Συνέντευξη του Τάκη Φωτόπουλου στον Κώστα Ουίλς: Ο τριμέτωπος αγώνας της Υπερεθνικής Ελίτ κατά των κινημάτων αντι-παγκοσμιοποίησης

Στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στη ραδιοφωνική συνέντευξη του Κώστα Ουίλς στις 31/10/2020 (“Ελλάδα ώρα μηδέν”, ART FM 90.6), ο Τάκης Φωτόπουλος ανέλυσε τις διάφορες διακλαδώσεις της κρίσιμης χρονικής συγκυρίας που διανύει η Υπερεθνική Ελίτ, η οποία διαχειρίζεται το σύστημα σήμερα, δηλαδή τους θεσμούς της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Για να μπορέσουμε ωστόσο να συλλάβουμε το τι γίνεται σήμερα στον κόσμο, το βασικό σημείο εκκίνησης δεν μπορεί παρά να είναι η παγκοσμιοποίηση, που ξεκίνησε με τη δημιουργία και μαζική εξάπλωση των πολυεθνικών τη  δεκαετία του ’80 και μετά, αφού βέβαια είχε ανοίξει ο δρόμος για τη διαδικασία αυτή, μετά τα κτυπήματα κατά του υπαρκτού σοσιαλισμού που οδήγησαν και στην κατάρρευσή του. Έτσι σήμερα μερικές εκατοντάδες Πολυεθνικών ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία, ενώ συγχρόνως έχει δημιουργηθεί και μια άτυπη προς το παρόν ελίτ που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Υπερεθνική Ελίτ (Y/E) και σήμερα ουσιαστικά κυβερνά τον κόσμο (οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά). Η διαδικασία όμως αυτή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, κυρίως λόγω της αντίστασης των λαών που παίρνει διάφορες μορφές: από τα κινήματα για την εθνική κυριαρχία στη Δύση μέχρι τα φονταμενταλιστικά κινήματα στην Ανατολή.

Η Υ/Ε, δηλαδή το δίκτυο των ελίτ (οικονομικών, πολιτικών, μιντιακών, πολιτιστικών) που κυβερνά τον κόσμο στην Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (ΝΔΤ) έχει εξαπολύσει έναν πόλεμο σε όλα τα μέτωπα τη στιγμή αυτή, με στόχο τη συντριβή των κινημάτων για την εθνική κυριαρχία που αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα την τελευταία 10ετία και έβαζαν σε άμεσο κίνδυνο το σχέδιό της για την παγκόσμια διακυβέρνηση. Τα μέτωπα αυτά είναι βασικά τρία:

  • 1ο Μέτωπο:  Υ/Ε ενάντια στα κινήματα εθνικής κυριαρχίας στη Δύση

Α) Έτσι, γίνεται μια επίθεση για να ξεδοντιαστεί το Brexit στη Βρετανία, που έβαλε τορπίλη στο σχέδιο της Ευρωπαϊκής ενοποίησης κάτω από την αιγίδα της Υ/Ε, όπως εκφραζόταν από την Ευρω-ελίτ (οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά, και κυρίως σε σχέση με το άνοιγμα των συνόρων για ν’ αντιμετωπιστεί η προϊούσα γήρανση του Ευρωπαϊκού πληθυσμού).  Σήμερα, γίνεται βασικός αγώνας από το Βρετανικό κατεστημένο (Βουλή των Λόρδων κλπ) ώστε η Κυβέρνηση Τζόνσον να μην ξεκόψει εντελώς τους δεσμούς με την ΕΕ  στις τελικές διαπραγματεύσεις, δηλαδή για ένα ξεδοντιασμένο Μπρέξιτ.

Β) Παράλληλα, γίνεται επίθεση κατά των  Εργατικών κινημάτων στις ΗΠΑ που στράφηκαν κατά των τεράστιων αμερικανικών Πολυεθνικών που αποτελούσαν τον κορμό της Υ/Ε, απαιτώντας να κάνουν επενδύσεις στις ΗΠΑ αντί για την Κίνα την Ινδία κλπ, δημιουργώντας ανεργία και τεράστια συμπίεση των πραγματικών μισθών και ημερομισθίων. Σήμερα, όλη η άρχουσα τάξη στην Αμερική, σε απόλυτη συνεργασία με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ καθώς και την «Αριστερά» (τύπου Τσόμσκι κ.ά.), κάνουν το παν να φράξουν τον δρόμο στην επανεκλογή του Τραμπ, μόνο και μόνο γιατί δεν ήταν απόλυτα ελέγξιμος από την ελίτ και άρχισε να δείχνει τάσεις εγκατάλειψης της σύγκρουσης με τα εθνικιστικά κινήματα στην Μ. Ανατολή, με τη Ρωσία κ.λπ. Μέχρι εμφύλιο πόλεμο απειλούν αν επανεκλέγει ο Τραμπ, σαν κορύφωμα του αγώνα εναντίον του όλα αυτά τα χρόνια μετά την εκλογή του το 2016.

γ) Τέλος, γίνεται μαζική επίθεση κατά των κινημάτων για την εθνική κυριαρχία στη Γαλλία και την Ιταλία ιδιαίτερα, με πρόσχημα τον κορωνοϊό  (μολονότι βέβαια ο κορωνοϊός είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα και δεν αποκλείεται να έχει δημιουργηθεί από στοιχεία της Υ/Ε για τον έλεγχο των πληθυσμών). Έτσι, η συντριβή των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία, σε συνέχεια της στυγνής κρατικής βίας, σήμερα συνεχίζεται άνετα με το κλείδωμα όλων στα σπίτια τους. Και αυτό γιατί τα Κίτρινα Γιλέκα ξεπερνώντας μια σκουριασμένη «Αριστερά», η οποία πάλευε (στα λόγια) για την «εργατική επανάσταση» κ.λπ., ενώ στην πραγματικότητα συνέπλεε με την άρχουσα τάξη μη θέτοντας θέμα εξόδου από την ΕΕ και τη ΝΔΤ γενικότερα, προχώρησαν με κινήματα που οργανωθήκαν στη βάση σε αιτήματα για ριζικές θεσμικές αλλαγές. Σήμερα, τα κινήματα αυτά έχουν συντρίβει με την ωμή αστυνομική βία αλλά κυρίως με τον κορωνοϊό και το «κλείδωμα» των πολιτών στα σπίτια τους.

–Στην πραγματικότητα, ο κορωνοϊός παίζει σήμερα κρίσιμο ρόλο, ιδιαίτερα στη Δύση, για τον ουσιαστικό εγκλεισμό των πολιτών στα σπίτια τους και τον παράλληλο εκφοβισμό τους που αποτρέπει κάθε κίνημα δράσης κατά της ΝΔΤ. Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά την ύπαρξη συνωμοσίας για τη δημιουργία του ιού —πράγμα βέβαια που δεν μπορεί ν’ αποκλειστεί— αφού η παγκοσμιοποίηση, από μόνη της, ήταν ο κύριος παράγοντας για την ταχύτατη εξάπλωση του!

  • 2ο Μέτωπο: Υ/Ε και έλεγχος πετρελαίου της Μέσης Ανατολής και των λαών της 

Έτσι, πρώτα, η στρατιωτική μηχανή της Υ/Ε συνέτριψε  από την αρχή του αιώνα αυτού :

α) τον Αραβικό εθνικισμό και σοσιαλισμό: το Μπάαθ (Ιράκ, Σύρια), την Τζαμαχιρίγια (Λιβύη), και

β) έμμεσα τον Ιρανικό Ισλαμικό εθνικισμό, μέσα από τις χειρότερες οικονομικές κυρώσεις σε καιρό ειρήνης (τις δολοφονικές αυτές οικονομικές κυρώσεις υλοποιούν κυρίως οι ΗΠΑ, κάτω από την πίεση του Σιωνιστικού λόμπι, με το οποίο δεν έκοψε ποτέ σχέσεις ο Τραμπ).

Σήμερα, η Υ/Ε, με βασικό όργανο τον Μακρόν, επιτίθεται κατά των φονταμενταλιστικών Αραβικών κινημάτων που διαδέχτηκαν τα παλαιά εθνικιστικά κινήματα. Ο πόλεμος σήμερα εναντίον των λαών αυτών δεν είναι πια στρατιωτικός, αλλά κυρίως πολιτιστικός. Όταν, δηλαδή, μετά τη στρατιωτική συντριβή τους οι λαοί αυτοί στράφηκαν σε διάφορα είδη Ισλαμικού φονταμενταλισμού, αφού ο Ισλαμικός εθνικισμός είχε πια συντριβεί, ο φονταμενταλισμός αυτός πήρε τη μορφή και θρησκευτικού πολέμου κατά της Δύσης (σε μια ουσιαστικά αντιστροφή των Σταυροφοριών) για εκδίκηση βασικά ενάντια στις εκατόμβες που δημιούργησε η Δύση στις χώρες τους.

Το κύριο όργανο της Υ/Ε στο Μέτωπο αυτό είναι ο Μακρόν, το πρώην στέλεχος της Ρόθτσαϊλντ, που επιτίθεται υποτίθεται, με βάση τις αρχές του Διαφωτισμού κ.λπ. κατά του επιθετικού θρησκευτικού σκοταδισμού, εν πλήρη γνώσει βέβαια ότι ο μόνος επιθετικός θρησκευτικός σκοταδισμός σήμερα είναι ο Αραβικός αφού ο Χριστιανικός έπαψε από καιρό να είναι επιθετικός, ενώ οι άλλες θρησκείες δεν ήταν ποτέ επιθετικές με αυτή την έννοια.

  • 3ο Μέτωπο:  Υ/Ε έναντι του νέο-Τουρκικού εθνικισμού του Ερντογάν:

Ο Ερντογάν,  εκμεταλλευόμενος τον όγκο των εμπορικών συναλλαγών, των επενδύσεων κλπ από την Υ/Ε, επιδιώκει να παίξει ρόλο επιστάτη της Υ/Ε στη Μέση Ανατολή με οικονομικο-πολιτικά ανταλλάγματα στη Μεσόγειο, τον Καύκασο κ.λπ. Εντούτοις, η Υ/Ε θέλει να έχει τον Ερντογάν ελεγχόμενο μέσα στη ΝΔΤ και εκείνο που τρέμει είναι μήπως συμπήξει αυτός μια Ευρασιατική Ένωση με τη Ρωσία που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στη διάλυση της ΝΔΤ αν προσχωρούσαν σε αυτή σημαντικά κράτη. Η Ελληνική ελίτ παίζει βέβαια όπως πάντα τον ρόλο της δουλικής, εξυπηρετικής ελίτ, με την ελπίδα ότι ΔΕΝ θ’ αναγκαστεί σε εξευτελιστικές , ακόμη και εδαφικές, παραχωρήσεις προς την Τουρκική ελίτ.

Ακούστε τη συνέντευξη!

Σχόλιο ΜΕΚΕΑ: Ο Μακρόν… ο απελευθερωτής των λαών θα μας σώσει από τους Τούρκους!

  1. Αποτελεί έσχατη κατάπτωση του Ελληνικού λαού, τη στιγμή που είναι φανερό ότι οι ελίτ του (όπως εκπροσωπούνται από ΟΛΑ τα κόμματα) δεν διανοούνται να κάνουν το παραμικρό για να τον κινητοποιήσουν σε ένα αγώνα εθνικής και κοινωνικής κυριαρχίας όλων των λαών (και όχι βέβαια ενάντια σε έναν άλλο λαό που τον φανατίζουν αντίστοιχα οι δικές του ελίτ), ότι φαίνεται να παρακολουθεί αδιάφορος τα τεκταινόμενα, αντί να πρωτοστατεί σε ένα παρόμοιο αγώνα, παραμερίζοντας τις ελίτ αυτές. Έτσι οι ελληνικές ελίτ, όντας οι ίδιες απλά πιόνια της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) μέσα στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και οι (ισχυρότερες) τουρκικές ελίτ, που απλώς εκμεταλλεύονται τα «κενά εξουσίας» μέσα στο σύστημα αυτό για να προωθήσουν τις δικές τους επιδιώξεις (σε βάρος βέβαια άλλων λαών), ουσιαστικά παίζουν και οι δύο το παιχνίδι που, σε τελική ανάλυση, ελέγχει «από πάνω» η Υπερεθνική Ελίτ.
  2. Έτσι, τώρα βρέθηκε ο Ελληνικός λαός αντιμέτωπος με τον Τουρκικό λαό, που τον φανατίζει κατάλληλα η ελίτ του για την ικανοποίηση εθνικιστικών επιδιώξεων σε βάρος του Ελληνικού λαού. Η διαφορά βέβαια Ελλάδας και Τουρκίας είναι ότι εμείς όχι μόνο δεν διαθέτουμε καν μια εθνικιστική ελίτ που θα τολμούσε να εγείρει εθνικιστικά αιτήματα όπως κάνει π.χ. η τουρκική, η οποία βέβαια στην προκειμένη περίπτωση αλλά και σε γενικότερα (θέματα Αρμενίας, Λιβύης κ.λπ.) επιδιώκει ένα ρόλο «επιστάτη» της Υ/Ε στην περιοχή, ενώ αντίθετα η δική μας ελίτ απλώς ικετεύει τους ηγέτες της Υ/Ε να την προστατεύσουν. Και φυσικά οι ηγέτες της Υ/Ε δρουν ανάλογα με τα δικά τους συμφέροντα και επιδιώξεις και όχι τα ελληνικά (ή τα τουρκικά)…
  3. Το κωμικοτραγικό στην υπόθεση είναι ότι οι ελληνικές ελίτ αλλά και σε μεγάλο μέρος φαίνεται ότι και ο ίδιος ο λαός εναποθέτει τις ελπίδες του στον μόλις προκύψαντα… απελευθερωτή των λαών: δηλαδή τον Μακρόν που επέλεξε η Υπερεθνική Ελίτ ανάμεσα στους τραπεζίτες της Rothschild να τον βγάλει από την αφάνεια και χάρη στην έμμεση βοήθεια της γαλλικής «Αριστεράς» (που είναι κάτι σαν τη δική μας!) να τον αναδείξει σε Πρόεδρο της Γαλλίας για να εκτελεί πιστά τις εντολές της στην προώθηση της «ατζέντας» της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Το κύριο καθήκον που του ανέθεσαν ήταν να κτυπήσει με κάθε τρόπο τα κινήματα για την εθνική και κοινωνική κυριαρχία (που είναι ο μόνος πραγματικός εχθρός της Νέας Διεθνούς Τάξης σήμερα) όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή γενικότερα, προωθώντας παράλληλα την παγκοσμιοποιητική ατζέντα της διεθνιστικής (καταναλωτικής) κουλτούρας ενάντια στην εθνική και πολιτιστική κουλτούρα του κάθε λαού.
  4. Έτσι, αφού συνέτριψε με την ωμή –κάποιοι θα τη χαρακτήριζαν φασιστική– βία τα Κίτρινα Γιλέκα, που ήταν το ισχυρότερο κίνημα μετά το Brexit στην Ευρώπη (τα οποία βέβαια πολύ πιθανό θ’ αναδυθούν και πάλι μόλις περάσει η λαίλαπα του ιού, την οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει στοιχεία της Υ/Ε!), άρχισε να επεκτείνει τη δραστηριότητά του στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Στην Ευρώπη, ερχόμενος σε σύγκρουση με το ισχυρό ιταλικό κίνημα του Σαλβίνι στην Ιταλία, τον οποίο και ανέτρεψε με τη βοήθεια των εκεί παλαιοκομματικών ελίτ, ενώ παράλληλα ενθάρρυνε τη σύγκρουση μεταξύ της εθνικιστικής τουρκικής ελίτ (που ήθελε και θέλει να παίζει «ανεξάρτητο» ρόλο μέσα στην ΝΔΤ αλλά… χωρίς να βγαίνει από τη παγκοσμιοποιημένη αγορά!) και των υπαλλήλων της Υ/Ε στην Ελλάδα. Η τουρκική ελίτ ήταν επομένως στο στόχαστρο της Υ/Ε ακριβώς γιατί ήθελε να παίξει και «δικά της» παιχνίδια στις διεθνείς συγκρούσεις και όχι αυτά που της επέβαλε η Υ/Ε, ενώ από την άλλη μεριά ούτε η τελευταία ήθελε να ωθήσει την Τουρκία εκτός της Νέας Διεθνούς Τάξης, που θα μπορούσε να αποτελέσει τον κορμό σε ένα τεράστιο άξονα εθνικά κυρίαρχων κρατών μαζί με τη Ρωσία, Ιράν, Συρία κ.λπ.
  5. Είναι λοιπόν φανερό ότι η Υ/Ε και ο Μακρόν απλώς χρησιμοποιούν τον Ελληνικό λαό σαν ένα είδος «αντίβαρου» στην τουρκική ελίτ, για να ελέγχουν αποτελεσματικότερα την τελευταία μέσα στη ΝΔΤ. Φυσικά θα μπορούσαν να την ελέγξουν αποτελεσματικότερα γκρεμίζοντας την τουρκική οικονομία, αλλά τότε κανένας δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί τι δρόμο θ’ ακολουθούσε ο Τουρκικός λαός που κάλλιστα θα μπορούσε να πιέσει για τη σύμπηξη του τεράστιου άξονα εθνικά κυρίαρχων κρατών που αναφέραμε. Το μόνο όπλο δηλαδή που έχει η Υ/Ε τη στιγμή αυτή είναι να «ευνουχιστεί» το αίτημα για την εθνική κυριαρχία στη Τουρκία, πιέζοντας την υποτακτική ελληνική ελίτ για σημαντικές παραχωρήσεις στα εθνικά της θέματα. Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι βέβαια καθόλου περίεργο ότι ο Μακρόν παίζει και ρόλο αγωνιστή κατά του ισλαμικού φονταμενταλισμού, όταν φυσικά ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός είναι ο μόνος που συγκρατεί ακόμη τις Ισλαμικές μάζες από την ενσωμάτωσή τους στην καταναλωτική κοινωνία, που αποτελεί το βασικό κύτταρο της Νέας Διεθνούς Τάξης…

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 27/10/2020