Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: Τα εμβόλια των Πολυεθνικών και η Εθνική Κυριαρχία

Ανακοίνωση του Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ)

Τα εμβόλια των Πολυεθνικών και η Εθνική Κυριαρχία

Ενώ ο ανταγωνισμός των πολυεθνικών του φαρμάκου για το εμβόλιο που θα περιορίσει την πανδημική κρίση κορυφώνεται, όταν αντίθετα θα έπρεπε η περιβόητη «παγκόσμια κοινότητα» να έχει στοιχειωδώς επιβάλει σε όλες αυτές τις μόνιμα υπερκερδοφόρες εταιρείες το απαιτούμενο πλαίσιο της μεταξύ τους συνεργασίας για την όσο πιο ασφαλή πρόληψη από τον φονικό ιό, η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) αποκαλύπτει με διαρκή εντεινόμενη ωμότητα το στυγνό πραγματικό της πρόσωπο. Και αυτό όταν βέβαια σε μια πραγματική Κοινότητα κυρίαρχων λαών δεν θα έπρεπε καν τις κρίσιμες αποφάσεις για την υγεία των λαών να τις παίρνουν ιδιωτικές μεγαλο-επιχειρήσεις με κίνητρο το ιδιωτικό κέρδος, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες μέσα από τις συνελεύσεις τους με αποκλειστικό κίνητρο την καλύτερη προστασία του σημαντικότερου αγαθού: της Κοινωνικής Υγείας.

Βασικός εκφραστής της νέας επίθεσης κατά των λαϊκών στρωμάτων στον Ευρωπαϊκό χώρο είναι βέβαια η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), αυτή τη φορά με τον χυδαίο εκβιασμό των λαών της Ουγγαρίας και της Πολωνίας που έχει ως στόχο να καθυποτάξει τις εκλεγμένες τους κυβερνήσεις σε αυτό που ονομάζει «ευρωπαϊκό κράτος δικαίου», το οποίο στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από τη «δικαιοσύνη» της Υ/Ε ως υπέρτατο νόμο ενάντια στο εθνικό δίκαιο κάθε έθνους-κράτους με σαφή στόχο την πλήρη κατάργησή τους. Οι ηγεσίες των δύο χωρών, αν και δεν έρχονται σε ανοικτή ρήξη με τη Νέα Διεθνή Τάξη, αντιστέκονται σθεναρά τα τελευταία χρόνια στο βασικό της άρμα που είναι η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, η οποία προτάσσει τη δήθεν «ισότητα» που εξασφαλίζουν τα «ατομικά δικαιώματα» (π.χ. έμφαση στις σεξουαλικές ελευθερίες[1]) και το πολυπολιτισμικό πρότυπο, σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα και την εθνική κυριαρχία που κλιμακούμενα καταπιέζονται από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Στο πλαίσιο αυτό, η άρνηση των δύο χωρών να εναρμονιστούν με την απαίτηση του ιερατείου των Βρυξελλών για «ανοικτά σύνορα» και τη σχεδόν ανεξέλεγκτη δράση των ΜΚΟ στο έδαφός τους[2] —σε αντίθεση με το ελληνικό προτεκτοράτο, για παράδειγμα, όπου οι ίδιες, άμεσα ελεγχόμενες από την Υ/Ε με επικεφαλής τον «φιλάνθρωπο» δισεκατομμυριούχο Σόρος οργανώσεις αλωνίζουν ελεύθερα τον χώρο μας— πάγωσε την επικύρωση του προϋπολογισμού της ΕΕ για την περίοδο 2021-27.

Θρυαλλίδα για το κονκλάβιο των Βρυξελλών που ωμά εκβιάζει με κλείσιμο της κάνουλας του Ευρώ για την αναγκαία Κοινοτική βοήθεια μέσα από το περίφημο χρηματοδοτικό Σχέδιο Ανάκαμψης ώστε ν’ αντιμετωπίσουν οι λαοί τη θύελλα της πανδημίας, φαίνεται να ήταν το αυτονόητο δικαίωμα των δύο χωρών στην επιλογή της υγειονομικής τους πολιτικής σε σχέση με το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. Άλλωστε η Ουγγαρία, «παραβαίνοντας» τις προδιαγραφές των Υ/Ε και ΕΕ για αποκλειστική αγορά εμβολίου από τις δυτικές πολυεθνικές, βρίσκεται ήδη σε προκαταρκτική συμφωνία[3] για την αγορά αλλά και συμπαραγωγή του (αποκλεισμένου στη Δύση και την ΕΕ) ρωσικού εμβολίου, όπως δίνει τη δυνατότητα η ρωσική πλευρά και στην οποία έχει ήδη προχωρήσει σειρά χωρών, όπως και η γειτονική μας Τουρκία, που βέβαια δεν δεσμεύεται από καμία ΕΕ. Έτσι δίνεται η δυνατότητα στις χώρες αυτές να ανταλλάξουν τεχνογνωσία και να μην πάρουν εμβόλιο «γουρούνι στο σακί», αφού θα το δοκιμάσουν οι ίδιες στους πληθυσμούς τους για να δουν αποτελέσματα, να το βελτιώσουν κ.λπ., πέρα από το όφελος στο οικονομικό κόστος. Αν μάλιστα πάρουμε υπόψη το γεγονός ότι το ρωσικό εμβόλιο, με βάση τα σημερινά δεδομένα, είναι όχι μόνο το πιο φθηνό αλλά συγχρόνως το σχετικά πιο ακίνδυνο εμβόλιο (σε σχέση με τα σχετικά επικίνδυνα αμερικανικά εμβόλια των οποίων κανένας δεν ξέρει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες), ακόμη και σε σχέση και με αυτό της Οξφόρδης (που φαίνεται ότι ακόμα και βραχυπρόθεσμα έχει σχετικά χαμηλή αποδοτικότητα), τότε το ρωσικό εμβόλιο θα ήταν η μοναδική σχεδόν λύση. Αυτή όμως αποκλείεται από την Υ/Ε, πρώτον για να μη χάσουν τα τεράστια προσδοκώμενα κέρδη τους οι πολυεθνικές στη Δύση, αλλά και δεύτερον για ιδεολογικούς λόγους αφού ακόμη και σήμερα φοβούνται τον Ρωσικό λαό (όχι βέβαια τους αστούς στη Μόσχα και την Πετρούπολη!) για τις μακροπρόθεσμες λύσεις που θα δώσει στο πρόβλημα της εθνικής κυριαρχίας, το οποίο ο Πούτιν προσπαθεί να το «βολέψει» μέσα στη ΝΔΤ, πατώντας δηλαδή σε δύο βάρκες, πράγμα εξ ορισμού αδύνατο!

Τα δήθεν «βέτο» βέβαια που έχουν τα έθνη–κράτη (όπως το βέτο που φαίνονται αποφασισμένες να ασκήσουν —για πρώτη φορά στην ΕΕ— η Πολωνία και Ουγγαρία) τα οποία συμμετέχουν στους υπερεθνικούς οργανισμούς οι οποίοι εξ ολοκλήρου ελέγχονται από την Υ/Ε, αποδεικνύονται παραμύθια της Χαλιμάς για να τα αφηγούνται κυρίως «αριστεροί» απολογητές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης— σαν εκείνο της «Ευρώπης των λαών»— εξαπατώντας και υποδουλώνοντας τους στις επιταγές της Νέα Διεθνούς Τάξης, αφού οι ίδιες ελίτ έχουν προ καιρού φροντίσει να συμπεριλάβουν στα διάφορα σύμφωνα ένταξης εκείνα τα θεσμικά τερτίπια που δεσμεύουν ή απομονώνουν κάθε απόπειρα εθνικής κυριαρχίας εντός των τειχών τους. Και όταν αυτό απαιτείται, επιστρατεύουν στην προπαγάνδα τους και «επιφανή» μέλη της πολιτιστικής (υπερεθνικής) ελίτ όπως τον… «πολύ» Τζορτζ Κλούνεϊ, αγαπημένο κι αυτό παιδί του Τζορτζ Σόρος, που προφανώς εξαργυρώνοντας το Όσκαρ που του έχουν τάξει, κάνει δηλώσεις κατά της «απολυταρχικής» Ουγγαρίας του Όρμπαν. Βέβαια, ο ίδιος εκατομμυριούχος και οι όμοιοί του δεν λένε κουβέντα  για τον φασιστικής έμπνευσης νόμο του νέου εκλεκτού της Υ/Ε «αναμορφωτή» Μακρόν, που εν μέσω οργισμένων  διαδηλώσεων επιχειρεί να απαγορεύσει τη βιντεοσκόπηση και φωτογράφηση των αγριοτήτων των Γάλλων μπάτσων που τα τελευταία χρόνια έχουν τσακίσει τα εξεγερμένα λαϊκά στρώματα στη Γαλλία, όπως εκδηλώθηκαν κυρίως με τα Κίτρινα Γιλέκα. Όπως δεν είπαν κουβέντα όταν προ μηνών η Γερμανία της Μέρκελ απάνθρωπα απαγόρευε την αποστολή υγειονομικού εξοπλισμού της Κίνας προς την Ιταλία όταν η τελευταία δοκιμαζόταν άγρια από την εξάπλωση της πανδημίας. Αν ο «φασίστας» Όρμπαν είχε τολμήσει κάτι από τα παραπάνω, σύσσωμες αυτές οι ίδιες ελίτ και τα «προοδευτικά» τους εξαπτέρυγα θα είχαν ανέβει στα… κάγκελα να καταγγείλουν τον Ούγγρο πρωθυπουργό!

Στη συγκυρία αυτή που οι λαοί της Ευρώπης περισσότερο ή λιγότερο οργανωμένα ξεσηκώνονται διεκδικώντας την εθνική τους κυριαρχία, το ελληνικό προτεκτοράτο υποτάσσεται πλήρως στη ΝΔΤ και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Ο λαός μας, παλινωδώντας από τους απατεώνες «αριστερούς» του ΣΥΡΙΖΑ στους νεοφιλελεύθερους «ψευτοδημοκράτες» του Μητσοτάκη τύπου Πισσαρίδη, δεν αντιδρά διεκδικώντας την εθνική και κοινωνική του ανεξαρτησία. Κι αυτό δεν το αφήνει ανεκμετάλλευτο η Υ/Ε και οι ντόπιες ελίτ. Οι ακραίες νεοφιλελεύθερες εισηγήσεις της επιτροπής Πισσαρίδη θα είναι και η χαριστική βολή για τα λαϊκά στρώματα. Υποτιθέμενες «μεταρρυθμίσεις» όπως απελευθέρωση των απολύσεων και η επιβολή ενός κατώτατου μισθού εξαθλίωσης από μια επιτροπή τεχνοκρατών σε μόνιμη βάση, είναι χαρακτηριστικές του μέλλοντος που εισηγείται ο περισπούδαστος οικονομολόγος ο οποίος για τις υπηρεσίες του στην Υ/Ε βραβεύτηκε και με Νόμπελ (όπως και πολλοί άλλοι κυρίως Αμερικανοί συστημικοί οικονομολόγοι)! Πρόκειται για ένα νέο «μνημόνιο», επί της ουσίας, την ώρα που η εγχώρια συστημική προπαγάνδα  παρουσιάζει την πανδημία ως «πόλεμο» για να συγκαλύψει όχι μόνο τις δικές της αστοχίες αλλά και την επί δεκαετίες συστηματική υποβάθμιση των δημόσιων υποδομών υγείας στο όνομα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Η σημερινή βέβαια ουσιαστική κατάρρευση του συστήματος Υγείας δεν είναι παρά η αναγκαία συνέπεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν και στον βασικό αυτόν τομέα για την ευημερία του Λαού. Για να μην ξεχνάμε και τη δήθεν «τούρκικη απειλή»…

Το Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) όλα αυτά τα χρόνια, με αγωνιστική συνέπεια και δρώντας κόντρα σε ένα περιβάλλον που μεθοδευμένα φιμώνει κάθε γνήσια αντισυστημική φωνή στον τόπο μας, κάνει ένα μεγάλο κάλεσμα στον ελληνικό λαό να οργανωθεί από τα κάτω ακολουθώντας το παράδειγμα των λαών που σηκώνουν δυναμικά κεφάλι σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης διεκδικώντας την εθνική τους κυριαρχία. Να γυρίσει την πλάτη στα «αριστερά» και «δεξιά» φληναφήματα περί «Ευρώπης των λαών» που δήθεν μπορεί να αλλάξει «από μέσα» και απελευθερωμένο από ιστορικά παρωχημένους πλέον διχασμούς να αγωνιστεί για την ανάκτηση της δικής του εθνικής κυριαρχίας, να έρθει σε ρήξη με τον Ευρω-φασισμό κάνοντας αρχή με την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ειδάλλως το μέλλον που του επιφυλάσσει η Νέα Διεθνής Τάξη 200 χρόνια μετά τον Μεγάλο Ξεσηκωμό του ‘21, θα είναι στον απόπατο της Δύσης.

 

Σημειώσεις

[1] Το «κράτος δικαίου», όπως ερμηνεύεται από τις Βρυξέλλες, έχει ήδη κλονιστεί από τις τελευταίες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του Όρμπαν. Στις 10 Νοεμβρίου ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Ουγγαρίας Judith Varga εισήγαγε στο Κοινοβούλιο ένα νομοσχέδιο που κατοχυρώνει τον γάμο και την οικογένεια ως συνταγματικές έννοιες. Το Ουγγρικό Σύνταγμα θα αναφέρει ότι «η μητέρα είναι γυναίκα και ο πατέρας είναι άνδρας», σε αντίθεση με το υπερεθνικό Κοινοτικό «δίκαιο» που επιβάλλει στις χώρες-μέλη τη δήθεν ισότητα με την άρση κάθε περιορισμού στην προώθηση των σεξουαλικών μειονοτήτων.

[2] Στην πολιτική του Όρμπαν για προάσπιση της εθνικής και πολιτιστικής κυριαρχίας του Ουγγρικού έθνους, κόντρα στην άλωσή της από την Παγκοσμιοποίηση, έχει συνταχθεί και το ΚΚ Ουγγαρίας (τονίζοντας μεταξύ άλλων  τη σημασία του κυριαρχικού ελέγχου των συνόρων στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση που μεθοδεύει η Υ/Ε), κατανοώντας την αναγκαιότητα της εθνικής κυριαρχίας ως προϋπόθεσης για οποιαδήποτε ανάπτυξη κινήματος συστημικής αλλαγής. Αντιθέτως, στην πατρίδα μας το «διεθνιστικό» ΚΚΕ  που βλέπει την Ελλάδα σαν μια σχεδόν «ιμπεριαλιστική» χώρα (!), πέρα από τις προτάσεις του να μοιραστούν ισόποσα παντού στην Ελλάδα όλοι οι παράνομοι μετανάστες, έκανε και… «εποικοδομητικές» προτάσεις στην ΕΕ για το πώς οι Σύριοι «πρόσφυγες» (πραγματικοί και μη) θα πηγαίνουν απευθείας στην Γερμανία με πτήσεις τσάρτερ…

[3] Ο Ούγγρος υπουργός Εξωτερικών Peter Siyarto δήλωσε ότι η χώρα χρειάζεται ένα εμβόλιο για τον κορωνοϊό υψηλής ποιότητας και το ζήτημα του πού παράγεται είναι δευτερεύουσας σημασίας: “Η Ουγγαρία απορρίπτει κάθε μορφή λόμπι σχετικά με την προτεραιότητα του εμβολίου. Είναι σημαντικό για εμάς ο Ουγγρικός λαός να λάβει ένα αξιόπιστο και ποιοτικό εμβόλιο, και το πού θα παραχθεί είναι δευτερεύον ζήτημα”. Σύμφωνα με τον Siyarto, η Ουγγαρία επιδιώκει να αναλάβει μέρος της παραγωγής του ρωσικού εμβολίου στην επικράτειά της, όπως ανακοίνωσε το Υπουργείο Υγείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

 

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 01/12/2020

Αμερικανικές Εκλογές: H νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση ως το ταξικό ζήτημα της εποχής μας (Frank Furedi)

Σχόλιο Αντιπαγκοσμιοποίηση: Παρά το γεγονός ότι όλο το παγκοσμιοποιητικό κατεστημένο έχει στήσει το δικό του πάρτυ για την έκβαση των αμερικανικών εκλογών, ένα συμπέρασμα είναι τουλάχιστον βέβαιο: η εργατική τάξη του σήμερα και εν γένει τα θύματα της παγκοσμιοποίησης στήριξαν την υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ. Το άρθρο του Frank Furedi που ακολουθεί καταφέρνει να αναδείξει το ζήτημα αυτό αν και όχι με την απαραίτητη επάρκεια, κάτι που οφείλεται στην ανικανότητα του συγγραφέα να αντιληφθεί το φαινόμενο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της σύνδεσής της με τα αιτήματα για εθνική κυριαρχία που αναδύονται σε μεγάλο κομμάτι της Δύσης από τα λαϊκά στρώματα, που στην αμερικανική περίπτωση εκφράστηκαν μέσα από τον ρεπουμπλικανό υποψήφιο.

Έτσι, ο Furedi εστιάζει στην πολιτιστική πλευρά της σημερινής πολυδιάστατης σύγκρουσης μεταξύ της Υπερεθνικής Ελίτ και των κινημάτων για εθνική και οικονομική κυριαρχία, αδυνατώντας να δει τη βασική οικονομική της διάσταση, ασχολούμενος ως επί τον πλείστον με τις πολιτικές ταυτότητας (την πεμπτουσία της παγκοσμιοποιητικής κουλτούρας), οι οποίες, όπως ορθά παρατηρεί, αντιπαρατίθενται με την δήθεν ξεπερασμένη θέαση της κοινωνίας ως «ταξικά» διαχωρισμένης

Η διαπίστωση ότι και σε αυτές τις εκλογές μεγάλο κομμάτι των λαϊκών στρωμάτων αντιστάθηκε στον καταιγισμό «ρατσιστικής» και «φασιστικής» συκοφαντίας προερχόμενης, κατά κύριο λόγο, από τις φιλελεύθερες, «αριστερές» και «προοδευτικές» πολιτιστικές και μιντιακές ελίτ, δείχνει για άλλη μία φορά τα τελευταία χρόνια ότι ένα ρήγμα έχει διαμορφωθεί στις δυτικές κοινωνίες της παγκοσμιοποίησης. Ένα ρήγμα μεταξύ των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης (δηλ. της εναπομείνουσας παραδοσιακής εργατικής τάξης, των ελαστικά εργαζόμενων ή/και άνεργων, των νέων που αλλοτριώνονται από την παγκοσμιοποιητική κουλτούρα κ.λπ.) και των κοινωνικών στρωμάτων που οφελούνται από το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών που επιφέρει. Για εμάς το ρήγμα αυτό υποδηλώνει ότι το ζήτημα της παγκοσμιοποίησης είναι το ταξικό ζήτημα της εποχής μας και είναι αυτό ακριβώς που στοιχειώνει την Υπερεθνική Ελίτ, η οποία προσπαθεί να συντρίψει τα κινήματα για εθνική και οικονομική κυριαρχία πάση θυσία.

Αυτές οι εκλογές ως ο θρίαμβος της τάξης επί της ταυτότητας. Αυτό είναι το πιο αναπάντεχο και  σημαντικό αποτέλεσμα.

Frank Furedi, RT,  (04.11.2020)

Ανεξάρτητα του άμα ο Τραμπ ή ο Μπάιντεν κερδίσουν της αμερικάνικες εκλογές του 2020, αυτό που αποκαλύφθηκε είναι ότι οι δημοσκόποι και οι ειδικοί αναλυτές δεν έχουν κατανοήσει το τι συμβαίνει με το ταξικό ζήτημα, καθώς μάλλον για αυτούς η εργατική τάξη είναι απλά ένα απομεινάρι του παρελθόντος. Από τη δική τους οπτική, είσαι ή λευκός ή μαύρος ή λατίνος ή ασιάτης. Εναλλακτικά, θα είσαι είτε άντρας είτε γυναίκα, στρέιτ ή γκέι, τρανς ή μέλος οποιοδήποτε άλλης ομάδας ταυτότητας (identity group).

Οι πολιτιστικές ελίτ κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους προέβαλαν την εικόνα ότι όλες οι διαφορετικές ομάδες ταυτότητας θα συνασπίζονταν ενάντια στον Τραμπ, υπερισχύοντας έναντι του συρρικνωμένου αριθμού των λευκών ανδρών υποστηρικτών του.

Σύμφωνα με την στρατηγική των «ετοιμοπόλεμων» (woke) MME όπως οι New York Times, η Washington Post, το Vox, ο Τραμπ είναι ένας σκληροπυρηνικός ρατσιστής που απευθύνεται μόνο στο κομμάτι του εκλογικού σώματος που τάσσεται υπέρ της λευκής ανωτερότητας. Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με αυτήν την φαντασίωση, η ψηφοφορία στην Φλόριντα και στο Τέξας έδειξαν ότι ο Τραμπ τα πήγε πολύ καλύτερα στους λατίνους και στους μαύρους απ’ ότι περίμεναν. Το γεγονός ότι οι Ρεπουμπλικανοί σε αυτές τις δύο πολιτείες στην πραγματικότητα αύξησαν τα ποσοστά τους σε αυτές τις ομάδες ανθρώπων αναδεικνύει την πεποίθηση των  υποστηρικτών των πολιτικών ταυτότητας περί υπερίσχυσης της ταυτότητας έναντι της τάξης ως ανεδαφική .

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εμπλέκονται πολλοί λόγοι στο γιατί οι δημοσκοπήσεις πάντα υποεκτιμούν την υποστήριξη του εκλογικού σώματος στον Τραμπ αλλά και σε αντίστοιχους λαϊκιστικούς αγώνες όπως το Brexit. Αλλά ένας από τους λόγους για τον οποίο οι εκτιμήσεις τους βγαίνουν λάθος είναι το γεγονός ότι θέτουν τα ερωτήματά τους σε ανθρώπους που τους μοιάζουν, δηλαδή σπουδαγμένους επαγγελματίες των πανεπιστημίων, των οποίων η άποψη για τον κόσμο είναι θεμελιωδώς διαφορετική από εκείνους τους ανθρώπους που διανέμουν τα πακέτα της Amazon ή δουλεύουν πίσω από τα ταμεία των σουπερμάρκετ. Ένας ακόμα λόγος για τον οποίο οι δημοσκοπήσεις βγαίνουν εν τέλει λάθος είναι ότι οι άνθρωποι της εργατικής τάξης ξέρουν πως οι απόψεις τους αντιμετωπίζονται με απέχθεια από τις μιντιακές ελίτ με αποτέλεσμα συχνά να επιλέγουν να κρατούν τη γνώμη τους για τον εαυτό τους.

Όπως φάνηκε, μία από τις κρίσιμες διαφορές μεταξύ των ανθρώπων που ψήφισαν Μπάιντεν και αυτών που ψήφισαν Τραμπ είναι αν κατά τη διάρκεια της πανδημίας κατάφερες να εργαστείς από το σπίτι ή αν έπρεπε να βγεις έξω για να βγάλεις τα προς το ζην. Ενώ η επαγγελματική τάξη έπινε το τσάι της από το σπίτι ποστάροντας ταυτόχρονα θυμωμένα tweets για τον Τραμπ, οι άνθρωποι της εργατικής τάξης ήταν απασχολημένοι κάνοντας δουλειές εκτός σπιτιού. Οι επαγγελματίες με πανεπιστημιακή εκπαίδευση ήταν πολύ πιο πιθανό να ψηφίσουν Μπάιντεν από τους τύπους που δουλεύουν μες στο ψοφόκρυο συντηρώντας την υποδομή του έθνους.

Οι δημοσκόποι είτε παριστάνουν είτε όντως πιστεύουν ότι η εργατική τάξη είναι ένα απομεινάρι του παρελθόντος. Οι πολιτιστικές ελίτ λιγότερο ή περισσότερο επαναλαμβάνουν την άποψη αυτή και στο βαθμό που γνωρίζουν την ύπαρξη των ανθρώπων της εργατικής τάξης, τους θεωρούν ως μία ακόμα ομάδα ταυτότητας. Ακόμα και σήμερα αναφέρονται στην «αρρενωπότητα της εργατικής τάξης» ή της «τοξικής αρρενωπότητας» όταν φέρνουν στο νου τους την εικόνα ενός ατόμου της εργατικής τάξης. Αφού φαντάζονται ότι το φαινόμενο της εργατικής τάξης προσωποποιείται στον λευκό ρατσιστή άνδρα, τότε σίγουρα θα έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν ότι οι φτωχοί λατίνοι όπως και λευκοί που παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα είναι πολύ πιο πιθανό να ψηφίσουν Τραμπ παρά Μπαίντεν.

Το ότι η τάξη έχει πραγματικά σημασία απεικονίζεται και από το ποιοι άνθρωποι χρηματοδότησαν της εκστρατείες του Μπαίντεν και του Τραμπ αντίστοιχα. Οι μεγάλες τράπεζες, οι εταιρικοί γίγαντες της τεχνολογίας, οι πανεπιστημιακά σπουδαγμένοι και υψηλά αμειβόμενοι επαγγελματίες έδωσαν απλόχερα τα μετρητά τους στον Μπάιντεν. Σε αντίθεση, ήταν οι εργαζόμενοι – μάστορες και φορτηγατζήδες – με τη συνεισφορά των 10 δολαρίων που βοήθησαν στη χρηματοδότηση της εκστρατείας του Τραμπ. Αρκετά αναπάντεχα γύρω από το φαινόμενο Τραμπ φτιάχτηκε ένας λαϊκιστικός συνασπισμός εργαζομένων, αν και ιστορικά ήταν το Δημοκρατικό Κόμμα αυτό που βασιζόταν στην υποστήριξη της εργατικής τάξης. Όπως το Εργατικό Κόμμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, έτσι και το Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ δεν ενδιαφέρεται πια για την εργατική τάξη και έχει αποφασίσει να γίνει ένα κίνημα που εκφράζει τις απόψεις καλά αμειβόμενων, σπουδαγμένων επαγγελματιών.

Αυτό που έδειξαν οι αμερικανικές εκλογές είναι ότι η αμερικανική πολιτιστική ελίτ αδυνατεί να περνάει πάντα το δικό της. Οι πολιτικές ταυτότητας υπέστησαν ένα σημαντικότατο πλήγμα χάρη στο ένστικτο της κοινής λογικής που διαθέτουν οι άνθρωποι της εργατικής τάξης. Ας ελπίσουμε ότι η εργατική τάξη, φανερώνοντας τις φαντασιώσεις που διασπείρονται από τις δημοσκοπήσεις, θα αντλήσει έμπνευση από την επιτυχία της αυτή και η πεποίθηση ότι η φωνή της όντως μετράει θα ισχυροποιηθεί.

Συνέντευξη του Τάκη Φωτόπουλου στον Κώστα Ουίλς: Ο τριμέτωπος αγώνας της Υπερεθνικής Ελίτ κατά των κινημάτων αντι-παγκοσμιοποίησης

Στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στη ραδιοφωνική συνέντευξη του Κώστα Ουίλς στις 31/10/2020 (“Ελλάδα ώρα μηδέν”, ART FM 90.6), ο Τάκης Φωτόπουλος ανέλυσε τις διάφορες διακλαδώσεις της κρίσιμης χρονικής συγκυρίας που διανύει η Υπερεθνική Ελίτ, η οποία διαχειρίζεται το σύστημα σήμερα, δηλαδή τους θεσμούς της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Για να μπορέσουμε ωστόσο να συλλάβουμε το τι γίνεται σήμερα στον κόσμο, το βασικό σημείο εκκίνησης δεν μπορεί παρά να είναι η παγκοσμιοποίηση, που ξεκίνησε με τη δημιουργία και μαζική εξάπλωση των πολυεθνικών τη  δεκαετία του ’80 και μετά, αφού βέβαια είχε ανοίξει ο δρόμος για τη διαδικασία αυτή, μετά τα κτυπήματα κατά του υπαρκτού σοσιαλισμού που οδήγησαν και στην κατάρρευσή του. Έτσι σήμερα μερικές εκατοντάδες Πολυεθνικών ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία, ενώ συγχρόνως έχει δημιουργηθεί και μια άτυπη προς το παρόν ελίτ που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Υπερεθνική Ελίτ (Y/E) και σήμερα ουσιαστικά κυβερνά τον κόσμο (οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά). Η διαδικασία όμως αυτή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, κυρίως λόγω της αντίστασης των λαών που παίρνει διάφορες μορφές: από τα κινήματα για την εθνική κυριαρχία στη Δύση μέχρι τα φονταμενταλιστικά κινήματα στην Ανατολή.

Η Υ/Ε, δηλαδή το δίκτυο των ελίτ (οικονομικών, πολιτικών, μιντιακών, πολιτιστικών) που κυβερνά τον κόσμο στην Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (ΝΔΤ) έχει εξαπολύσει έναν πόλεμο σε όλα τα μέτωπα τη στιγμή αυτή, με στόχο τη συντριβή των κινημάτων για την εθνική κυριαρχία που αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα την τελευταία 10ετία και έβαζαν σε άμεσο κίνδυνο το σχέδιό της για την παγκόσμια διακυβέρνηση. Τα μέτωπα αυτά είναι βασικά τρία:

  • 1ο Μέτωπο:  Υ/Ε ενάντια στα κινήματα εθνικής κυριαρχίας στη Δύση

Α) Έτσι, γίνεται μια επίθεση για να ξεδοντιαστεί το Brexit στη Βρετανία, που έβαλε τορπίλη στο σχέδιο της Ευρωπαϊκής ενοποίησης κάτω από την αιγίδα της Υ/Ε, όπως εκφραζόταν από την Ευρω-ελίτ (οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά, και κυρίως σε σχέση με το άνοιγμα των συνόρων για ν’ αντιμετωπιστεί η προϊούσα γήρανση του Ευρωπαϊκού πληθυσμού).  Σήμερα, γίνεται βασικός αγώνας από το Βρετανικό κατεστημένο (Βουλή των Λόρδων κλπ) ώστε η Κυβέρνηση Τζόνσον να μην ξεκόψει εντελώς τους δεσμούς με την ΕΕ  στις τελικές διαπραγματεύσεις, δηλαδή για ένα ξεδοντιασμένο Μπρέξιτ.

Β) Παράλληλα, γίνεται επίθεση κατά των  Εργατικών κινημάτων στις ΗΠΑ που στράφηκαν κατά των τεράστιων αμερικανικών Πολυεθνικών που αποτελούσαν τον κορμό της Υ/Ε, απαιτώντας να κάνουν επενδύσεις στις ΗΠΑ αντί για την Κίνα την Ινδία κλπ, δημιουργώντας ανεργία και τεράστια συμπίεση των πραγματικών μισθών και ημερομισθίων. Σήμερα, όλη η άρχουσα τάξη στην Αμερική, σε απόλυτη συνεργασία με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ καθώς και την «Αριστερά» (τύπου Τσόμσκι κ.ά.), κάνουν το παν να φράξουν τον δρόμο στην επανεκλογή του Τραμπ, μόνο και μόνο γιατί δεν ήταν απόλυτα ελέγξιμος από την ελίτ και άρχισε να δείχνει τάσεις εγκατάλειψης της σύγκρουσης με τα εθνικιστικά κινήματα στην Μ. Ανατολή, με τη Ρωσία κ.λπ. Μέχρι εμφύλιο πόλεμο απειλούν αν επανεκλέγει ο Τραμπ, σαν κορύφωμα του αγώνα εναντίον του όλα αυτά τα χρόνια μετά την εκλογή του το 2016.

γ) Τέλος, γίνεται μαζική επίθεση κατά των κινημάτων για την εθνική κυριαρχία στη Γαλλία και την Ιταλία ιδιαίτερα, με πρόσχημα τον κορωνοϊό  (μολονότι βέβαια ο κορωνοϊός είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα και δεν αποκλείεται να έχει δημιουργηθεί από στοιχεία της Υ/Ε για τον έλεγχο των πληθυσμών). Έτσι, η συντριβή των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία, σε συνέχεια της στυγνής κρατικής βίας, σήμερα συνεχίζεται άνετα με το κλείδωμα όλων στα σπίτια τους. Και αυτό γιατί τα Κίτρινα Γιλέκα ξεπερνώντας μια σκουριασμένη «Αριστερά», η οποία πάλευε (στα λόγια) για την «εργατική επανάσταση» κ.λπ., ενώ στην πραγματικότητα συνέπλεε με την άρχουσα τάξη μη θέτοντας θέμα εξόδου από την ΕΕ και τη ΝΔΤ γενικότερα, προχώρησαν με κινήματα που οργανωθήκαν στη βάση σε αιτήματα για ριζικές θεσμικές αλλαγές. Σήμερα, τα κινήματα αυτά έχουν συντρίβει με την ωμή αστυνομική βία αλλά κυρίως με τον κορωνοϊό και το «κλείδωμα» των πολιτών στα σπίτια τους.

–Στην πραγματικότητα, ο κορωνοϊός παίζει σήμερα κρίσιμο ρόλο, ιδιαίτερα στη Δύση, για τον ουσιαστικό εγκλεισμό των πολιτών στα σπίτια τους και τον παράλληλο εκφοβισμό τους που αποτρέπει κάθε κίνημα δράσης κατά της ΝΔΤ. Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά την ύπαρξη συνωμοσίας για τη δημιουργία του ιού —πράγμα βέβαια που δεν μπορεί ν’ αποκλειστεί— αφού η παγκοσμιοποίηση, από μόνη της, ήταν ο κύριος παράγοντας για την ταχύτατη εξάπλωση του!

  • 2ο Μέτωπο: Υ/Ε και έλεγχος πετρελαίου της Μέσης Ανατολής και των λαών της 

Έτσι, πρώτα, η στρατιωτική μηχανή της Υ/Ε συνέτριψε  από την αρχή του αιώνα αυτού :

α) τον Αραβικό εθνικισμό και σοσιαλισμό: το Μπάαθ (Ιράκ, Σύρια), την Τζαμαχιρίγια (Λιβύη), και

β) έμμεσα τον Ιρανικό Ισλαμικό εθνικισμό, μέσα από τις χειρότερες οικονομικές κυρώσεις σε καιρό ειρήνης (τις δολοφονικές αυτές οικονομικές κυρώσεις υλοποιούν κυρίως οι ΗΠΑ, κάτω από την πίεση του Σιωνιστικού λόμπι, με το οποίο δεν έκοψε ποτέ σχέσεις ο Τραμπ).

Σήμερα, η Υ/Ε, με βασικό όργανο τον Μακρόν, επιτίθεται κατά των φονταμενταλιστικών Αραβικών κινημάτων που διαδέχτηκαν τα παλαιά εθνικιστικά κινήματα. Ο πόλεμος σήμερα εναντίον των λαών αυτών δεν είναι πια στρατιωτικός, αλλά κυρίως πολιτιστικός. Όταν, δηλαδή, μετά τη στρατιωτική συντριβή τους οι λαοί αυτοί στράφηκαν σε διάφορα είδη Ισλαμικού φονταμενταλισμού, αφού ο Ισλαμικός εθνικισμός είχε πια συντριβεί, ο φονταμενταλισμός αυτός πήρε τη μορφή και θρησκευτικού πολέμου κατά της Δύσης (σε μια ουσιαστικά αντιστροφή των Σταυροφοριών) για εκδίκηση βασικά ενάντια στις εκατόμβες που δημιούργησε η Δύση στις χώρες τους.

Το κύριο όργανο της Υ/Ε στο Μέτωπο αυτό είναι ο Μακρόν, το πρώην στέλεχος της Ρόθτσαϊλντ, που επιτίθεται υποτίθεται, με βάση τις αρχές του Διαφωτισμού κ.λπ. κατά του επιθετικού θρησκευτικού σκοταδισμού, εν πλήρη γνώσει βέβαια ότι ο μόνος επιθετικός θρησκευτικός σκοταδισμός σήμερα είναι ο Αραβικός αφού ο Χριστιανικός έπαψε από καιρό να είναι επιθετικός, ενώ οι άλλες θρησκείες δεν ήταν ποτέ επιθετικές με αυτή την έννοια.

  • 3ο Μέτωπο:  Υ/Ε έναντι του νέο-Τουρκικού εθνικισμού του Ερντογάν:

Ο Ερντογάν,  εκμεταλλευόμενος τον όγκο των εμπορικών συναλλαγών, των επενδύσεων κλπ από την Υ/Ε, επιδιώκει να παίξει ρόλο επιστάτη της Υ/Ε στη Μέση Ανατολή με οικονομικο-πολιτικά ανταλλάγματα στη Μεσόγειο, τον Καύκασο κ.λπ. Εντούτοις, η Υ/Ε θέλει να έχει τον Ερντογάν ελεγχόμενο μέσα στη ΝΔΤ και εκείνο που τρέμει είναι μήπως συμπήξει αυτός μια Ευρασιατική Ένωση με τη Ρωσία που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στη διάλυση της ΝΔΤ αν προσχωρούσαν σε αυτή σημαντικά κράτη. Η Ελληνική ελίτ παίζει βέβαια όπως πάντα τον ρόλο της δουλικής, εξυπηρετικής ελίτ, με την ελπίδα ότι ΔΕΝ θ’ αναγκαστεί σε εξευτελιστικές , ακόμη και εδαφικές, παραχωρήσεις προς την Τουρκική ελίτ.

Ακούστε τη συνέντευξη!

Σχόλιο ΜΕΚΕΑ: Ο Μακρόν… ο απελευθερωτής των λαών θα μας σώσει από τους Τούρκους!

  1. Αποτελεί έσχατη κατάπτωση του Ελληνικού λαού, τη στιγμή που είναι φανερό ότι οι ελίτ του (όπως εκπροσωπούνται από ΟΛΑ τα κόμματα) δεν διανοούνται να κάνουν το παραμικρό για να τον κινητοποιήσουν σε ένα αγώνα εθνικής και κοινωνικής κυριαρχίας όλων των λαών (και όχι βέβαια ενάντια σε έναν άλλο λαό που τον φανατίζουν αντίστοιχα οι δικές του ελίτ), ότι φαίνεται να παρακολουθεί αδιάφορος τα τεκταινόμενα, αντί να πρωτοστατεί σε ένα παρόμοιο αγώνα, παραμερίζοντας τις ελίτ αυτές. Έτσι οι ελληνικές ελίτ, όντας οι ίδιες απλά πιόνια της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) μέσα στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και οι (ισχυρότερες) τουρκικές ελίτ, που απλώς εκμεταλλεύονται τα «κενά εξουσίας» μέσα στο σύστημα αυτό για να προωθήσουν τις δικές τους επιδιώξεις (σε βάρος βέβαια άλλων λαών), ουσιαστικά παίζουν και οι δύο το παιχνίδι που, σε τελική ανάλυση, ελέγχει «από πάνω» η Υπερεθνική Ελίτ.
  2. Έτσι, τώρα βρέθηκε ο Ελληνικός λαός αντιμέτωπος με τον Τουρκικό λαό, που τον φανατίζει κατάλληλα η ελίτ του για την ικανοποίηση εθνικιστικών επιδιώξεων σε βάρος του Ελληνικού λαού. Η διαφορά βέβαια Ελλάδας και Τουρκίας είναι ότι εμείς όχι μόνο δεν διαθέτουμε καν μια εθνικιστική ελίτ που θα τολμούσε να εγείρει εθνικιστικά αιτήματα όπως κάνει π.χ. η τουρκική, η οποία βέβαια στην προκειμένη περίπτωση αλλά και σε γενικότερα (θέματα Αρμενίας, Λιβύης κ.λπ.) επιδιώκει ένα ρόλο «επιστάτη» της Υ/Ε στην περιοχή, ενώ αντίθετα η δική μας ελίτ απλώς ικετεύει τους ηγέτες της Υ/Ε να την προστατεύσουν. Και φυσικά οι ηγέτες της Υ/Ε δρουν ανάλογα με τα δικά τους συμφέροντα και επιδιώξεις και όχι τα ελληνικά (ή τα τουρκικά)…
  3. Το κωμικοτραγικό στην υπόθεση είναι ότι οι ελληνικές ελίτ αλλά και σε μεγάλο μέρος φαίνεται ότι και ο ίδιος ο λαός εναποθέτει τις ελπίδες του στον μόλις προκύψαντα… απελευθερωτή των λαών: δηλαδή τον Μακρόν που επέλεξε η Υπερεθνική Ελίτ ανάμεσα στους τραπεζίτες της Rothschild να τον βγάλει από την αφάνεια και χάρη στην έμμεση βοήθεια της γαλλικής «Αριστεράς» (που είναι κάτι σαν τη δική μας!) να τον αναδείξει σε Πρόεδρο της Γαλλίας για να εκτελεί πιστά τις εντολές της στην προώθηση της «ατζέντας» της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Το κύριο καθήκον που του ανέθεσαν ήταν να κτυπήσει με κάθε τρόπο τα κινήματα για την εθνική και κοινωνική κυριαρχία (που είναι ο μόνος πραγματικός εχθρός της Νέας Διεθνούς Τάξης σήμερα) όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή γενικότερα, προωθώντας παράλληλα την παγκοσμιοποιητική ατζέντα της διεθνιστικής (καταναλωτικής) κουλτούρας ενάντια στην εθνική και πολιτιστική κουλτούρα του κάθε λαού.
  4. Έτσι, αφού συνέτριψε με την ωμή –κάποιοι θα τη χαρακτήριζαν φασιστική– βία τα Κίτρινα Γιλέκα, που ήταν το ισχυρότερο κίνημα μετά το Brexit στην Ευρώπη (τα οποία βέβαια πολύ πιθανό θ’ αναδυθούν και πάλι μόλις περάσει η λαίλαπα του ιού, την οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει στοιχεία της Υ/Ε!), άρχισε να επεκτείνει τη δραστηριότητά του στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Στην Ευρώπη, ερχόμενος σε σύγκρουση με το ισχυρό ιταλικό κίνημα του Σαλβίνι στην Ιταλία, τον οποίο και ανέτρεψε με τη βοήθεια των εκεί παλαιοκομματικών ελίτ, ενώ παράλληλα ενθάρρυνε τη σύγκρουση μεταξύ της εθνικιστικής τουρκικής ελίτ (που ήθελε και θέλει να παίζει «ανεξάρτητο» ρόλο μέσα στην ΝΔΤ αλλά… χωρίς να βγαίνει από τη παγκοσμιοποιημένη αγορά!) και των υπαλλήλων της Υ/Ε στην Ελλάδα. Η τουρκική ελίτ ήταν επομένως στο στόχαστρο της Υ/Ε ακριβώς γιατί ήθελε να παίξει και «δικά της» παιχνίδια στις διεθνείς συγκρούσεις και όχι αυτά που της επέβαλε η Υ/Ε, ενώ από την άλλη μεριά ούτε η τελευταία ήθελε να ωθήσει την Τουρκία εκτός της Νέας Διεθνούς Τάξης, που θα μπορούσε να αποτελέσει τον κορμό σε ένα τεράστιο άξονα εθνικά κυρίαρχων κρατών μαζί με τη Ρωσία, Ιράν, Συρία κ.λπ.
  5. Είναι λοιπόν φανερό ότι η Υ/Ε και ο Μακρόν απλώς χρησιμοποιούν τον Ελληνικό λαό σαν ένα είδος «αντίβαρου» στην τουρκική ελίτ, για να ελέγχουν αποτελεσματικότερα την τελευταία μέσα στη ΝΔΤ. Φυσικά θα μπορούσαν να την ελέγξουν αποτελεσματικότερα γκρεμίζοντας την τουρκική οικονομία, αλλά τότε κανένας δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί τι δρόμο θ’ ακολουθούσε ο Τουρκικός λαός που κάλλιστα θα μπορούσε να πιέσει για τη σύμπηξη του τεράστιου άξονα εθνικά κυρίαρχων κρατών που αναφέραμε. Το μόνο όπλο δηλαδή που έχει η Υ/Ε τη στιγμή αυτή είναι να «ευνουχιστεί» το αίτημα για την εθνική κυριαρχία στη Τουρκία, πιέζοντας την υποτακτική ελληνική ελίτ για σημαντικές παραχωρήσεις στα εθνικά της θέματα. Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι βέβαια καθόλου περίεργο ότι ο Μακρόν παίζει και ρόλο αγωνιστή κατά του ισλαμικού φονταμενταλισμού, όταν φυσικά ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός είναι ο μόνος που συγκρατεί ακόμη τις Ισλαμικές μάζες από την ενσωμάτωσή τους στην καταναλωτική κοινωνία, που αποτελεί το βασικό κύτταρο της Νέας Διεθνούς Τάξης…

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 27/10/2020

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: H Παγκοσμιοποίηση, η “Μαύρη Εξέγερση” και η «Αριστερά»

Ανακοίνωση του Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση (ΜΕΚΕΑ)

Παγκοσμιοποίηση, η “Μαύρη Εξέγερση” και η «Αριστερά»

Η έκρηξη οργής των μαύρων στις ΗΠΑ για την κτηνώδη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, που μετατράπηκε σε παναμερικανική εξέγερση, είναι εν πολλοίς δικαιολογημένη και οδήγησε, πέραν των επιθέσεων εναντίον αστυνομικών τμημάτων, και σε μη ελεγχόμενες από τους φιλελεύθερους παγκοσμιοποιητές καταστάσεις, όπως οι επιθέσεις στο CNN, σε τράπεζες και σε άλλα σύμβολα της υπερεθνικής ελίτ. Βέβαια, δεν είδαμε παρόμοιας έκτασης εξέγερση την εποχή Ομπάμα, στην οποία επίσης υπήρχαν πολλά περιστατικά φόνων από μπάτσους, ούτε όταν βομβάρδιζε παρέα με την Χίλαρι τον λαό της Λιβύης και το καθεστώς Καντάφι, που αγωνιζόταν για τους μαύρους της Αφρικής.

Οι λόγοι του κύκλου της βίας στην Αμερική ανάγονται όχι μόνο σε φυλετικές προκαταλήψεις που προέρχονται από παλιά και εκδηλώνονται ακόμα και σήμερα σε σώματα του κράτους όπως η Αστυνομία, αλλά και σε ανταγωνισμούς που είναι αναπόφευκτοι σε μια παγκοσμιοποιητική πολυπολιτισμική κοινωνία όπου αυτό που «ενώνει» τους πολίτες είναι ο καταναλωτισμός και ο ατομικισμός, ενώ παράλληλα καλλιεργείται έντονα από το κατεστημένο ο διαχωρισμός με βάση το χρώμα του δέρματος, το φύλο, τη σεξουαλικότητα και άλλα πολιτικά ασήμαντα χαρακτηριστικά, δηλαδή οι λεγόμενες «πολιτικές ταυτότητας».

Ο κυριότερος λόγος όμως είναι οι βαθιές κοινωνικοοικονομικές ανισότητες έχουν φτάσει σε πρωτοφανή ύψη λόγω της εμβάθυνσης και επέκτασης τις τελευταίες δεκαετίες στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης —και όχι απλώς λόγω του “καπιταλισμού”, όπως διακηρύσσει η παλαιολιθική αντισυστημική αριστερά που σήμερα διαδηλώνει στην Ελλάδα γενικώς και αορίστως «κατά του ιμπεριαλισμού, του καπιταλισμού και του ρατσισμού», λες και ζούμε κάπου στη δεκαετία του ’60!

Οι ανισότητες αυτές βγαίνουν στο προσκήνιο ανά πάσα στιγμή αρκεί να υπάρξει μια αφορμή για να ανάψει το φιτίλι. Έτσι, σήμερα στις ΗΠΑ, όπου ήρθε να προστεθεί και η μεγάλη πανδημία του κορωνοϊού με δεκάδες χιλιάδες θύματα κυρίως ανάμεσα στα φτωχά στρώματα και ειδικά τους Αφροαμερικανούς, καθώς και η πελώρια οικονομική κρίση που την ακολουθεί και έχει ήδη προκαλέσει 30 εκατομμύρια νέους ανέργους, η εξέγερση βέβαια μαζικοποιείται από πλατιά λαϊκά στρώματα που βλέπουν ότι το μέλλον τους είναι προδιαγεγραμμένο προς την εξαθλίωση.

Όμως, ο μονοθεματικός “αντι-αυταρχικός” κυρίαρχος χαρακτήρας της εξέγερσης, που συνεπαίρνει τους πιο αφελείς ειδικά στην αμερικανική αστική νεολαία —ειδικά σε μια τέτοια κρίσιμη προεκλογική περίοδο στην Αμερική η οποία μπορεί να κρίνει και την πορεία της σύγκρουσης του αγώνα για εθνική κυριαρχία ενάντια στην παγκοσμιοποίηση— ήταν εύκολο να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης ή και να πυροδοτηθεί περαιτέρω από την αμερικάνικη “αριστερά” και έμμεσα την υπερεθνική ελίτ, τους διάφορους Σόρος, αντίφα κ.λπ. Όλοι αυτοί τώρα δίνουν τα ρέστα τους για να πέσει ο Τραμπ με ξεκάθαρο στόχο να κατατροπωθεί το κίνημα για εθνική κυριαρχία “από τα κάτω”, το οποίο εκπροσωπούσε, στρεβλά έστω, ο Τραμπ. Δηλαδή το κίνημα των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης κυρίως ανάμεσα στα εργατικά λαϊκά στρώματα της Αμερικής, πολλά από τα οποία ψήφιζαν Δημοκρατικούς στο παρελθόν και λόγω της αποβιομηχάνισης που προήλθε από τη μεταφορά της παραγωγής των αμερικάνικων πολυεθνικών σε άλλες χώρες, έμειναν άνεργα ή κατέληξαν στην υποαπασχόληση κ.λπ. Και αυτό ανεξάρτητα από τις συχνά αλλοπρόσαλλες πολιτικές του Τραμπ που έκανε κατά τη διάρκεια της θητείας του, σε αντίθεση συχνά με τις προεκλογικές του υποσχέσεις.

Ο Τραμπ δηλαδή εκφράζει έστω και με στρεβλό τρόπο το αίτημα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών στις ΗΠΑ για ανακοπή του φαινομένου της Παγκοσμιοποίησης και εθνική κυριαρχία. Γι’ αυτό υποστηρίχθηκε από την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων με πρόγραμμα να επιστρέψουν οι βιομηχανίες στις ΗΠΑ, να ξαναδημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να μπουν έλεγχοι στις «αγορές» (κάτι που πέτυχε εν μέρει με τους δασμούς που επέβαλε στα κινεζικά προϊόντα) και γενικότερα να υπάρξει ένας βαθμός εθνικής πολιτικής και οικονομίας, αλλά και να σταματήσουν οι πόλεμοι στους οποίους πρωτοστατούν οι ΗΠΑ, στο εξωτερικό. Ο ίδιος στόχος, αυτός της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, εκφράστηκε καθαρότερα και επιτεύχθηκε με το ιστορικό Brexit, μετά τον επίμονο αγώνα του βρετανικού λαού και προς μεγάλη απογοήτευση της υπερεθνικής ελίτ (Υ/Ε) που έκανε λυσσαλέο αγώνα εναντίον του, αλλά και προς μεγάλη απογοήτευση της παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς» του βρετανικού Εργατικού κόμματος, που έχει μετατραπεί σε ένα αστικό κόμμα απατεώνων όπως ο δικός μας άθλιος ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι, η πελώρια οικονομική κρίση που μόλις τώρα ξεκινάει εξαιτίας της μεγάλης πανδημίας του κορωνοϊού, ο οποίος επελαύνει τώρα και στην περιφέρεια (χώρες του Τρίτου Κόσμου κ.λπ.), δείχνει και την ανοησία κάποιων «μαρξιστών» της κακιάς ώρας που υποστηρίζανε ότι η πανδημία χρησιμοποιείται (αν δεν «κατασκευάστηκε») από τις ελίτ (αορίστως) δήθεν για να υπερβούν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση προ κορωνοϊού. Και αυτό όταν βέβαια η προ-κορωνοϊού κρίση δεν συγκρίνεται με τη σημερινή κρίση που ανατέλλει, την οποία όλοι  οι έγκυροι αναλυτές προβλέπουν ότι θα είναι η μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση στην Ιστορία! Ή παρόμοια αβάσιμες είναι οι απόψεις ότι η πανδημία κατασκευάστηκε ή χρησιμοποιείται για να φέρει, αόριστα πάλι, τον «παγκόσμιο φασισμό», μη «βλέποντας» ότι ο παγκόσμιος φασισμός έχει ήδη αρχίσει να κτίζεται π.χ. στην Ευρώπη με την ΕΕ, για τις αποφάσεις της οποίας μόνο οι λαοί δεν ερωτώνται! Αν μάλιστα έκαναν το λάθος οι ελίτ στο παρελθόν και ρωτούσαν με δημοψηφίσματα τους λαούς, οι προτάσεις τους πάντα απορρίπτονταν και οι Ευρω-ελίτ έφταναν στην αθλιότητα να τα επαναλαμβάνουν μέχρι οι λαοί να «πειστούν» να περάσουν τη γραμμή τους. Γι’ αυτό και έπαψαν πια οι Ευρω-ελίτ να κάνουν δημοψηφίσματα… Και είναι βέβαια άλλο πράγμα ότι, αντικειμενικά, η πελώρια επερχόμενη κρίση θα φέρει μεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικής και οικονομικής δύναμης, καταστρέφοντας ακόμα και τμήματα της Υ/Ε, αλλά εναπόκειται στους λαούς να ανακόψουν τη συγκέντρωση αυτή αποκόπτοντας τους δεσμούς τους με το σημερινό σύστημα, τη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Τώρα, το τμήμα της υπερεθνικής ελίτ στις ΗΠΑ έχει λυσσάξει, αφού έβλεπε με τρόμο, ενόψει των προσεχών προεδρικών εκλογών, ότι η επανεκλογή Τραμπ είναι σχεδόν βέβαιη και βρήκε τη «χρυσή ευκαιρία» με την εξέγερση και ρίχνει στη μάχη όλους τους εκλεκτούς της «σύμμαχους» ή όργανα, την αλητεία της αμερικανικής ψευτο-αριστεράς, υποστηριζόμενης από μαζικά προβαλλόμενους ‘διανοουμένους’ τύπου Τσόμσκι, Ναόμι Κλάιν κ.λπ.

Έτσι η «αριστερά» αυτή:

—από την αρχή της εκλογής Τραμπ οργάνωνε διαδηλώσεις εναντίον του, ενάντια στον δήθεν «ρατσιστή» Τραμπ, πριν ακόμη γίνει κυβέρνηση (!), όπως αντίστοιχα χαρακτήριζε «εθνικιστικό» και «ρατσιστικό» το πανεθνικό κίνημα του βρετανικού λαού για Brexit.

—υποστήριζε άμεσα ή έμμεσα τους εγκληματίες «προοδευτικούς» Ομπάμα, Χίλαρι, που βομβάρδισαν και μακέλεψαν τη Συρία και τη Λιβύη εμπεδώνοντας την Νέα Διεθνή Τάξη, ενώ ο Τραμπ παρά τις αλλοπρόσαλλες φραστικές κυρίως ακρότητές του, στην εξωτερική του πολιτική σε αντίθεση με την κυβέρνηση Ομπάμα – Χίλαρι, αλλά και του προηγούμενου Ρεπουμπλικάνου Μπους, δεν έχει ανοίξει μέχρι στιγμής νέο πολεμικό μέτωπο, έχει παγώσει τις πολεμικές επιχειρήσεις και κατηγορείται για αποτυχία στο Συριακό Μέτωπο, ενώ έχει αποφύγει μέχρι τώρα την κλιμάκωση με τις χαρακτηρισμένες εχθρικές χώρες των ΗΠΑ.

Από την άλλη βέβαια, ο Τραμπ είναι ο πρώτος πρόεδρος που εξυπηρετεί απόλυτα τα σιωνιστικά συμφέροντα, πιθανότατα για να έχει και κάποιον υποστηρικτή ανάμεσα στις ελίτ. Το γεγονός όμως ότι δεν έχει εξαπολύσει μέχρι τώρα πόλεμο κατά του Ιράν, παρά τη λυσσώδη πίεση των Σιωνιστών (κάτι που προγραμμάτιζε σχεδόν ανοιχτά η Χίλαρι), δεν είναι τυχαίο.

Έτσι, η εγκληματική Υ/Ε, βλέποντας ότι ο εκλεκτός της Τζο Μπάιντεν χάνει τις εκλογές του Νοέμβρη παρά τη μαζική προπαγάνδα (όπως είχε κάνει και στο δημοψήφισμα του Μπρέξιτ, αλλά και στις τελευταίες βρετανικές εκλογές), με την πολύτιμη βοήθεια αυτής της εκφυλισμένης «αριστεράς», προσπαθεί να ανατρέψει την κατάσταση που διαμορφώνεται διεθνώς: την εμφάνιση δηλαδή σε όλο τον κόσμο κινημάτων για την εθνική και οικονομική κυριαρχία ενάντια στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και αυτό ενώ η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον δίνει δείγματα γραφής έχοντας μόλις εξαγγείλει πρόγραμμα για την ανάκτηση της εθνικής και οικονομικής αυτοδυναμίας της Βρετανίας…Και είναι βέβαια άλλο, ότι, αντικειμενικά, η πελώρια επερχόμενη κρίση θα φέρει μεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικής και οικονομικής δύναμης, καταστρέφοντας όμως ακόμα και τμήμα της Υ/Ε, ενώ εναπόκειται στους λαούς να ανατρέψουν το σύστημα και την πορεία αυτής της καταστροφικής Νέας Διεθνούς Τάξης.

Βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα εν όψει μιας γιγάντιας επιχείρησης της Υ/Ε και των δεκανικιών της στην παγκοσμιοποιητική «αριστερά», που έχει κύριο στόχο, όπως προαναφέραμε, να ανατραπούν καταρχήν τα αναδυόμενα κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και για εθνική κυριαρχία στην Αμερική και αλλού. Σε ένα δεύτερο επίπεδο γίνεται την ίδια στιγμή συστηματική προσπάθεια από τις πολιτιστικές ελίτ, τη διεθνή ιντελιγκέντσια και τα μίντια που πλέον ολοκληρωτικά ελέγχει η Υ/Ε, να εμπεδωθεί ακόμη περισσότερο η παγκοσμιοποιητική κουλτούρα του ατομισμού, της διαίρεσης των λαϊκών στρωμάτων με βάση εξωτερικά χαρακτηριστικά ταυτότητας και να δημιουργηθεί κλίμα εμφυλίου ανάμεσά τους. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στις πολυπολιτισμικές μητροπόλεις της παγκοσμιοποίησης, με την εκμετάλλευση συχνά των μειονοτήτων και των «απολίτικων» νέων που πέφτουν σήμερα δυστυχώς εύκολα στην παγίδα της παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς» και των μίντια ότι το κυρίαρχο που έχουν να παλέψουν είναι ένα δήθεν πανίσχυρο «ρατσιστικό», αν όχι φασιστικό σύστημα, όπως εκφράζεται από τους Τραμπ, Τζόνσον, Λε Πεν, Σαλβίνι κ.λπ. —οι οποίοι απλώς προσπαθούν να εκπροσωπήσουν/εκμεταλλευτούν τα μαζικά κινήματα για κυριαρχία που αναδύονται παντού—, αντί να παλέψουν ενάντια την τερατώδη και πρωτόγνωρη στην ιστορία εξουσία της υπερεθνικής ελίτ!

Ουσιαστικά δηλαδή η υπερεθνική ελίτ, που κυβερνά τη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, θέλει να στρέψει την αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων για τη συνεχή χειροτέρευση της οικονομικής και κοινωνικής τους ζωής μακριά από τις ίδιες τις ελίτ αυτές και το ίδιο το σύστημα σε ένα αλληλοφάγωμα για τα ‘ατομικά δικαιώματα’ κ.λπ. Το γνωστό απόφθεγμα που ιστορικά χαρακτήριζε τις ελίτ «διαίρει και βασίλευε» ίσως ποτέ δεν είχε βρει τέτοια μαζική εφαρμογή στους λαούς όπως σήμερα…

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 5/6/2020

Ανακοίνωση| Ελληνικό προτεκτοράτο: Από τον κορωνοϊό στον τουρισμό και τούμπαλιν

Ανακοίνωση Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) / Grexit.gr
 

Στην προηγούμενη ανακοίνωσή μας τονίζαμε πόσο επικίνδυνη είναι η πανδημία του κορωνοϊού, ιδιαίτερα όσον αφορά την ταχύτητα διασποράς και μετάδοσης, που την καθιστά στην ουσία την πρώτη πανδημία στην εποχή της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και τη μεγαλύτερη πανδημία στην ανθρωπινή Ιστορία. Και αυτό τόσο λόγω του επιθετικού είδους του ιού που προέκυψε στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποιητικής «ανάπτυξης» όσο και της ταχύτητας επέκτασής του, που οφείλεται βασικά στους θεσμούς των «ανοιχτών και ελεύθερων αγορών» της Παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι συνετέλεσαν αποφασιστικά στην ταχύτητα διάδοσής του πρωτίστως βέβαια στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα –που έχουν ήδη καθιερώσει πολύ πυκνούς οικονομικούς δεσμούς με όλα τα υπόλοιπα κράτη για τη μαζική μετακίνηση εμπορευμάτων, εργασίας και κεφαλαίου, συνιστώντας τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης– και εν συνεχεία στην περιφέρεια της ΝΔΤ (Βραζιλία, Ινδία κ.λπ.), όπου σήμερα ο κορωνοϊός θερίζει…

Έτσι, σημειώναμε ότι η αυστηρή καραντίνα αποτελεί για τις χώρες μονόδρομο, αφού ούτε ήταν δυνατόν να γίνουν άμεσα μαζικά τεστ σε όλους τους πληθυσμούς λόγω του τεράστιου κόστους (κάτι που μόνο η Γερμανία έκανε εν μέρει, μην αποτρέποντας ούτε και αυτή όμως την καραντίνα), αλλά ούτε φυσικά η πανδημία μπορούσε να αντιμετωπιστεί με διάφορες παραλλαγές της θεωρίας για την «ανοσία της αγέλης», όπως αποδείχτηκε από το αρχικό «πείραμα» της Βρετανίας (που στοίχισε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές όπως γίνεται σήμερα παραδεκτό) αλλά και της Σουηδίας, και αμέσως μετά των ΗΠΑ, της Βραζιλίας και άλλων χωρών με ανάλογα αποτελέσματα. Έτσι, τελικά, κατέληξαν όλοι στη «μέθοδο της καραντίνας» για να περιορίσουν όσο ήταν δυνατό την ταχύτητα στην παραπέρα μετάδοση της ασθένειας, που, παρά τις ανοησίες των συνωμοσιολόγων, οι οποίοι έχουν πια εντελώς γελοιοποιηθεί, εξακολουθεί να εξαπλώνεται παντού, πέρα από τα μητροπολιτικά κέντρα.

Σε τελική ανάλυση, όλες οι ελπίδες έχουν εναποτεθεί τώρα στα εμβόλια που προσπαθούν να σχεδιάσουν επιστημονικά συνεργεία (που σπεύδουν βέβαια να χρηματοδοτήσουν μέλη της Υπερεθνικής Ελίτ, εκτός βέβαια από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα), όχι βέβαια μόνο για να ανακηρυχτούν «σωτήρες της ανθρωπότητας», αλλά με βασικό στόχο τα δισεκατομμύρια κερδών που θα προκύψουν από την εμπορική εκμετάλλευση του εμβολίου όταν θα αρχίσουν να το μοσχοπουλούν σε αλλόφρονες κυβερνήσεις… Αυτό βέβαια δεν δικαιώνει άλλες δήθεν «επιστημονικές» έρευνες που, αρνούμενες τη μοναδική σημασία του ιού, τον εξομοίωναν με τη γρίπη, για ν’ αποκαλυφθεί αργότερα ότι…αφιλοκερδείς χρηματοδότες των ερευνών τους ήταν αμερικάνικες αεροπορικές εταιρείες που κινδυνεύουν με εξαφάνιση εξαιτίας του ιού, όπως θα δείξουν σύντομα οι δραματικές συνέπειες της παγκόσμιας πτώσης του τουρισμού!

Η χώρα μας ακολούθησε και αυτή, σχετικά έγκαιρα, αυστηρά μέτρα καραντίνας, αλλά βέβαια η σχετική «επιτυχία» της δεν οφείλεται στην «σωφροσύνη» της ευρωκατοχικής κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά στην περιφερειακή θέση της χώρας μας, όπως συνέβη και στις περισσότερες χώρες με χαμηλό βαθμό διεθνοποίησης, όπως οι γειτονικές βαλκανικές χώρες, αυτές στην ανατολική Ευρώπη, στην Αφρική κ.λπ., που είχαν αρχικά περιορισμένη διάδοση και αριθμό κρουσμάτων, σε αντίθεση με τις χώρες-κέντρα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας που αναφέρουμε παραπάνω, οι οποίες αποτελέσαν και «κέντρα» της πανδημίας. Αυτό φυσικά δεν αποκλείει στη συνέχεια την επέκταση της επιδημίας από τα μητροπολιτικά κέντρα στην περιφέρεια, όπως ήδη γίνεται σήμερα με τη Λατινική Αμερική, την Ινδία κ.λπ.

Και ενώ τα αυστηρά μέτρα στη χώρα μας αποσύρονται σταδιακά και όχι εντελώς, (και αφού εφαρμόστηκαν σε κάποιες περιπτώσεις με «υπερβάλλοντα ζήλο», όπως π.χ. με την ουσιαστική απαγόρευση του εορτασμού του Πάσχα), έρχεται τώρα η κυβέρνηση να ανακοινώσει το πλήρες άνοιγμα του Τουρισμού και ότι θα εφαρμόζονται μόνο ημίμετρα (π.χ. σποραδικοί έλεγχοι) στην είσοδο χιλιάδων τουριστών στα αεροδρόμια, στα σύνορα και στα κρουαζιερόπλοια, ακόμη και αν προέρχονται από χώρες όπου η επιδημία είναι ακόμα σε επικίνδυνα επίπεδα (Ισπανία, Ιταλία, Βρετανία κλπ). Και αυτό ενώ σε πολλές χώρες δεν έχει παρέλθει η πανδημία, ενώ ταυτόχρονα εκφράζονται φόβοι για την πιθανότητα ενός δεύτερου κύματος, το Φθινόπωρο, ακόμα και στη χώρα μας.

Πού πάει λοιπόν η δήλωση της κυβέρνησης όταν με κομπασμό έλεγε «υπεράνω και της οικονομίας είναι η υγεία των πολιτών»; Απλώς μετατρέπεται σήμερα στο συμπέρασμα ότι «υπεράνω όλων (άρα και της υγείας) είναι η “εθνική μας παραγωγή’’, δηλαδή ο Τουρισμός!». Πράγμα βέβαια που εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται παράλογο αφού, πράγματι, χωρίς παράγωγη και εισόδημα, ούτε υγεία μπορεί να υπάρξει. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι μεγαλύτερες απώλειες από τον ιό σημειώνονται ανάμεσα στα φτωχά εισοδηματικά στρώματα στην Αμερική, τη Βρετανία κ.λπ.[1] Αυτό λοιπόν που επιμελώς υποκρύπτει η κυβέρνηση είναι η κατάντια μιας χώρας που έχει μετατραπεί σε απόλυτο προτεκτοράτο της ΕΕ και της υπερεθνικής ελίτ. [2]  Μιας χώρας τής οποίας κυριολεκτικά καταστράφηκε η γεωργία μέσα στις «ανοικτές αγορές» της ΕΕ, όπως άλλωστε συνέβη και συνολικά με την παραγωγική μας δομή (μεταποίηση κ.λπ.), και σήμερα έχει πάρει τη θέση της τουριστικής αποικίας στον καταμερισμό εργασίας της ΕΕ. Εκεί μας έχουν κατατάξει η Γερμανία και οι άλλοι «φίλοι» μας, για να ξεκουράζονται εδώ και να απολαμβάνουν την Ελλάδα κυρίως οι Ευρωπαίοι αστοί και τα εύπορα στρώματα, την ώρα που ο ελληνικός λαός στη μεγάλη πλειοψηφία του βλέπει τις διακοπές με το κιάλι.

Γι’ αυτό έσπευσε περιχαρής ο Γερμανός υπουργός να διαφημίσει την Ελλάδα σαν ελκυστικό και ασφαλή προορισμό. Γι’ αυτό η κυβέρνηση του ελληνικού προτεκτοράτου έσπευσε, επίσης, μετά την ψήφιση της κατάπτυστης συμφωνίας για τον αγωγό East Med με το Ισραήλ, που στρέφεται ευθέως κατά των Παλαιστινίων, να κάνει νέα συμφωνία για τον Τουρισμό με το κατοχικό Ισραήλ και να ψηφίσει και τους νέους νόμους για την άρση των περιβαλλοντικών κριτηρίων στην αγορά γης. Σήμερα άλλωστε υπάρχει ένας οργασμός ισραηλινού κεφαλαίου για την αγορά Ελληνικής γης, προς εκμετάλλευση βέβαια της ίδιας τουριστικής αγοράς.

Η ιδεολογία των «ανοιχτών αγορών», βέβαια, της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης λέει ότι κάθε χώρα πρέπει να εκμεταλλεύεται τα «συγκριτικά της πλεονεκτήματα» στην οικονομία. Όμως ποια εκμετάλλευση κάνει σήμερα η Ελλάδα όταν ουσιαστικά οι ανοικτές αγορές τής έχουν καταστρέψει κάθε άλλο τομέα στην οικονομία; Από εκεί που παλιότερα είχαμε σημαντική αυτοδυναμία έως αυτάρκεια στα περισσότερα αγροτικά προϊόντα, σήμερα αναγκαζόμαστε να εισάγουμε σχεδόν τα πάντα και αντί να τρώμε τις εύγευστες από τον μεσογειακό ήλιο ντομάτες μας, αναγκαζόμαστε να εισάγουμε και να καταναλώνουμε ολλανδικές άγευστες ντομάτες που αναπτύσσονται με ηλεκτρική ενέργεια! Η ποιοτική και διαφοροποιημένη κτηνοτροφία και γεωργία μας είναι στα τάρταρα: ζώα, γαλακτοκομικά, στάρι, ελαιόλαδο, σταφύλι, κρασί, εξαγωγές φρούτων, βότανα κ.λπ. Παράλληλα, οι κλάδοι στη μεταποίηση διαλύθηκαν ένας προς έναν ή δόθηκαν στο ξένο κεφάλαιο (π.χ. ναυπηγεία στην Ελευσίνα και τη Σύρο), αλλά και βιοτεχνίες που θα μπορούσαν με εθνική στήριξη να αναπτυχτούν, τώρα καταποντίστηκαν από τον ξένο συναγωνισμό ή απλώς απορροφήθηκαν από ξένες εταιρίες (π.χ. η μπύρα κ.λπ.).

Για ποια λοιπόν «συγκριτικά πλεονεκτήματα» μιλάμε όταν μια χώρα τοποθετείται, σε έναν δήθεν δίκαιο διεθνή καταμερισμό εργασίας (όσο δίκαιη βέβαια μπορεί να είναι η «αγορά»!), να αποτελεί τουριστική αποικία και γηροκομείο των αστικών τάξεων άλλων χωρών και όταν εξαναγκάζεται σήμερα, χωρίς άλλες ουσιαστικές πηγές εσόδων, να θέτει σε άμεσο κίνδυνο την υγεία του λαού της, για να μη βλάψει τη βασική πηγή εσόδων της από το εξωτερικό: τον Τουρισμό; Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι η Βρετανία επιβάλλει καραντίνα σε όλους όσους έρχονται από την Ελλάδα, αλλά το αντίστροφο δεν φαίνεται να ισχύει, ενώ ως γνωστόν τη στιγμή αυτή τα θύματα του κορωνοϊού είναι πολλαπλάσια στη Βρετανία από ότι στην Ελλάδα!

Ο μόνος δρόμος σήμερα για να έχουμε μέλλον σαν λαός και σαν χώρα είναι να πάψουμε να είμαστε έρμαια του τουρισμού, που βλέπουμε σήμερα σε τι κίνδυνο μας βάζει (και ελπίζουμε να αποφύγουμε μια νέα έξαρση του ιού). Γενικότερα, ο μόνος δρόμος για την Ελλάδα αλλά και για κάθε χώρα που θέλει ο λαός της να ελέγχει την οικονομία του, είναι η εθνική και οικονομική κυριαρχία, που επιβάλλει την οικονομική αυτοδυναμία σαν αναγκαία προϋπόθεση γι’ αυτήν. Και γι’ αυτή οφείλει να παλέψει, αντί για την «κοινοτική κυριαρχία» του Μητσοτάκη και του Τσιόδρα που υποτίθεται προσφέρει η ΕΕ, η οποία ουσιαστικά λειτουργεί προς όφελος της «κοινότητας» των πολυεθνικών και των ελίτ που επάξια η ένωση εκπροσωπεί! Για την κυριαρχία τους αγωνιστήκαν και αγωνίζονται άλλοι λαοί (όπως ο βρετανικός, ο γαλλικός, ο ιταλικός κ.α.). Γι’ αυτό σήμερα ο Βρετανικός λαός, κατόπιν μακρών αγώνων κατά της Υπερεθνικής Ελίτ αλλά και της δικής του ελίτ (που με επικεφαλής το πάλαι ποτέ «αριστερό» Εργατικό κόμμα πάλεψε ενάντια στην εθνική κυριαρχία την οποία προϋπέθετε το Brexit!), με τον σκληρό αγώνα του τελικά την πέτυχε. Έτσι, σήμερα η Βρετανία είναι σε θέση να δηλώνει σαν βασικό στόχο της την αυτάρκεια σαν απαραίτητη προϋπόθεση όχι μόνο για την κάλυψη των βασικών αναγκών του λαού της, αλλά και της ίδιας της εθνικής του ασφάλειας.[3] Φυσικά, το Brexit ή αντίστοιχα ένα Grexit για εμάς δεν σημαίνει αυτόματα την επίλυση του κοινωνικού προβλήματος σε χώρες σαν την Βρετανία ή την Ελλάδα. Αποτελεί όμως την ANAΓΚΑΙΑ προϋπόθεση για τον αυτοκαθορισμό των λαών τους, που σε επόμενο στάδιο θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια Συνομοσπονδία Εθνικά Κυριάρχων Λαών ώστε να μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν την (αναμενόμενη) λυσσαλέα επίθεση της Υπερεθνικής Ελίτ και των οργάνων της (ΕΕ, NAFTA κ.λπ.) [4]

Η πατρίδα μας αλλά και η κάθε χώρα δεν πρέπει να εξαρτιέται από τον τουρισμό (και γενικότερα από τις «αγορές»), αλλά να έχει ισχυρή και ολοκληρωμένη παραγωγική βάση σε όλους τους τομείς για να είναι αυτοδύναμη οικονομικά, πράγμα που σημαίνει να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις για να τραφεί ο λαός της, αλλά και να μπορεί να ανταποκριθεί σε δύσκολες και έκτακτες συνθήκες όπως οι σημερινές, με την επερχόμενη πρωτόγνωρη οικονομική κρίση. Ειδάλλως θα «παρακαλάμε» με κάθε κόστος για το λαό μας, τον τουρισμό να μας «σώσει». Γι’ αυτό παλεύουμε για την εθνική και οικονομική κυριαρχία μας μέσα από ένα παλλαϊκό ΓΚΡΕΞΙΤ, όπως αντίστοιχα έπραξε κάνοντας την αρχή ο βρετανικός λαός.

 

ΜΕΚΕΑ / GREXIT.GR – 26/5/2020

 

[1] Ακόμα και το όργανο του αμερικανικού κατεστημένου, για τους δικούς του βέβαια λόγους (να χτυπήσει προεκλογικά τον Τραμπ), τονίζει τις επιπτώσεις της κρίσης στα χαμηλότερα στρώματα: βλ. “As coronavirus deepens inequality, inequality worsens its spread”, The New York Times, 15/3/2020

[2] Βλ. Τάκης Φωτόπουλος, Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ  (Γόρδιος 2010)

[3] Βλ. “Boris Johnson wants self-sufficiency to end reliance on Chinese imports”, The Times, 22/5/2020

[4] Takis Fotopoulos, The New World Order in Action, ch. 12 (Progressive Press, October 2016)

Ανακοίνωση: Τα συστημικά αίτια της κρίσης του κορωνοϊού και το ιστορικό δίλημμα για την ανθρωπότητα

Ανακοίνωση του Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση (ΜΕΚΕΑ)

Η πελώρια και πρωτοφανής κρίση της πανδημίας λόγω του κορωνοϊού, τέτοια που δεν υπήρξε άλλη στην ιστορία της ανθρωπότητας, σε έκταση, διάδοση και κίνδυνο για την ίδια τη συνέχιση του ανθρώπινου γένους, προβλέπεται να έχει –και ήδη έχει– συγκλονιστικές συνέπειες για ολόκληρο τον πλανήτη, όχι μόνο σε σχέση με τη ζωή και την υγεία των εκατομμυρίων άμεσων θυμάτων του, αλλά και την οικονομική ζωή των ίδιων αλλά και των πολλαπλάσιων έμμεσων θυμάτων του που κινδυνεύουν με οικονομική καταστροφή, χωρίς βέβαια να προσμετρήσουμε τις ψυχολογικές και άλλες συνέπειες. Το κρίσιμο επομένως ερώτημα που ανακύπτει για το ίδιο το μέλλον του ανθρώπινου γένους είναι αυτό στο οποίο βέβαια οι «συστημικές αναλύσεις» των επίσημων ΜΜΕ δεν μπορούν ν’ απαντήσουν. Και αυτό γιατί περιορίζονται, σαν τους νεκροθάφτες, να μετρούν νεκρούς και το πολύ ν’ αναφέρουν και κάποιες μελέτες τεχνοκρατών για τα τεχνικά αίτια της κρίσης και τις προβλέψεις, αλλά ποτέ για τα συστημικά αίτια της κρίσης, δηλαδή: γιατί προέκυψε η κρίση στην ιστορική αυτή συγκυρία; Ήταν τυχαίο γεγονός ή μήπως ήταν μια κρίση που περίμενε να ξεσπάσει, εάν βέβαια ξεπεράσουμε τις ανόητες συνωμοσιολογικές θεωρίες κάθε είδους που βρίθουν στις μέρες μας;

Ανεξάρτητα επομένως από τις επιμέρους αιτίες της εμφάνισης του κορωνοϊού, το κρίσιμο ερώτημα για εμάς δεν είναι οι αιτίες του, ακόμη και αν παράχθηκε σε κάποιο εργαστήριο (πράγμα όχι και τόσο περίεργο!), αλλά το πώς εξηγείται η μαζική εξάπλωσή του, γεγονός που αναφέρεται στη συστημική διάστασή του. Το γιατί δηλαδή η παγκόσμια αυτή πανδημία πήρε έκταση που καμία άλλη πανδημία στην ανθρώπινη Ιστορία δεν είχε πάρει, παρά την τεράστια μυθολογία που αναπτύσσεται συστηματικά και αναπαράγεται από πτωχούς τω πνεύματι ότι π.χ. και η εποχική γρίπη περίπου ίδιες συνέπειες έχει! Και αυτό, διότι βέβαια εάν τα αίτια της μαζικής εξάπλωσής του είναι συστημικά, όπως θα προσπαθήσουμε να δείξουμε, τότε είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί ο επόμενος ιός, ακόμη και αν ξεπεράσουμε τον σημερινό, με πολύ βαριές συνέπειες.

Οι βασικοί θεσμοί αυτού του νέου παγκοσμιοποιημένου συστήματος, όπως ο ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου), η ΕΕ, η αμερικανική ΝAFTA και άλλοι διηπειρωτικοί θεσμοί και συμφωνίες για την απρόσκοπτη λειτουργία των «απελευθερωμένων αγορών» και μερικών δεκάδων Πολυεθνικών που τις ελέγχουν, μετέφεραν σε χρόνο ρεκόρ το κέντρο της πανδημίας από τη μακρινή Κίνα σε όλη τη Δυτική Ευρώπη και κατόπιν στις ΗΠΑ, προκαλώντας μια πρωτοφανή διασπορά τόσο χρονικά όσο και χωροταξικά, δηλ. γεωγραφικά, ακριβώς δηλαδή σε εκείνες τις αναπτυγμένες χώρες που αποτελούν τα κέντρα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και είναι περισσότερο ενσωματωμένες στη Νέα Διεθνή Τάξη της. Έτσι, ένας ιός που κανονικά θα έπρεπε να αφορά μόνο μια επαρχία της Κίνας και ούτε καν ολόκληρη την Κίνα, μετατράπηκε ταχύτατα σε παγκόσμια πανδημία.[i] Είναι, δηλαδή, το επιβεβλημένο από τις Πολυεθνικές άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών για ανθρώπους και εμπορεύματα (αυτό που συνοπτικά ονομάζουμε “Παγκοσμιοποίηση”) που αποτελεί το κύριο συστημικό αίτιο της κρίσης, το οποίο σε συνδυασμό με την τεράστια αύξηση της ουσιαστικά ανεξέλεγκτης κίνησης επιβατών και εμπορευμάτων, οδήγησε στη σημερινή κρίση και θα οδηγήσει αναπόφευκτα και σε πολλές κρίσεις στο μέλλον.

Από την άλλη μεριά, κατά ένα όχι περίεργο τρόπο, οι περιφερειακές χώρες όπως η Ελλάδα και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ή του Τρίτου κόσμου, δεν πλήγηκαν πολύ, όντας χώρες με μικρότερη συγκέντρωση στην οικονομία και στο βαθμό διεθνοποίησής τους (το οποίο μπορεί να εξηγηθεί και από τον μικρότερο αριθμό διεθνών αεροπορικών συνδέσεων που έχουν αυτές οι χώρες), πέρα από το ζήτημα της μεγαλύτερης αραιοκατοίκησης των ανθρώπων γενικά στις χώρες αυτές.

Φυσικά, η άθλια «Αριστερά» που είναι πλήρως ενσωματωμένη στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια κατά του Brexit, εκπροσωπούμενη επάξια από τη δήθεν προοδευτική εφημερίδα Guardian, δεν δίστασε να υποστηρίξει ότι «η Ελλάδα ανακτά το κύρος της και δεν είναι πλέον το “μαύρο πρόβατο”» μετά από τις καλές επιδόσεις της στην καταπολέμηση του κορωνοϊού. Η αιτία, κατά την γκεμπελική εφημερίδα της “προοδευτικής Αριστεράς”, δεν είναι βέβαια ο χαμηλός βαθμός παγκοσμιοποίησης της οικονομίας που αναφέραμε παραπάνω, αλλά απλώς οι συνετές πολιτικές του Μητσοτάκη στη καταπολέμηση του ιού! Ομολογημένα, ο Γκέμπελς θα έβγαζε το καπέλο του στους “αριστερούς” αυτούς γκεμπελίσκους…

Ακόμα, βασικής σημασίας ζήτημα τόσο στη διασπορά του ιού όσο και στις εκατόμβες των θυμάτων, είναι τα απογυμνωμένα, αν όχι διαλυμένα, εθνικά συστήματα υγείας σε όλες τις χώρες λόγω της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία επέβαλλε ως γνωστόν δραστική υποβάθμιση της χρηματοδότησής τους και την εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία τους, ακόμα και στο κορυφαίο εθνικό σύστημα υγείας της Βρετανίας. Από την άλλη μεριά, συστήματα υγείας που ιστορικά θεμελιώθηκαν πάνω στην ευρεία πρωτοβάθμια Υγεία, διάχυτη σε όλον τον λαό, λόγω του σοσιαλιστικού συστήματός τους στο παρελθόν, όπως η Ρωσία και η Κούβα (σήμερα ακόμα), συνολικά μπόρεσαν να ανταποκριθούν καλύτερα, στηριζόμενες στη συλλογική προσπάθεια των πολιτών και όχι στον ατομικισμό της «αγοράς», στήνοντας νοσοκομεία σε χρόνο ρεκόρ, παράγοντας υγειονομικό υλικό κ.λπ. αλλά και βοηθώντας τις δυτικές χώρες, κυρίως την Ιταλία και τις ΗΠΑ, με πολύ σημαντική βοήθεια, παρ’ όλη την εχθρότητα της Υπερεθνικής Ελίτ προς τις χώρες αυτές.

Τα παραπάνω δείχνουν τη θεμελιακή σημασία της οικονομικής αυτοδυναμίας κάθε χώρας–λαού στο να ανταπεξέλθει σε δύσκολες συνθήκες, έχοντας τη δική του εθνική παραγωγή σε τρόφιμα, τεχνολογία, μηχανήματα, εργαλεία, υλικά κ.λπ., αλλά και διατηρώντας τον δημόσιο χαρακτήρα των βασικών τομέων της οικονομίας, έτσι που να μην εξαρτάται για βασικά αγαθά από τις «αγορές» και τις πολυεθνικές, οι οποίες προηγουμένως είχαν καταστρέψει την όποια αυτοδυναμία είχε πριν. Αυτό, προϋποτιθέμενου βέβαια ότι κάθε λαός θα ελέγχει τα σύνορά του τόσο όσον αφορά την είσοδο προϊόντων όσο και ανθρώπων.

Επομένως, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το βασικό μέτρο σε κάθε περίπτωση παρέμενε η καραντίνα των πληθυσμών, εφόσον καμιά κυβέρνηση δεν μπορούσε να ρισκάρει την κατάρρευση των νοσοκομείων που δεν θα άντεχαν την ταυτόχρονη διαχείριση πολλαπλών κρουσμάτων (όπως συνέβη δραματικά κυρίως στην Ιταλία αλλά και τη Γαλλία, Ισπανία, ακόμη και τις ΗΠΑ, την πιο αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα). Τα ίδια μέτρα πάρθηκαν και στην Πατρίδα μας, όπου η Ευρωκατοχική κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε (και ορθώς) σε μέτρα πλήρους καραντίνας μπροστά σε μια ενδεχόμενη κατάρρευση του κατεστραμμένου ΕΣΥ από τις προηγούμενες Ευρωκατοχικές κυβερνήσεις.

Οι παγκόσμιες συνέπειες από την πρωτοφανή πανδημία θα είναι καταστροφικές όχι μόνο σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και οικονομικές, και ήδη διαφαίνονται με την προβλεπόμενη μεγαλύτερη ύφεση στην ανθρώπινη Ιστορία, η οποία εκτιμάται ότι μπορεί να είναι μεγαλύτερη και από τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση στην Ιστορία, την Ύφεση του 1929. Οι πολιτικές συνέπειες μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερες όταν γίνει φανερό ότι το τελικό αποτέλεσμα της κρίσης θα είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση οικονομικής και πολιτικής δύναμης που έχει συμβεί στην ανθρώπινη Ιστορία, σε μια χούφτα πολυεθνικές και αντίστοιχα πολιτικούς. Ακόμη και προοδευτικά καθεστώτα που μπορούσαν να στηρίζονται στην παράγωγη πετρελαίου, όπως η Βενεζουέλα και το Ιράν, είναι πολύ πιθανό σύντομα να καταρρεύσουν σαν συνέπεια του εξευτελισμού της τιμής του πετρελαίου, όταν η παγκόσμια παράγωγη πέφτει αλματωδώς λόγω της αναπτυσσόμενης μαζικής ανεργίας και υποαπασχόλησης.

Αυτό θα σημάνει ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή, εξαθλίωση και εξάρτηση δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη από ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα και μια εξουσία που θα ελέγχουν σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό τις ζωές μας: οικονομικά, πολιτικά, τεχνολογικά και πολιτιστικά-διανοητικά. Ο ολοκληρωτισμός της Νέας Διεθνούς Τάξης της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης[ii] ανατέλλει, αφού θα έχουμε ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση και κατάρρευση των εθνών-κρατών και των οικονομιών τους από το παγκοσμιοποιημένο οικονομικό και πολιτικό σύστημα της Υπερεθνικής Ελίτ, με «δημοκρατικό μανδύα», καθώς τυπικά θα συνεχίζουν να υπάρχουν κυβερνήσεις, κοινοβούλια κ.λπ. Αυτό κάνει επιτακτικότερη από ποτέ την ανάγκη να συνειδητοποιήσουν έγκαιρα οι λαοί το είδος του συστήματος στο οποίο ζούμε και ότι το μόνο που παράγει είναι τεράστια δεινά –πρωτοφανή- για το σύνολο της ανθρωπότητας.

Όλα επομένως θα κριθούν από την Κοινωνική Πάλη που διεξάγεται αυτή τη στιγμή τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι λαοί έχουν τη λύση στα χέρια τους: να παλέψουν για την Εθνική και Οικονομική κυριαρχία τους, (όπως έκανε την ιστορική αρχή ο Βρετανικός λαός με το σπουδαίο Brexit). Έτσι, οι λαοί μπορούν να προχωρήσουν στη κατάργηση των θεσμών της Παγκοσμιοποίησης (τις ανοικτές και ελεύθερες αγορές που επιβάλλουν την παντοδυναμία των πολυεθνικών), κάνοντας τη μετάβαση από τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης στη δημιουργία μιας δημοκρατικής κοινότητας κυριάρχων εθνών-κρατών, όπου οι λαοί στο μέλλον θ’ αποφασίσουν εάν θέλουν ατομικό ή συλλογικό έλεγχο της οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα.

Με άλλα λόγια, το ιστορικό δίλημμα για την ανθρωπότητα τη στιγμή αυτή είναι ή να συνεχίσει την καταστροφική πορεία στην οποία μας οδήγησε η Νέα Διεθνής Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ή η σημερινή παγκόσμια κρίση ν’ αποτελέσει αφορμή για να κτιστεί ένας νέος κόσμος, όχι βέβαια από την ευτελισμένη και πλήρως ενσωματωμένη στη ΝΔΤ «Αριστερά» τύπου ΣΥΡΙΖΑ, Podemos, Σάντερς και Τσόμσκι, που απλά επιδιώκουν μια βελτιωμένη εκδοχή της ΝΔΤ, με τα ψίχουλα που θα τους πετά η Υπερεθνική Ελίτ, ούτε φυσικά από τη δήθεν «αναρχική» αριστερά, που είναι επίσης πλήρως ενσωματωμένη στο σύστημα, συνήθως παίζοντας τον ρόλο του «μπαμπούλα» των αστών ή απλώς αμπελοφιλοσοφώντας. Ο νέος κόσμος πρέπει και μπορεί να κτιστεί από τα κινήματα για την εθνική και κοινωνική κυριαρχία και απελευθέρωση που φουντώνουν σε όλο τον κόσμο σήμερα και είναι σίγουρο ότι θ’ ανδρωθούν μόλις γίνει γνωστό το τεράστιο έγκλημα της ΝΔΤ που, βασικά, με τον κορωνοϊό, κτυπά, όπως μπορεί να δειχθεί, κυρίως τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, δηλ. τη μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού…

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 7/5/2020

[i] Βλ. εκτενές άρθρο υπό δημοσίευση για το θέμα του Τάκη Φωτοπούλου στο διεθνές περιοδικό The International Journal of Inclusive Democracy.

[ii] Βλ. την ελληνική έκδοση του τελευταίου βιβλίου του Τάκη Φωτόπουλου, «Η Νέα Διεθνής Τάξη εν δράσει» που αναμένεται να εκδοθεί από τις Εκδόσεις Κουκκίδα το Φθινόπωρο του 2020.

Ανακοίνωση: Οι Ευρωπαϊκοί λαοί αλυσοδένονται από την ΕΕ για να πληρώσουν την καταστροφική κρίση του κορωνoϊού

Ανακοίνωση Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ)

Εν όψει της νέας οικονομικής καταστροφής που έρχεται λόγω κορωνοϊού, την οποία πολλοί έγκυροι αναλυτές την περιμένουν να είναι σημαντικά μεγαλύτερη από την Ύφεση του 1929, τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση στην Ιστορία, συνήλθε το Eurοgroup και πρόσφατα η τηλε-Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. Εκεί, μέσα στις εκατόμβες νεκρών και με παραλυμένες τις οικονομίες ιδίως των δυτικών χωρών, η Ευρωπαϊκή Ένωση συνέχισε ακάθεκτη το «έργο» της. Εκπροσωπώντας τα συμφέροντα κυρίως των Γερμανικών πολυεθνικών, αποφάσισε να μην προχωρήσει σε κοινή χρηματοδότηση των οικονομιών όλων των χωρών της Ένωσης μέσω Ευρωομολόγων, αλλά να βασιστεί στους πολυετείς προϋπολογισμούς της Ε.Ε, οι οποίοι πληρώνονται από τα κράτη-μέλη, προκειμένου να εκδίδει ομόλογα, ενώ με τις εισπράξεις από την πώληση αυτών των ομολόγων θα παρέχει κατά κύριο λόγο δάνεια στα κράτη-μέλη και όχι δωρεάν επιχορηγήσεις. Και αυτά τα δάνεια, μάλιστα, θα κινούνται σε περιορισμένο ύψος, που συνολικά μόλις θα ξεπερνά το 1 τρις ευρώ, συμπεριλαμβανομένων και των 540 δις δανείων που αποφάσισε το Eurogroup.

Έτσι, η ΕΕ με την πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα, όπως την θέλουν εκείνοι που ελπίζουν δεκαετίες τώρα σε μια «άλλη δημοκρατική ΕΕ» της «αλληλεγγύης και της ανάπτυξης» και εξαπατούν ασύστολα τους λαούς με φρούδες ελπίδες.

Και αυτό όχι απλώς γιατί η Γερμανία είναι «κακή» ή «κοιτάζει μόνο το δικό της συμφέρον», αλλά γιατί πίσω από την βιτρίνα της ΕΕ βρίσκεται ο αδυσώπητος ανταγωνισμός των γερμανικών αλλά και άλλων Πολυεθνικών επιχειρήσεων που εκπροσωπεί αυτή η Ένωση, για να μην χάσουν σε ανταγωνιστικότητα σε σχέση με τις Πολυεθνικές των ΗΠΑ και της Άπω Ανατολής στο παγκοσμιοποιημένο σύστημα των «ανοιχτών αγορών» που εξασφαλίζει το άνοιγμα και η «απελευθέρωση» των αγορών κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών (οι περίφημες «4 ελευθερίες του Μάαστριχτ») που καθιέρωσαν τη Νέα Διεθνή Τάξη της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης.

Τα μόνιμα θύματα σε αυτήν την οικονομική «ένωση» είναι βέβαια οι περιφερειακές χώρες του Νότου, που θα υποστούν νέα μνημόνια προκειμένου να δανειστούν από τα ταμεία της ΕΚΤ. Όσο για τους «ηγέτες» των χωρών αυτών, αφού «φωνάξουν» στην αρχή, στη συνέχεια πάντα υποτάσσονται, καθώς δεν αμφισβητούν ποτέ τη βάση πάνω στην οποία είναι κτισμένη αυτή η «Ένωση»: τις ανοικτές κι απελευθερωμένες αγορές των Πολυεθνικών.

Την ίδια ώρα η Βρετανία, η οποία έχει πληγεί σοβαρά από τον ιό αλλά είχε προλάβει να υλοποιήσει το ιστορικό Brexit, προχωρά σε έκδοση χρήματος για να χρηματοδοτήσει την οικονομία της και να ανταπεξέλθει, κάτι που ΔΕΝ μπορούν να κάνουν οι χώρες της ΕΕ. Το ίδιο κάνουν και οι ΗΠΑ καθώς και η Ιαπωνία. Μάλιστα η Βρετανία είχε εξαγγείλει πολύ σημαντικά μέτρα για την ανάπτυξη της οικονομίας της με χρηματοδότηση βασικών τομέων, νέων θέσεων εργασίας, κοινωνικών υπηρεσιών κ.λπ. ευθύς αμέσως μόλις απελευθερώθηκε από τη σκλαβιά της ΕΕ μετά το Brexit, μέτρα που δυστυχώς δεν πρόλαβε να ξεκινήσει την εφαρμογή τους, αφού μάς βρήκε ο κορωνοϊός, αλλά τα ξεκινά τώρα με ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα κεϋνσιανής κατεύθυνσης. Να σημειωθεί ότι οι κεϋνσιανές πολιτικές ήταν ανάθεμα για τους Συντηρητικούς της Θάτσερ κ.λπ., ενώ  σήμερα είναι ανάθεμα για τους Εργατικούς του Μπλερ και του διαδόχου του στην ηγεσία Starmer (μετά την έξωση του Κόρμπυν), και τα πολυποίκιλα «αριστερά» κόμματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ, Podemos κ.λπ… Τα κόμματα αυτά έχουν αποδεχτεί πλήρως την παγκοσμιοποίηση των Πολυεθνικών  και εξαπατούν τους οπαδούς τους ότι μέσα στην παγκοσμιοποίηση (και την ΕΕ) θα μπορούσαν δήθεν να πάρουν άλλα δραστικά φιλολαϊκά μέτρα τη στιγμή που είναι πια οι αγορές που καθορίζουν τιμές, μισθούς και εισοδήματα.

Αντ’ αυτού οι Ευρωπαϊκοί λαοί γεύονται τα «οφέλη» της ΕΕ δεμένοι χειροπόδαρα, με κίνδυνο πολλές χώρες να καταντήσουν σαν την Ευρωκατεχόμενη Ελλάδα, η οποία με τα νέα μνημόνια θα δεχτεί και το πραγματικά τελειωτικό χτύπημα. Παράλληλα, οι λαοί παρακολουθούν μαθήματα «ευρωπαϊκού πολιτισμού» από τη Γερμανία, η οποία κυριολεκτικά άρπαξε και καβάτζωσε τις μάσκες για πάρτη της αγνοώντας τους Ιταλούς που εκλιπαρούσαν για βοήθεια. Αντίθετα οι χώρες που δέχονται χρόνια τώρα τον αποκλεισμό και το εμπάργκο της δυτικής Υπερεθνικής Ελίτ (και τις βρίζουν!), όπως η Κούβα και η Ρωσία, έσπευσαν να βοηθήσουν μαζί με την Κίνα, όλες τις χώρες προσφέροντας πολύτιμη βοήθεια στον αγώνα κατά του κορωνοϊού, πρακτική και ηθική, δίνοντας μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Και μάλιστα κυρίως στην αναπτυγμένη Ιταλία, της οποίας η ελίτ αποφάσισε από τις πρώτες να επιβάλει τα σκληρότερα μέτρα κατά της Ρωσίας ελέω ΕΕ.

Ας τα δουν αυτά οι Ευρωπαϊκοί λαοί, όπως πλέον τώρα τα βλέπει ξεκάθαρα ο Ιταλικός. Το μόνο που μένει είναι οι λαοί να ξεσηκωθούν και να κάνουν το δεύτερο βήμα, αφού το πρώτο βήμα ήδη έγινε με την γενναία έξοδο του Βρετανικού λαού από την εγκληματική ΕΕ, και να στείλουν στα τσακίδια και την ΕΕ και τις αλυσίδες της μέσα από κινήματα Εθνικής και Οικονομικής κυριαρχίας. Η εξελισσόμενη τεράστια κρίση του κορωνοϊού θα παίξει καταλυτικό ρόλο για την τύχη των λαών και κυρίως των Ευρωπαϊκών και της ίδιας της ΕΕ.

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 28/4/2020

“Αντίο και δεν θα μας ξαναδείτε. Αγαπάμε την Ευρώπη, μισούμε την ΕΕ!”


Η έξοδος της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι χωρίς αμφιβολία το κορυφαίο πολιτικό γεγονός της χρονιάς στην Ευρώπη, ένα ιστορικό γεγονός τεράστιας σημασίας, αφού η ΕΕ, ένας κατ’ ουσία ολοκληρωτικός θεσμός, δέχεται ένα σοβαρό και ισχυρό πλήγμα από τη βούληση του Βρετανικού λαού και ποτέ πια στο μέλλον η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα’ ναι η ίδια.

Οι Βρετανοί υποδέχθηκαν το ιστορικό BREXIT με ξέφρενους πανηγυρισμούς απ’ άκρη σ’ άκρη όλης της χώρας, επευφημώντας τον νέο πρωθυπουργό που τον ψηφίσανε για να εφαρμόσει επιτέλους την λαϊκή ετυμηγορία για αποδέσμευση –ανεξαρτησία από την ΕΕ και αυτός βέβαια τίμησε την ψήφο των Βρετανών υλοποιώντας άμεσα την υπόσχεσή του για άμεση έξοδο στις 31 Ιανουαρίου του 2020. Σε μια σεμνή τελετή στο Λονδίνο αλλά και σε κάθε πόλη της Βρετανίας, ο λαός τραγουδώντας το Βρετανικό εθνικό ύμνο, πανηγύρισε και ανέπνευσε τον καθαρό αέρα της Ελευθερίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Εδώ με χαρά παραθέτουμε το βίντεο του εορτασμού επανάκτησης της Εθνικής κυριαρχίας της Βρετανίας.

Ακόμα θέλουμε να τονίσουμε το γεγονός ότι ο Βρετανικός λαός πέταξε στα σκουπίδια την βρώμικη προπαγάνδα και τον πόλεμο που του έκανε η ΕΕ και η Υπερεθνική Ελίτ και έδειξε σε όλους τους λαούς ότι το BREXIT είναι εφικτό. Ένα BREXIT που τελικά μπορεί να είναι χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς «Deal», χωρίς συμφωνία δηλαδή με την ΕΕ, που θα έδενε πάλι χειροπόδαρα τους Βρετανούς, όπως έλπιζαν να κάνουν με τις κωλυσιεργίες και τις απειλές στην τελευταία Βρετανική κυβέρνηση πριν τις εκλογές. Το Brexit δηλαδή δεν είναι αυτοσκοπός αλλά το μέσον που ανοίγει το δρόμο στον αγώνα για εθνική και οικονομική κυριαρχία και, σε τελική ανάλυση, για κοινωνική απελευθέρωση!

Θεωρούμε σημαντικό να παραθέσουμε την τελευταία ομιλία του πρωτεργάτη του BREXIT Νάιτζελ Φαράτζ στην Ευρωβουλή, όπου πολύ απλά και εύστοχα διατυπώνει τους λόγους για τους οποίους οι Βρετανοί επιζήτησαν σταθερά το BREXIT. Η ομιλία του πάει να τελειώσει με την ύψωση από μέρους των Βρετανών Ευρωβουλευτών των σημαιών της Βρετανίας πριν την αποχώρηση τους από το Ευρωκοινοβούλιο και λέγοντας: «Ξέρουμε ότι θα σας λείψουμε. Ξέρω ότι θέλετε να απαγορεύσετε τις εθνικές μας σημαίες, αλλά θα τις σηκώσουμε για αντίο και ελπίζουμε στο μέλλον να συνεργαστούμε μαζί σας, ως κυρίαρχο…». Καθόλου τυχαία επάνω στη λέξη «κυρίαρχο κράτος» η πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου κλείνει το μικρόφωνο και αφαιρεί το λόγο από τον Φαράτζ…


Τελευταία ομιλία Φαράτζ στην Ευρωβουλή


Ν. Φαράτζ: Αυτό ήταν λοιπόν, η τελευταία συζήτηση, στο τέλος του δρόμου. Ένα πολιτικό πείραμα 47 ετών, με το οποίο οι Βρετανοί δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένοι. Η μητέρα και ο πατέρας μου συμφώνησαν για μια κοινή αγορά. Όχι για πολιτική ένωση, όχι για κοινές σημαίες, ύμνους, προέδρους, και τώρα θέλετε μέχρι και δικό σας στρατό! Για μένα, ήταν 27 χρόνια εκστρατείας και 20 χρόνια, εδώ, σ’ αυτό το κοινοβούλιο. Δεν είμαι πολύ ευχαριστημένος με τη συμφωνία που ψηφίσαμε απόψε. Αλλά, ο Μπόρις ήταν πολύ τολμηρός τους τελευταίους μήνες και, κ. Βαν ντερ Λέιν, το ξεκαθάρισε, μας υποσχέθηκε ότι δεν θα υπάρχουν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού. Και, σ’ αυτή τη βάση, του εύχομαι κάθε επιτυχία, στον επόμενο γύρο διαπραγματεύσεων. Ειλικρινά.

Αλλά, το πιο σημαντικό είναι αυτό: Αυτό που θα γίνει στις 11:00 μ.μ. την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2020 είναι το σημείο χωρίς επιστροφή. Όταν θα φύγουμε, δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουμε και όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Φεύγουμε. Θα έχουμε φύγει. Και αυτό είναι το αποκορύφωμα των πολιτικών μου φιλοδοξιών. Ήρθα εδώ, όπως είπα και πριν, όλοι το βρήκατε αυτό πολύ αστείο, αλλά σταματήσατε να γελάτε το 2016. Η άποψή μου όμως για την Ευρώπη άλλαξε απ’ όταν μπήκα. Το 2005 είδα το Σύνταγμα που γράφτηκε από τον Ζισκάρ και άλλους. Είδα να το απορρίπτουν οι Γάλλοι με δημοψήφισμα. Είδα να το απορρίπτουν οι Ολλανδοί με δημοψήφισμα. Και είδα εσάς, σ’ αυτούς τους θεσμούς, να τους αγνοείτε. Να το επαναφέρετε ως Συνθήκη της Λισαβόνας και να κομπάζετε που μπορέσατε να το περάσετε χωρίς δημοψηφίσματα. Οι Ιρλανδοί ψήφισαν και είπαν όχι και τους αναγκάσατε να ξαναψηφίσουν. Είστε πολύ καλοί στο να βάζετε τον κόσμο να ξαναψηφίζει, αλλά εμείς αποδείξαμε ότι ο Βρετανικός λαός είναι πολύ μεγάλος για να τον εκφοβίσετε, ευτυχώς. Έτσι έγινα αντίπαλος του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος.

Θέλω το Brexit να γίνει το έναυσμα μιας συζήτησης στην Ευρώπη: τι θέλουμε από την Ευρώπη; Αν θέλουμε εμπόριο, φιλία, συνεργασία, αμοιβαιότητα, δεν χρειαζόμαστε Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεν χρειαζόμαστε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δεν χρειαζόμαστε όλους αυτούς τους θεσμούς και όλη αυτή την εξουσία. Και σας το ορκίζομαι, και το UKIP (Βρετανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας) και το κόμμα BREXIT αγαπάμε την Ευρώπη, αλλά μισούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι τόσο απλό. Ελπίζω, λοιπόν, αυτή να είναι η αρχή του τέλους γι’ αυτό το εγχείρημα. Είναι ένα κακό εγχείρημα. Δεν είναι απλώς μη δημοκρατικό, είναι αντι-δημοκρατικό. Και αυτό μπαίνει στην πρώτη γραμμή. Δίνει σε ανθρώπους εξουσία, χωρίς καταλογισμό ευθυνών. Άνθρωποι που δεν μπορούν να καταστούν υπόλογοι από το εκλογικό σώμα. Αυτή είναι μια απαράδεκτη δομή.

Μια ιστορική μάχη εκτυλίσσεται στη Δύση, στην Ευρώπη, την Αμερική και αλλού. Είναι η παγκοσμιοποίηση εναντίον του λαϊκισμού. Και μπορεί εσείς να απεχθάνεστε τον λαϊκισμό, αλλά θα σας πω κάτι αστείο: γίνεται πολύ λαοφιλής! Και έχει πολλά πλεονεκτήματα! Όχι άλλες οικονομικές εισφορές! Όχι άλλο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο! Όχι άλλες κοινές αλιευτικές πολιτικές! Όχι άλλη υποτιμητική αντιμετώπιση! Όχι άλλος εκφοβισμός! Όχι άλλο Γκι Βερχόφσταντ! Γιατί να μη μας αρέσει; Ξέρουμε ότι θα σας λείψουμε. Ξέρω ότι θέλετε να απαγορεύσετε τις εθνικές μας σημαίες, αλλά θα τις σηκώσουμε για αντίο και ελπίζουμε στο μέλλον να συνεργαστούμε μαζί σας, ως κυρίαρχο… [κλείσιμο μικροφώνου]

Πρόεδρος: Αν παραβιάζετε τους κανόνες, κόβεστε. Παρακαλώ, αποσύρετε τις σημαίες.

Φαράτζ: Αυτό ήταν! Τελείωσε! Τέλος!

Μπόρις Τζόνσον για την Ελλάδα: “Οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ τα κότσια να πουν στην ΕΕ να πάει στα τσακίδια”

Σχόλιο: Η μεγάλη νίκη των λαϊκών στρωμάτων στη Βρετανία είναι γεγονός. Αντί να «εξαντληθούν» και να τα παρατήσουν μετά από 3 χρόνια προπαγάνδας και πολέμου κατά του Brexit από τις ελίτ και την ΕΕ, επέμειναν και πέτυχαν μια μεγάλη νίκη, υπερψηφίζοντας τους Συντηρητικούς ως μέσο για την υλοποίηση του πολυπόθητου Brexit, όπως αναλύσαμε ενδελεχώς στις 2 τελευταίες ανακοινώσεις μας.

Ο θρίαμβος του Βρετανικού λαού ανοίγει πλέον το δρόμο για τον πανευρωπαϊκό αγώνα των λαών  κατά της ΕΕ και της Παγκοσμιοποίησης και αποτελεί το έναυσμα πολύ περισσότερο για τη χώρα μας η οποία είναι και το μεγαλύτερο θύμα έχοντας υποστεί τον μεγαλύτερο εξευτελισμό και απώλεια κάθε είδους κυριαρχίας που δεν συνέβη σε καμία άλλη χώρα όχι μόνο στην ΕΕ αλλά και γενικότερα.

Αυτό τονίζει σε πολύ εύστοχο περυσινό άρθρο του  και ο μεγάλος νικητής των Βρετανικών εκλογών Μπόρις Τζόνσον το οποίο παρουσιάζουμε παρακάτω. Ο σημερινός Βρετανός πρωθυπουργός του Brexit, τονίζει την ολοκληρωτική  απώλεια της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας της χώρας μας εντός της ΕΕ, αλλά και αποκαλύπτει την αιτία, που είναι η καταστροφή της παραγωγικής μας δομής εντός των ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών της, κάτι που φρόντισαν να αποκρύψουν με κάθε τρόπο τόσο η υποτελής ελληνική δεξιά όσο και η ελεεινή ψευτο-αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ οδηγώντας το λαό μας στην δεκάχρονη πλέον Ευρωκατοχή, στην παραίτηση και τη μοιρολατρία.

Αντιθέτως, ο «συντηρητικός» Μπόρις Τζόνσον εξηγεί ότι η Ελλάδα αποτέλεσε το αρνητικό παράδειγμα για τους Βρετανούς, για να μην καταντήσει και η πάλαι ποτέ κραταιά Βρετανία (τηρουμένων των αναλογιών) ένα προτεκτοράτο της ΕΕ και των Πολυεθνικών σαν την Ελλάδα. Μήπως ήρθε η ώρα να ακολουθήσουμε κι εμείς οι Έλληνες το Βρετανικό λαό σαν θετικό όμως παράδειγμα στον αγώνα του για την Απελευθέρωση και να υλοποιήσουμε το δικό μας παλλαϊκό GREXIT;

Η κατάσταση της Ελλάδας μας δείχνει γιατί είναι ζωτικής σημασίας να ξεφορτωθούμε τη συμφωνία με την ΕΕ

Boris Johnson, Telegraph, (26.08.2018) – [Iskra, 14.12.2019]

Μπορεί βλέποντας τις πολύβουες μαρίνες και τα γεμάτα εστιατόρια, να έχεις πειστεί ότι η κρίση του ευρώ έχει φτάσει στο τέλος της. Ότι ο καλός κύριος Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βρήκε τη λύση, το ευρώ πλέον είναι υγιές, και οι χώρες της Μεσογείου είναι στον δρόμο της ανάκαμψης. 

Και τότε ίσως αναρωτηθείς αν έχουν δίκιο όταν λένε ότι η προσωρινή ανάκαμψη του ευρώ αποδεικνύει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να ποντάρει στο να μείνει πιστό στις Βρυξέλλες, κάνοντας ακριβώς ό,τι μας πει η ΕΕ, ακόμη κι όταν δεν θα έχουμε επιρροή στις όποιες αποφάσεις. 

Αν αυτό είναι το συμπέρασμα σου μετά από μία εβδομάδα στο ήλιο, τότε ήπιες πολλή ρετσίνα. Η κρίση του ευρώ είναι μακριά από το να τελειώσει. Το ενιαίο νόμισμα παραμένει καταστροφικό και είναι πολύ πιθανό μία μέρα να καταρρεύσει»….. 

«Η περίπτωση της Ελλάδας αποτελεί μάθημα για την τρέλα κάθε χώρας που επιτρέπει να δέχεται μπούλινγκ από τους διαπραγματευτές της ΕΕ. Αν οδηγήσεις σε οποιαδήποτε μεγάλη ελληνική πόλη μακριά από τα τουριστικά σημεία, θα δεις σε κάθε κτήριο που έχει μπει λουκέτο και σε κάθε σπασμένο τζάμι την απελπισία και την απόγνωση της ελληνικής βιομηχανίας, η οποία σε τρία χρόνια, από το 2010 γνώρισε μείωση από 80.000 εργοστάσια, σε 57.000. 

Στα γκράφιτι στους τοίχους μπορείς να δεις την οργή μιας χαμένης γενιάς νέων ανθρώπων που ακόμη αισθάνονται ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να βρουν δουλειά. Η ανεργία είναι ακόμη στο 20%, η οικονομία είναι ακόμη 25% χειρότερη από το 2008 και υπάρχει ένα απίστευτο 35% ανθρώπων που ζουν στην απόλυτη ανέχεια»…..

 «Η τραγωδία των Ελλήνων ήταν ότι ποτέ δεν είχαν τα κότσια να πουν στους Ευρωπαίους αξιωματούχους να πάνε στα τσακίδια»….

 «όταν η Ευρώπη αποφάσιζε να επιβάλει το μνημόνιο στην Ελλάδα, δεν σκεφτόταν τη χώρα και τους πολίτες της. Σκεφτόταν μόνο την ΕΕ. Έτσι η Ελλάδα βρέθηκε στην τρομακτική θέση να διαπραγματεύεται με ανθρώπους που δεν νοιάζονταν για τα συμφέροντά της, αλλά θεωρούσαν ότι θα ήταν πολιτικά χρήσιμο να κάνουν την Ελλάδα παράδειγμα για τις υπόλοιπες χώρες, και με το να κάνουν τη χώρα να υποφέρει θα απέτρεπαν οποιονδήποτε μελλοντικά θα έμπαινε σε πειρασμό να διαφοροποιηθεί από τις Βρυξέλλες»…..

 «Κοιτώντας στη Μεσόγειο, θα δεις στοιχεία της ίδιας ιστορίας. Πώς το ευρώ όχι μόνο απέτυχε στον σκοπό του, αλλά κατέληξε στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό για το οποίο προοριζόταν», …«Κοιτάξτε τον εξευτελισμό της Ελλάδας, μέλους της ΕΕ, και αναρωτηθείτε πώς θα νομοθετήσει η Ένωση με τον Ηνωμένο Βασίλειο εκτός, όταν δεν θα μπορούμε πια να  κάνουμε τίποτα για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από το βάρος αυτών των κανονισμών. 

Η ελληνική ταλαιπωρία συνεχίζεται και το μάθημα είναι ξεκάθαρο, η τραγωδία των Ελλήνων ήταν ότι ποτέ δεν μπόρεσαν να πουν στους Ευρωπαίους να πάνε στα τσακίδια…. 

Δεν μπόρεσαν ποτέ να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για να τρέξουν την οικονομία προς όφελος των ψηφοφόρων. Αυτό θα ισχύσει και για τη Βρετανία. Ετοιμαζόμαστε να κάνουμε ένα ιστορικό λάθος και να μετατρέψουμε τη χώρα μας σε κάποια που απλά θα δέχεται εντολές από τις Βρυξέλλες, χωρίς λόγο στις αποφάσεις και τους κανονισμούς. Με παράδειγμα την Ελλάδα, αναρωτηθείτε: 

Η ΕΕ θα δρα προς όφελος δικό μας και της Βρετανίας ή της ίδιας της Ένωσης; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Είναι γραμμένη σε γκράφιτι σε όλη την Ελλάδα. Γιατί, λοιπόν, προτείνουμε να μετατρέψουμε το Ηνωμένο Βασίλειο στον παντοτινό μαλ… των Βρυξελλών;