Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: Η Γαλλία σε σταυροδρόμι

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ (ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ)

H Γαλλία σε σταυροδρόμι

«Η γαλλική κοινωνία δεν είναι διαιρεμένη ανάμεσα στους πεφωτισμένους υποστηρικτές της προόδου και στους αμόρφωτους εχθρούς της. Το πραγματικό σχίσμα βρίσκεται ανάμεσα στους νικητές της παγκοσμιοποίησης, ή τουλάχιστον σε εκείνους που έχουν τα μέσα να προστατευτούν από περιστασιακές ατυχίες, και στους χαμένους της παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι δεν έχουν καμία δύναμη να αντισταθούν στην αμείλικτη επέλασή της.»

– Christophe Guilluy (Κριστόφ Γκιλουί)

Το φάντασμα της καθολικής λαϊκής εξέγερσης, από τη στιγμή που ο Γαλλικός λαός εισέβαλε με τόση ορμή στη δημόσια σφαίρα, άρχισε να στοιχειώνει και πάλι τη γαλλική και την υπερεθνική ελίτ. Έπειτα από πάνω από δύο εβδομάδες διαδηλώσεων, συγκρούσεων και οδοφραγμάτων στην πρωτεύουσα και στην επαρχία της Γαλλίας, η «επιστροφή του νόμου και της τάξης», όσο κι αν θα το επιθυμούσε ο Μακρόν αλλά και τα συνδικάτα (που δεν μπορούν πλέον να ελέγξουν την αυθόρμητη πολιτική δράση), αποτελεί ένα όνειρο θερινής νυκτός. Το ταξικό ρήγμα ανάμεσα σε εκείνους που επωφελούνται και στηρίζουν τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και σε αυτούς που μάχονται εναντίον της, έχει γίνει ξεκάθαρο.

Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο και η κοινωνική κατάσταση

Η αφορμή για την όξυνση της κοινωνικής πάλης ήταν το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που προωθεί ο πρώην μεγα-τραπεζίτης και νυν πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, το οποίο σκοπεύει να αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64. Κι αυτό διότι, όπως είπε στην τηλεοπτική συνέντευξη της περασμένης εβδομάδας, «αυτό είναι απαραίτητο» για τη βιωσιμότητα του συστήματος.

Και έχει δίκιο αλλά μόνο βέβαια αν πάρει κανείς ως δεδομένες ορισμένες παραμέτρους που διαμορφώνουν το οικονομικό περιβάλλον της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα σε διάφορες παρεμβάσεις μας του ΜΕΚΕΑ, η πεμπτουσία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης είναι οι λεγόμενες «4 ελευθερίες» (κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών, υπηρεσιών), οι οποίες στον ευρωπαϊκό χώρο θεσμοποιήθηκαν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Συγκεκριμένα, η εφαρμογή των 4 ελευθεριών συνεπάγεται την ελαχιστοποίηση των κοινωνικών ελέγχων επάνω στις αγορές, οι οποίοι έχουν ως στόχο την προστασία της κοινωνίας και της φύσης από τη ελεύθερη λειτουργία της αγοράς. Έτσι, αυτό που παίρνει ως δεδομένο ο Μακρόν, και πίσω από αυτόν σύσσωμη η υπερεθνική ελίτ (Υ/Ε), είναι η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας (που συνεπάγεται την αύξηση της μερικής και περιστασιακής απασχόλησης, όπως και της ανεργίας), η ελαχιστοποίηση της φορολογίας του εισοδήματος των ανώτερων οικονομικά στρωμάτων (από τα έσοδα της οποίας χρηματοδοτούταν κατά τη σοσιαλδημοκρατική περίοδο το ισχυρό Κράτος-Πρόνοιας), η επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων (ώστε να μπορεί να βγαίνει κέρδος και από τις υπηρεσίες που παλαιότερα λειτουργούσαν με κριτήριο το δημόσιο όφελος) και, φυσικά, το άγριο πετσόκομμα του κοινωνικού κράτους. Και γιατί θεωρεί αυτές τις παραμέτρους ως δεδομένες; Όχι γιατί είναι ένας «κακός», «νεοφιλελεύθερος» πολιτικός, όπως υποστηρίζει η παγκοσμιοποιητική «αριστερά», αλλά γιατί μια διαφορετική οικονομική πολιτική που δεν θα ακολουθούσε τις παραπάνω απαράβατες αρχές θα καθιστούσε τη γαλλική οικονομία λιγότερο ανταγωνιστική σε επενδύσεις. Με άλλα λόγια, τα κίνητρα των διεθνών οικονομικών ελίτ για επενδύσεις κερδοσκοπικού χαρακτήρα στη Γαλλία θα περιστέλλονταν[1]. Πράγμα που θα έκανε τα κέρδη της γαλλικής οικονομικής ελίτ οι οποίες συνεργάζεται με αυτές τις διεθνείς ελίτ, χαμηλότερα.

Παρατηρώντας, ωστόσο, την επιμονή του Μακρόν να μην κάνει πίσω παρά τη λαϊκή εξέγερση, διαπιστώνουμε την αναγκαιότητα για τις ελίτ αυτού του νομοσχεδίου, δηλαδή τη σημασία που έχει η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Και αυτό διότι, απλούστατα, το ασφαλιστικό σύστημα «δεν βγαίνει», χωρίς σημαντική αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος σε βάρος των εργαζομένων. 25 χρόνια σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής (από την κυβέρνηση Σιράκ και τις εξεγέρσεις των προαστίων το 2005 και έπειτα) έχουν διαμορφώσει μια «ελαστική» αγορά εργασίας όπου κυριαρχεί η υποαπασχόληση και η ανεργία. Άμεση συνέπεια είναι η μείωση των εσόδων του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε σημείο που πλέον να μην μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες συνταξιοδότησης. Επομένως, μία είναι η λύση: η παράταση της εργασιακής ζωής για άλλα δύο χρόνια ελαστικής απασχόλησης και είσπραξης εισφορών, ταυτόχρονα με την μείωση του συνολικού συνταξιοδοτικού κόστους από τη μεριά του Κράτους. Συνοπτικά, στο πλαίσιο των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, την οποία εκφράζει εδώ κυρίως η Ευρωπαϊκή Ένωση –όπου η οικονομική ανάπτυξη (δηλαδή η δημιουργία πλούτου για τους κεφαλαιούχους) είναι συνάρτηση της ανταγωνιστικότητας–, η Γαλλία είναι αναγκασμένη να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης, ώστε να προστεθούν δύο ακόμη χρόνια εκμετάλλευσης των εργαζομένων και ο κρατικός προϋπολογισμός να γλιτώσει έτσι ένα μάτσο λεφτά από τις συντάξεις.

Ωστόσο, όπως τόνισε ο επικεφαλής του κόμματος «Οι Πατριώτες» Φλοριάν Φιλιπό, η κυβέρνηση του Μακρόν, ενώ δεν είχε πρόβλημα να ξοδέψει 8,5 έξτρα δισεκατομμύρια για να εξοπλίσει κι άλλο την Ουκρανία, ήταν σε αδυναμία να δαπανήσει περισσότερα για τις συντάξεις ή τα νοσοκομεία! Και αυτό πέρα βέβαια από το γεγονός ότι, όπως υποστήριξαν τα συνδικάτα, θα μπορούσε η κυβέρνηση να επιβάλει έναν φόρο στους πλούσιους. Αλλά, προφανώς, ο Μακρόν και τα πολυεθνικά αφεντικά που έχει από πίσω του δεν διανοούνται βέβαια να κάνουν πίσω στον εξοπλισμό των Ουκρανο-ναζί, ούτε φυσικά επιθυμεί να σπαταλήσει τα λεφτά των φίλων του πλουσίων σε αχρείαστες δημόσιες δαπάνες για τους «πλεμπαίους» –οι οποίοι ως αμόρφωτοι δεν καταλαβαίνουν βέβαια την έννοια της ανταγωνιστικότητας στο πλαίσιο της διεθνοποιημένης οικονομίας!

Αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία, βέβαια, δεν έρχεται στο κενό. Η γαλλική κοινωνία αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα με αυτά που γνωρίζουμε και εδώ στην Ελλάδα, μολονότι φυσικά δεν είναι υπανάπτυκτη σαν την Ελλάδα! Το κύμα ακρίβειας σαρώνει και τη 2η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας περιορίσει δραστικά το βιοτικό επίπεδο. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η ανεργία, η υποχρηματοδότηση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας διαμορφώνουν μια κοινωνική κατάσταση πλήρους κατάρρευσης του κοινωνικού ιστού (του πάλαι-ποτέ Κράτους-Πρόνοιας). «Πάνω από το μισό των εργαζομένων στη Γαλλία δεν έχουν τη δυνατότητα να αποταμιεύουν σε μηνιαία βάση ένα επαρκές ποσό που θα έκανε κάποια διαφορά στη ζωή τους. Το 2015, 54% του εργαζόμενου πληθυσμού είπε ότι δεν μπορεί να αποταμιεύσει παραπάνω από 50€ το μήνα· ενώ για το ¼ των εργαζομένων το αντίστοιχο ποσό βρίσκεται στα 10€. Με άλλα λόγια, στη Γαλλία εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα για αποταμίευση αποτελούν μια μειονότητα. Η αποταμίευση είναι, πλέον, ένα προνόμιο των πλούσιων»[2].

Επομένως, τα ακόλουθα λόγια ενός παριζιάνου διαδηλωτή δεν πρέπει να μας προξενούν κάποια εντύπωση: «Ξέρουμε ότι αν ο Μακρόν περάσει τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, τότε στη συνέχεια θα ξηλώσει τα πάντα, την κοινωνική ασφάλεια, θα διαλύσει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες»[3]. Αυτό θα είναι δηλαδή το οριστικό ξήλωμα του Κράτους-Πρόνοιας που υποτίθεται έκτισε η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία μεταπολεμικά.

Φυσικά, το οικονομικό ρήγμα που περιγράφουμε, το οποίο είναι συνέπεια της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, πηγαίνει μαζί με έναν βαθύ πολιτιστικό διαχωρισμό που επικρατεί στη γαλλική κοινωνία. Είναι το πολιτιστικό χάσμα ανάμεσα στις κυρίαρχες, μεταμοντέρνες και χίπστερ ελίτ των μεγάλων αστικών κέντρων που κηρύττουν τα «ελευθεριακά» τους ιδανικά της πολυπολιτισμικής κοινωνίας των «ανοιχτών συνόρων», και στις πλατιές λαϊκές, εργαζόμενες μάζες που έχουν διαπιστώσει από την εμπειρία τους ότι η μετανάστευση είναι αποτέλεσμα της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας και συμβάλλει στο πάγωμα ή ακόμα και τη μείωση των μισθών των εργατών. Έτσι, από τη μία έχουμε τον κόσμο των πολιτικών ταυτότητας που υπονομεύει ως «φασισμό» κάθε δεσμό με μια κοινότητα ανθρώπων και έναν συλλογικό τρόπο ζωής και, από την άλλη, τα θύματα της παγκοσμιοποίησης, τα οποία ενστικτωδώς αντιδρούν σε αυτή την παράνοια της ιδεολογίας των δικαιωμάτων και επιδιώκουν μέσα από το θεμελιώδες αίτημα για εθνική/λαϊκή κυριαρχία να διαμορφώσουν μια νέα πολιτιστική ταυτότητα με εθνικό περιεχόμενο.

Γενικότερα, επομένως, υποβόσκει μια βαθύτερη εθνική και πολιτιστική κρίση στη Γαλλία, πλάι στην οικονομική, εφόσον το σύνολο του Γαλλικού λαού σήμερα, ακόμα και στα μεσαία αστικά στρώματα, βλέπει τον «παραδοσιακό γαλλικό τρόπο ζωής» (που υποτίθεται παρείχε ασφάλεια, άνεση, ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος καθώς και μια ισχυρή εθνική κουλτούρα/ταυτότητα) να καταστρέφεται από την επέλαση της παγκοσμιοποίησης.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι φανερό ότι η πρόταση του Μακρόν να αυξήσει τα συνταξιοδοτικά όρια δεν μπορούσε παρά να εκληφθεί σαν ένα «ως εδώ» από τα θύματα της παγκοσμιοποίησης, τα οποία βγήκαν στο δρόμο πιάνοντας το νήμα από εκεί που το είχαν αφήσει οι τεράστιες μάζες της γαλλικής περιφέρειας που άρχισαν να εξεγείρονται στην προ-Covid εποχή φορώντας κίτρινα γιλέκα.

Η λαϊκή αντι-βία

Ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο της πραγματικής εξέγερσης που λαμβάνει χώρα σε όλο το μήκος και πλάτος της Γαλλίας είναι η αποφασιστικότητα των αντιστεκόμενων και η λαϊκή αντι-βία που χρησιμοποιούν. Η ένταση της αντι-βίας των «από κάτω» αποτελεί την αντανάκλαση της οικονομικής και φυσικής βίας των «από πάνω» και ταυτόχρονα τη συνειδητοποίηση ότι η ζωή των «3 και 60» εντός μια πολιτιστικής σούπας α λα παγκοσμιοποιητικής κουλτούρας του Χόλιγουντ δεν είναι φυσικό γεγονός, αλλά σκόπιμη πολιτική.

Οι Γάλλοι έρχονται να μας διδάξουν ότι λαός που προτάσσει ειρηνικές πορείες-λιτανείες, στις οποίες μας έχουν συνηθίσει τα στημένα και κομματοκρατούμενα συνδικάτα μαζί με την ελεγχόμενη αντιπολίτευση της «αριστεράς», είναι καταδικασμένος να τσακιστεί από τα γκλομπ των κρανοφόρων σκυλιών. Μας δείχνουν επίσης τι σημαίνει (ημι)αυτόνομη συνδικαλιστική δράση, δηλαδή συνδικάτα τα οποία δεν αποτελούν αντικατοπτρισμό ενός πελατειακού Κράτους-Μπανανίας, αλλά οργανώσεις εργαζομένων που προσπαθούν να συντονίσουν τις δράσεις των απεργών, για να ασκηθεί ακόμη περισσότερη πίεση στην κυβέρνηση. Οργανώσεις που αποκλείουν σιδηροδρομικούς σταθμούς, κάνουν καταλήψεις σε σούπερ-μάρκετ και εστιατόρια πολυεθνικών, μπλοκάρουν λιμάνια[4]… Και αυτό, σε αντίθεση με τη δική μας ΓΣΕΕ που όταν στις αρχές του μήνα όλος ο λαός ήταν στο δρόμο, η ηγεσία της έκανε «συνέδριο» στο Καβούρι!

Φυσικά, δεν πρέπει να υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αυτοί οι γραφειοκράτες σε συγχορδία με την «αριστερά» τύπου Μελανσόν –του Τσίπρα της Γαλλίας– (που ποτέ δεν είπε να μην ψηφιστεί ο Μακρόν στο δεύτερο γύρο!) είναι οι πιο ικανοί να φέρουν πάλι τον κόσμο σπίτι του. Aκόμα και εκεί που τα συνδικάτα όντως κάπως λειτουργούν και έχουν μια σχετική ανεξαρτησία από το Κράτος, δεν είναι παρά ένας μηχανισμός αφομοίωσης και ενσωμάτωσης κάθε προσπάθειας αντίδρασης. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι το γεγονός πως σήμερα στη Γαλλία έχει βγει τόσος κόσμος στο δρόμο δεν είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά της δράσης των συνδικάτων, αλλά της ορμής του Γαλλικού λαού να αντιπαρατεθεί με τον Μακρόν και τις πολιτικές του, κατορθώνοντας να συμπαρασύρει και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ένας νεαρός απεργός δηλώνει μάλιστα το εξής: «Το πρόβλημα είναι ότι τα συνδικάτα έχουν τη βασική ευθύνη, έχουν διασφαλίσει ότι [το κίνημα] δεν θα ριζοσπαστικοποιηθεί»[5].

Κοινοβουλευτική χούντα ως η νόρμα στη Νέα Διεθνή Τάξη

Προφανώς κανείς δεν ανέμενε από τον Μακρόν να δείχνει κάποια συμπάθεια προς τον καθημερινό άνθρωπο της βιοπάλης. Αλλά η περιφρόνησή του ακόμα και για τις στοιχειώδεις αρχές της κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» (καθ’ ότι μόνο η άμεση, Περιεκτική Δημοκρατία είναι πραγματικά δημοκρατία) φανερώνει ότι σήμερα ζούμε σε κοινοβουλευτικές χούντες. Γι’ αυτό και ο Μακρόν δεν είχε καμία δεύτερη σκέψη στο να παρακάμψει το κοινοβούλιο, το οποίο θα καταψήφιζε το νομοσχέδιο, και να το περάσει σαν Προεδρικό Διάταγμα. Όπως έχει περιγράψει ο Τ. Φωτόπουλος, «η κοινοβουλευτική χούντα είναι ένα καθεστώς-υβρίδιο μεταξύ της παλιάς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και μιας χούντας. Υπό αυτή την έννοια, οι διαφορές μεταξύ μιας στρατιωτικής και μιας κοινοβουλευτικής χούντας ελαχιστοποιούνται. Η πρώτη αποκτά εξουσία μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος και κυβερνά μέσα από διατάγματα. Η δεύτερη κατακτά την εξουσία μέσω μιας ψευδο-δημοκρατικής εκλογικής διαδικασίας […] και κυβερνά μέσα από “νόμους” που περνούν από μια τυπική κοινοβουλευτική διαδικασία, ενώ το περιεχόμενο τους έχει προκαθοριστεί από την Χούντα που αποτελεί την κυβερνώσα πολιτική ελίτ με βάση το θεσμικό πλαίσιο που ανάφερα και τις εντολές των ντόπιων ελίτ, σε αγαστή σύμπνοια με την την υπερεθνική ελίτ, όπως την έχω ορίσει αλλού. Και οι δυο μορφές Χούντας ασκούν οικονομική βία και καταφεύγουν στην κρατική βία, μολονότι η «κοινοβουλευτική» μορφή της τη συγκαλύπτει κάτω από διαδικασίες και δικαιώματα που σήμερα είναι περισσότερο τυπικά παρά ουσιαστικά»[6].

Σήμερα στη Γαλλία γίνεται έκδηλη η τεράστια αλαζονεία της εξουσίας της Υ/Ε και η περιφρόνηση της λαϊκής κυριαρχίας (ακόμα και σε τυπικό επίπεδο), όπως βέβαια συμβαίνει πάμπολλες φορές, ειδικότερα την τελευταία 30ετία κατά την οποία «ανθεί» η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Ο Μακρόν λέει πως ο λαός δεν μπορεί να κατανοήσει την οικονομική αναγκαιότητα πίσω από αυτή τη μεταρρύθμιση. Υποστηρίζει ότι ο λαός δεν ξέρει, ότι δεν έχει τη γνώση. Τη γνώση την κατέχει αυτός, ο ειδικός και τεχνοκράτης. Και αυτό πρέπει να συμβαίνει στις «δημοκρατίες» που οραματίζονται: εκείνοι που (υποτίθεται) ξέρουν πρέπει να παίρνουν τις αποφάσεις, δηλαδή οι ελίτ, και οι υπόλοιποι, δηλαδή οι «άθλιοι» οπαδοί του Τραμπ, οι «βλάχοι» της γαλλικής περιφέρειας των Κίτρινων Γιλέκων και οι «αμόρφωτοι» υποστηρικτές του Brexit, να κάθονται στα αβγά τους.

Αυτή είναι η επιτομή της κοινοβουλευτικής χούντας, όπου πίσω από το σύνθημα «κυβέρνηση των ειδικών-τεχνοκρατών» κρύβεται η πραγματικότητα μιας κυβέρνησης των πλουσίων με μεταβιβασμένες μάλιστα τις περισσότερες αρμοδιότητές της στα υπερεθνικά όργανα και θεσμούς αυτής της υπερεθνικής ελίτ στην ΕΕ, τον ΠΟΕ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ κ.λπ. Φανταστείτε ποια θα ήταν η αντίδραση των «Ευρωπαίων εταίρων» αν γινόταν κάτι αντίστοιχο στην Ουγγαρία του Όρμπαν ή στη Ρωσία του Πούτιν. Αν στους δρόμους της Βουδαπέστης ή της Μόσχας τα αντίστοιχα ΜΑΤ ξυλοφόρτωναν με τέτοια ένταση άοπλους διαδηλωτές με εκατοντάδες τραυματίες. Ποιοι θα ήταν οι δικτάτορες και ποιοι οι δημοκράτες; Μόνο που στη σημερινή κατάσταση του απολύτου ελέγχου των συνειδήσεων μέσω των (μαζικών και εναλλακτικών) μίντια βιώνουμε την πλήρη αντιστροφή: οι Ευρωκράτορες είναι οι υπερασπιστές της ελευθερίας (των Πολυεθνικών, βεβαίως) που έχουν αιματοκυλήσει τόσους και τόσους λαούς του κόσμου και όσοι μάχονται για την εθνική κυριαρχία είναι οι δικτάτορες. Ευτυχώς που αυτά τα ψευτοδιλήμματα δεν περνάνε στον Γαλλικό λαό, ο οποίος έχει αποδείξει στην πράξη ότι δεν μπορεί να ανεχθεί την περιφρόνηση.

Όπως τονίσαμε και σε προηγούμενη ανακοίνωση, η αυτο-οργανωμένη πάλη του Γαλλικού λαού αποτελεί το επόμενο βήμα προς το ξεπέρασμα των συνδικαλιστικών ηγεσιών και των κομματικών παραγόντων που επιδιώκουν να καρπωθούν πολιτικά από αυτή την εξέγερση. Πράγματι, ο γαλλικός λαός σήμερα πηγαίνει ένα ακόμα βήμα μπροστά, θέτοντας ζητήματα για το σύνολο της γαλλικής κοινωνίας, αμφισβητώντας το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, και δίνοντας το έναυσμα στους Ευρωπαϊκούς λαούς να αμφισβητήσουν την ευρωπαϊκή πολιτική της Χούντας των Βρυξελλών που, με τη στάση της στον πόλεμο (και όχι μόνο), σπρώχνει τους λαούς μας στην εξαθλίωση.

[1] Για αυτή την ανάλυση βλ. «Κοινωνική ασφάλιση: άλλο ένα θύμα της παγκοσμιοποίησης» στο Τάκης Φωτόπουλος, Παγκοσμιοποίηση, Αριστερά και Περιεκτική Δημοκρατία (Ελληνικά Γράμματα, 2002), σελ. 384.

[2]. Christophe Guilluy, The Twilight of the Elites, (Yale University Press, 2019), σελ. 56.

[3] https://www.liberation.fr/economie/social/en-direct-greve-du-23-mars-suivez-la-neuvieme-journee-de-mobilisation-contre-la-reforme-des-retraites-20230323_WQCWSFRRRRAARDNMUBDB4KAIBY/ (Ανακτήθηκε 5/4/2023)

[4] https://www.humanite.fr/social-eco/reforme-des-retraites/alain-sylvere-tsamas-salarie-monoprix-ne-veut-pas-travailler-jusqu-l-arrivee-du-corbillard-787941 (Ανακτήθηκε 5/4/2023)

[5] https://www.liberation.fr/economie/social/en-direct-greve-du-23-mars-suivez-la-neuvieme-journee-de-mobilisation-contre-la-reforme-des-retraites-20230323_WQCWSFRRRRAARDNMUBDB4KAIBY/ (Ανακτήθηκε 5/4/2023)

[6] Τάκης Φωτόπουλος, Το Χρονικό της Καταστροφής (Γόρδιος, 2015), σελ. 128-29.

Βλ. και «Παγκοσμιοποίηση και Κοινοβουλευτικές Χούντες», Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 10/2/2013.

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 05/04/2023

Κατεβαίνουν στους δρόμους κατά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ οι Γάλλοι…«δεξιοί» – στις βολικές τους ‘ίσες αποστάσεις’ επιμένουν οι «αριστεροί»

Σχόλιο Αντιπαγκοσμιοποίηση – Αυτοδυναμία – Περιεκτική Δημοκρατία:

Οι μεγαλύτερες αντιΝΑΤΟϊκές διαδηλώσεις ξέσπασαν στην Γαλλία, όχι από τους «επαναστάτες αριστερούς», αλλά από «δεξιούς πατριώτες» του νέου πατριωτικού γαλλικού κόμματος που αποσπάστηκε από τους κόλπους του κόμματος της Μαρί Λε Πεν.

Με ξεκάθαρα αντινατοϊκά συνθήματα για αποχώρηση της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ και για την παύση αποστολής βαρέος οπλισμού στην Ουκρανία, οι διαδηλωτές βροντοφώναξαν την αντίθεσή τους στο στέλεχος της Υπερεθνικής Ελίτ Εμμανουέλ Μακρόν, με συγκεντρώσεις σε 25 πόλεις.

Ο ηγέτης του πατριωτικού κόμματος οργανώνει πολιτικές διαμαρτυρίες όχι μόνο ενάντια στο ΝΑΤΟ, αλλά και στην ΕΕ, από το Φθινόπωρο.

Σκεφτείτε στην πατρίδα μας ηγέτης «δεξιών» καταβολών πατριωτικού κόμματος να ψαλιδίζει τη σημαία του ΝΑΤΟ σε δημόσια συγκέντρωση…

Την ίδια στιγμή, οι «επαναστάτες αριστεροί» (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λπ.) συνεχίζουν τον … ‘διμέτωπο’ “αγώνα” τους, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι, από τη μία, τον πόλεμο της Υπερεθνικής Ελίτ ενάντια στη Ρωσία, στον οποίο σύρθηκε μετά το πραξικόπημα στην Ουκρανία του 2014 και, από την άλλη, τον αμυντικό ουσιαστικά πόλεμο της Ρωσίας κατά της φασιστικής αλητείας των Ζελένσκι και Σία, και του εγκληματικού ΝΑΤΟ από πίσω της…

Πρέπει να φτάσει η ώρα που ο λαός μας θα ξεπεράσει τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος και θα τραβήξει μπροστά για εθνική κυριαρχία…

Ακολουθεί σχετικό ραπόρτο από το –λογοκριμένο στη «δημοκρατική» Δύση– RT:

Η σημαία του NATO καταστρέφεται σε πορεία χιλιάδων στο Παρίσι

Oι οργανωτές ισχυρίζονται ότι περίπου 10.000 άτομα διαδήλωσαν ενάντια στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία

ΠΗΓΗ: RT (13.02.2023)

Tην Κυριακή στο Παρίσι έλαβε χώρα μία μεγάλη πορεία ενάντια στη συμμετοχή της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ και στην παροχή όπλων στην Ουκρανία. O Φλοριάν Φιλιππό o επικεφαλής του δεξιού κόμματος «Oι Πατριώτες» (Les Patriotes), το οποίο οργάνωσε τη διαδήλωση, ισχυρίστηκε ότι συγκεντρώθηκαν περίπου 10.000 άτομα καθιστώντας την μία από τις μεγαλύτερες τις διαδηλώσεις τέτοιου είδους μέχρι σήμερα.

Βίντεο από τη Γαλλική πρωτεύουσα απαθανάτισαν πράγματι ένα πολύ μεγάλο πλήθος τουλάχιστον μερικών χιλιάδων ανθρώπων οι οποίοι κρατούσαν γαλλικές σημαίες και ένα πολύ μεγάλο πανό το οποίο έγραφε «Για την Ειρήνη».

Το πλήθος φώναζε συνθήματα μεταξύ άλλων «Όχι αεροπλάνα, όχι τανκς, όχι πύραυλοι για την Ουκρανία», «Ας βγούμε από το ΝΑΤΟ», «Μακρόν, δεν θέλουμε τον πόλεμο σου» και «Όχι στον Tρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο».

Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, ο Φιλιππό ανέβηκε στη σκηνή και με τη χρήση ενός ψαλιδιού έκοψε την μπλε σημαία του ΝΑΤΟ μεταξύ επευφημιών των διαδηλωτών. «ΝΑΤΟ σημαίνει πόλεμος», δήλωσε.

Ο Φιλιππό διοργανώνει διαδηλώσεις ενάντια στη συμμετοχή της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση από το Φθινόπωρο, ενώ παράλληλα ασκεί σκληρή κριτική στις αποστολές όπλων στην Ουκρανία καθόλη τη διάρκεια της σύγκρουσης. Μεταξύ του 2012 και 2017 ήταν αναπληρωτής επικεφαλής του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης στη Γαλλία, του Rassemblement National (Εθνικός Αγώνας – πρώην Εθνικό Μέτωπο), στο οποίο ηγείται η Μαρί Λε Πεν. Ωστόσο, αφού το εγκατέλειψε, ο 41χρονος πολιτικός δημιούργησε το δικό του κόμμα με το όνομα «Οι Πατριώτες».

Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν είναι από τους λίγους δυτικούς ηγέτες που έχουν διατηρήσει επαφή με τον Βλαντιμίρ Πούτιν κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία. Επιπλέον, έχει κάνει λόγο για την ανάγκη επίτευξης ανακωχής η οποία «δεν θα ταπεινώνει τη Ρωσία», προς δυσαρέσκεια της ουκρανικής κυβέρνησης.

Παρ’ όλα αυτά η Γαλλία αποτελεί έναν από τους βασικούς παρόχους βαρέος οπλισμού της Ουκρανίας μεταξύ των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από τις πρώτες μέρες της σύγκρουσης, το Παρίσι έχει προσφέρει στο Κίεβο Caesar χόβιτζερ (οβιδοβόλα), όπως και άλλον εξοπλισμό. Τον Ιανουάριο ο Μακρόν ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του Βολοντίμιρ Ζελένσκι θα λάβει δεκάδες γαλλικά εξοπλισμένα AMX-10 μεταφοράς προσωπικού, τα οποία συχνά περιγράφονται ως ‘ελαφριά τανκς’. Τέλος, δεν απέκλεισε την αποστολή αεροπλάνων Ραφάλ, λέγοντας ωστόσο ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί «τις επόμενες εβδομάδες».

Η Ρωσία έχει δηλώσει πολλές φορές ότι, μέσω της παροχής όπλων, τα δυτικά έθνη έχουν εγκαταστήσει εαυτούς de facto συμμετέχοντες στις εχθροπραξίες. «Η γραμμή μεταξύ έμμεσης και άμεσης εμπλοκής σταδιακά εξαφανίζεται» δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ την προηγούμενη εβδομάδα.

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: Τα εμβόλια των Πολυεθνικών και η Εθνική Κυριαρχία

Ανακοίνωση του Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ)

Τα εμβόλια των Πολυεθνικών και η Εθνική Κυριαρχία

Ενώ ο ανταγωνισμός των πολυεθνικών του φαρμάκου για το εμβόλιο που θα περιορίσει την πανδημική κρίση κορυφώνεται, όταν αντίθετα θα έπρεπε η περιβόητη «παγκόσμια κοινότητα» να έχει στοιχειωδώς επιβάλει σε όλες αυτές τις μόνιμα υπερκερδοφόρες εταιρείες το απαιτούμενο πλαίσιο της μεταξύ τους συνεργασίας για την όσο πιο ασφαλή πρόληψη από τον φονικό ιό, η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) αποκαλύπτει με διαρκή εντεινόμενη ωμότητα το στυγνό πραγματικό της πρόσωπο. Και αυτό όταν βέβαια σε μια πραγματική Κοινότητα κυρίαρχων λαών δεν θα έπρεπε καν τις κρίσιμες αποφάσεις για την υγεία των λαών να τις παίρνουν ιδιωτικές μεγαλο-επιχειρήσεις με κίνητρο το ιδιωτικό κέρδος, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες μέσα από τις συνελεύσεις τους με αποκλειστικό κίνητρο την καλύτερη προστασία του σημαντικότερου αγαθού: της Κοινωνικής Υγείας.

Βασικός εκφραστής της νέας επίθεσης κατά των λαϊκών στρωμάτων στον Ευρωπαϊκό χώρο είναι βέβαια η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), αυτή τη φορά με τον χυδαίο εκβιασμό των λαών της Ουγγαρίας και της Πολωνίας που έχει ως στόχο να καθυποτάξει τις εκλεγμένες τους κυβερνήσεις σε αυτό που ονομάζει «ευρωπαϊκό κράτος δικαίου», το οποίο στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από τη «δικαιοσύνη» της Υ/Ε ως υπέρτατο νόμο ενάντια στο εθνικό δίκαιο κάθε έθνους-κράτους με σαφή στόχο την πλήρη κατάργησή τους. Οι ηγεσίες των δύο χωρών, αν και δεν έρχονται σε ανοικτή ρήξη με τη Νέα Διεθνή Τάξη, αντιστέκονται σθεναρά τα τελευταία χρόνια στο βασικό της άρμα που είναι η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, η οποία προτάσσει τη δήθεν «ισότητα» που εξασφαλίζουν τα «ατομικά δικαιώματα» (π.χ. έμφαση στις σεξουαλικές ελευθερίες[1]) και το πολυπολιτισμικό πρότυπο, σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα και την εθνική κυριαρχία που κλιμακούμενα καταπιέζονται από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Στο πλαίσιο αυτό, η άρνηση των δύο χωρών να εναρμονιστούν με την απαίτηση του ιερατείου των Βρυξελλών για «ανοικτά σύνορα» και τη σχεδόν ανεξέλεγκτη δράση των ΜΚΟ στο έδαφός τους[2] —σε αντίθεση με το ελληνικό προτεκτοράτο, για παράδειγμα, όπου οι ίδιες, άμεσα ελεγχόμενες από την Υ/Ε με επικεφαλής τον «φιλάνθρωπο» δισεκατομμυριούχο Σόρος οργανώσεις αλωνίζουν ελεύθερα τον χώρο μας— πάγωσε την επικύρωση του προϋπολογισμού της ΕΕ για την περίοδο 2021-27.

Θρυαλλίδα για το κονκλάβιο των Βρυξελλών που ωμά εκβιάζει με κλείσιμο της κάνουλας του Ευρώ για την αναγκαία Κοινοτική βοήθεια μέσα από το περίφημο χρηματοδοτικό Σχέδιο Ανάκαμψης ώστε ν’ αντιμετωπίσουν οι λαοί τη θύελλα της πανδημίας, φαίνεται να ήταν το αυτονόητο δικαίωμα των δύο χωρών στην επιλογή της υγειονομικής τους πολιτικής σε σχέση με το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. Άλλωστε η Ουγγαρία, «παραβαίνοντας» τις προδιαγραφές των Υ/Ε και ΕΕ για αποκλειστική αγορά εμβολίου από τις δυτικές πολυεθνικές, βρίσκεται ήδη σε προκαταρκτική συμφωνία[3] για την αγορά αλλά και συμπαραγωγή του (αποκλεισμένου στη Δύση και την ΕΕ) ρωσικού εμβολίου, όπως δίνει τη δυνατότητα η ρωσική πλευρά και στην οποία έχει ήδη προχωρήσει σειρά χωρών, όπως και η γειτονική μας Τουρκία, που βέβαια δεν δεσμεύεται από καμία ΕΕ. Έτσι δίνεται η δυνατότητα στις χώρες αυτές να ανταλλάξουν τεχνογνωσία και να μην πάρουν εμβόλιο «γουρούνι στο σακί», αφού θα το δοκιμάσουν οι ίδιες στους πληθυσμούς τους για να δουν αποτελέσματα, να το βελτιώσουν κ.λπ., πέρα από το όφελος στο οικονομικό κόστος. Αν μάλιστα πάρουμε υπόψη το γεγονός ότι το ρωσικό εμβόλιο, με βάση τα σημερινά δεδομένα, είναι όχι μόνο το πιο φθηνό αλλά συγχρόνως το σχετικά πιο ακίνδυνο εμβόλιο (σε σχέση με τα σχετικά επικίνδυνα αμερικανικά εμβόλια των οποίων κανένας δεν ξέρει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες), ακόμη και σε σχέση και με αυτό της Οξφόρδης (που φαίνεται ότι ακόμα και βραχυπρόθεσμα έχει σχετικά χαμηλή αποδοτικότητα), τότε το ρωσικό εμβόλιο θα ήταν η μοναδική σχεδόν λύση. Αυτή όμως αποκλείεται από την Υ/Ε, πρώτον για να μη χάσουν τα τεράστια προσδοκώμενα κέρδη τους οι πολυεθνικές στη Δύση, αλλά και δεύτερον για ιδεολογικούς λόγους αφού ακόμη και σήμερα φοβούνται τον Ρωσικό λαό (όχι βέβαια τους αστούς στη Μόσχα και την Πετρούπολη!) για τις μακροπρόθεσμες λύσεις που θα δώσει στο πρόβλημα της εθνικής κυριαρχίας, το οποίο ο Πούτιν προσπαθεί να το «βολέψει» μέσα στη ΝΔΤ, πατώντας δηλαδή σε δύο βάρκες, πράγμα εξ ορισμού αδύνατο!

Τα δήθεν «βέτο» βέβαια που έχουν τα έθνη–κράτη (όπως το βέτο που φαίνονται αποφασισμένες να ασκήσουν —για πρώτη φορά στην ΕΕ— η Πολωνία και Ουγγαρία) τα οποία συμμετέχουν στους υπερεθνικούς οργανισμούς οι οποίοι εξ ολοκλήρου ελέγχονται από την Υ/Ε, αποδεικνύονται παραμύθια της Χαλιμάς για να τα αφηγούνται κυρίως «αριστεροί» απολογητές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης— σαν εκείνο της «Ευρώπης των λαών»— εξαπατώντας και υποδουλώνοντας τους στις επιταγές της Νέα Διεθνούς Τάξης, αφού οι ίδιες ελίτ έχουν προ καιρού φροντίσει να συμπεριλάβουν στα διάφορα σύμφωνα ένταξης εκείνα τα θεσμικά τερτίπια που δεσμεύουν ή απομονώνουν κάθε απόπειρα εθνικής κυριαρχίας εντός των τειχών τους. Και όταν αυτό απαιτείται, επιστρατεύουν στην προπαγάνδα τους και «επιφανή» μέλη της πολιτιστικής (υπερεθνικής) ελίτ όπως τον… «πολύ» Τζορτζ Κλούνεϊ, αγαπημένο κι αυτό παιδί του Τζορτζ Σόρος, που προφανώς εξαργυρώνοντας το Όσκαρ που του έχουν τάξει, κάνει δηλώσεις κατά της «απολυταρχικής» Ουγγαρίας του Όρμπαν. Βέβαια, ο ίδιος εκατομμυριούχος και οι όμοιοί του δεν λένε κουβέντα  για τον φασιστικής έμπνευσης νόμο του νέου εκλεκτού της Υ/Ε «αναμορφωτή» Μακρόν, που εν μέσω οργισμένων  διαδηλώσεων επιχειρεί να απαγορεύσει τη βιντεοσκόπηση και φωτογράφηση των αγριοτήτων των Γάλλων μπάτσων που τα τελευταία χρόνια έχουν τσακίσει τα εξεγερμένα λαϊκά στρώματα στη Γαλλία, όπως εκδηλώθηκαν κυρίως με τα Κίτρινα Γιλέκα. Όπως δεν είπαν κουβέντα όταν προ μηνών η Γερμανία της Μέρκελ απάνθρωπα απαγόρευε την αποστολή υγειονομικού εξοπλισμού της Κίνας προς την Ιταλία όταν η τελευταία δοκιμαζόταν άγρια από την εξάπλωση της πανδημίας. Αν ο «φασίστας» Όρμπαν είχε τολμήσει κάτι από τα παραπάνω, σύσσωμες αυτές οι ίδιες ελίτ και τα «προοδευτικά» τους εξαπτέρυγα θα είχαν ανέβει στα… κάγκελα να καταγγείλουν τον Ούγγρο πρωθυπουργό!

Στη συγκυρία αυτή που οι λαοί της Ευρώπης περισσότερο ή λιγότερο οργανωμένα ξεσηκώνονται διεκδικώντας την εθνική τους κυριαρχία, το ελληνικό προτεκτοράτο υποτάσσεται πλήρως στη ΝΔΤ και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Ο λαός μας, παλινωδώντας από τους απατεώνες «αριστερούς» του ΣΥΡΙΖΑ στους νεοφιλελεύθερους «ψευτοδημοκράτες» του Μητσοτάκη τύπου Πισσαρίδη, δεν αντιδρά διεκδικώντας την εθνική και κοινωνική του ανεξαρτησία. Κι αυτό δεν το αφήνει ανεκμετάλλευτο η Υ/Ε και οι ντόπιες ελίτ. Οι ακραίες νεοφιλελεύθερες εισηγήσεις της επιτροπής Πισσαρίδη θα είναι και η χαριστική βολή για τα λαϊκά στρώματα. Υποτιθέμενες «μεταρρυθμίσεις» όπως απελευθέρωση των απολύσεων και η επιβολή ενός κατώτατου μισθού εξαθλίωσης από μια επιτροπή τεχνοκρατών σε μόνιμη βάση, είναι χαρακτηριστικές του μέλλοντος που εισηγείται ο περισπούδαστος οικονομολόγος ο οποίος για τις υπηρεσίες του στην Υ/Ε βραβεύτηκε και με Νόμπελ (όπως και πολλοί άλλοι κυρίως Αμερικανοί συστημικοί οικονομολόγοι)! Πρόκειται για ένα νέο «μνημόνιο», επί της ουσίας, την ώρα που η εγχώρια συστημική προπαγάνδα  παρουσιάζει την πανδημία ως «πόλεμο» για να συγκαλύψει όχι μόνο τις δικές της αστοχίες αλλά και την επί δεκαετίες συστηματική υποβάθμιση των δημόσιων υποδομών υγείας στο όνομα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Η σημερινή βέβαια ουσιαστική κατάρρευση του συστήματος Υγείας δεν είναι παρά η αναγκαία συνέπεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν και στον βασικό αυτόν τομέα για την ευημερία του Λαού. Για να μην ξεχνάμε και τη δήθεν «τούρκικη απειλή»…

Το Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) όλα αυτά τα χρόνια, με αγωνιστική συνέπεια και δρώντας κόντρα σε ένα περιβάλλον που μεθοδευμένα φιμώνει κάθε γνήσια αντισυστημική φωνή στον τόπο μας, κάνει ένα μεγάλο κάλεσμα στον ελληνικό λαό να οργανωθεί από τα κάτω ακολουθώντας το παράδειγμα των λαών που σηκώνουν δυναμικά κεφάλι σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης διεκδικώντας την εθνική τους κυριαρχία. Να γυρίσει την πλάτη στα «αριστερά» και «δεξιά» φληναφήματα περί «Ευρώπης των λαών» που δήθεν μπορεί να αλλάξει «από μέσα» και απελευθερωμένο από ιστορικά παρωχημένους πλέον διχασμούς να αγωνιστεί για την ανάκτηση της δικής του εθνικής κυριαρχίας, να έρθει σε ρήξη με τον Ευρω-φασισμό κάνοντας αρχή με την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ειδάλλως το μέλλον που του επιφυλάσσει η Νέα Διεθνής Τάξη 200 χρόνια μετά τον Μεγάλο Ξεσηκωμό του ‘21, θα είναι στον απόπατο της Δύσης.

 

Σημειώσεις

[1] Το «κράτος δικαίου», όπως ερμηνεύεται από τις Βρυξέλλες, έχει ήδη κλονιστεί από τις τελευταίες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του Όρμπαν. Στις 10 Νοεμβρίου ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Ουγγαρίας Judith Varga εισήγαγε στο Κοινοβούλιο ένα νομοσχέδιο που κατοχυρώνει τον γάμο και την οικογένεια ως συνταγματικές έννοιες. Το Ουγγρικό Σύνταγμα θα αναφέρει ότι «η μητέρα είναι γυναίκα και ο πατέρας είναι άνδρας», σε αντίθεση με το υπερεθνικό Κοινοτικό «δίκαιο» που επιβάλλει στις χώρες-μέλη τη δήθεν ισότητα με την άρση κάθε περιορισμού στην προώθηση των σεξουαλικών μειονοτήτων.

[2] Στην πολιτική του Όρμπαν για προάσπιση της εθνικής και πολιτιστικής κυριαρχίας του Ουγγρικού έθνους, κόντρα στην άλωσή της από την Παγκοσμιοποίηση, έχει συνταχθεί και το ΚΚ Ουγγαρίας (τονίζοντας μεταξύ άλλων  τη σημασία του κυριαρχικού ελέγχου των συνόρων στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση που μεθοδεύει η Υ/Ε), κατανοώντας την αναγκαιότητα της εθνικής κυριαρχίας ως προϋπόθεσης για οποιαδήποτε ανάπτυξη κινήματος συστημικής αλλαγής. Αντιθέτως, στην πατρίδα μας το «διεθνιστικό» ΚΚΕ  που βλέπει την Ελλάδα σαν μια σχεδόν «ιμπεριαλιστική» χώρα (!), πέρα από τις προτάσεις του να μοιραστούν ισόποσα παντού στην Ελλάδα όλοι οι παράνομοι μετανάστες, έκανε και… «εποικοδομητικές» προτάσεις στην ΕΕ για το πώς οι Σύριοι «πρόσφυγες» (πραγματικοί και μη) θα πηγαίνουν απευθείας στην Γερμανία με πτήσεις τσάρτερ…

[3] Ο Ούγγρος υπουργός Εξωτερικών Peter Siyarto δήλωσε ότι η χώρα χρειάζεται ένα εμβόλιο για τον κορωνοϊό υψηλής ποιότητας και το ζήτημα του πού παράγεται είναι δευτερεύουσας σημασίας: “Η Ουγγαρία απορρίπτει κάθε μορφή λόμπι σχετικά με την προτεραιότητα του εμβολίου. Είναι σημαντικό για εμάς ο Ουγγρικός λαός να λάβει ένα αξιόπιστο και ποιοτικό εμβόλιο, και το πού θα παραχθεί είναι δευτερεύον ζήτημα”. Σύμφωνα με τον Siyarto, η Ουγγαρία επιδιώκει να αναλάβει μέρος της παραγωγής του ρωσικού εμβολίου στην επικράτειά της, όπως ανακοίνωσε το Υπουργείο Υγείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

 

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 01/12/2020