Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: Τα εμβόλια των Πολυεθνικών και η Εθνική Κυριαρχία

Ανακοίνωση του Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ)

Τα εμβόλια των Πολυεθνικών και η Εθνική Κυριαρχία

Ενώ ο ανταγωνισμός των πολυεθνικών του φαρμάκου για το εμβόλιο που θα περιορίσει την πανδημική κρίση κορυφώνεται, όταν αντίθετα θα έπρεπε η περιβόητη «παγκόσμια κοινότητα» να έχει στοιχειωδώς επιβάλει σε όλες αυτές τις μόνιμα υπερκερδοφόρες εταιρείες το απαιτούμενο πλαίσιο της μεταξύ τους συνεργασίας για την όσο πιο ασφαλή πρόληψη από τον φονικό ιό, η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) αποκαλύπτει με διαρκή εντεινόμενη ωμότητα το στυγνό πραγματικό της πρόσωπο. Και αυτό όταν βέβαια σε μια πραγματική Κοινότητα κυρίαρχων λαών δεν θα έπρεπε καν τις κρίσιμες αποφάσεις για την υγεία των λαών να τις παίρνουν ιδιωτικές μεγαλο-επιχειρήσεις με κίνητρο το ιδιωτικό κέρδος, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες μέσα από τις συνελεύσεις τους με αποκλειστικό κίνητρο την καλύτερη προστασία του σημαντικότερου αγαθού: της Κοινωνικής Υγείας.

Βασικός εκφραστής της νέας επίθεσης κατά των λαϊκών στρωμάτων στον Ευρωπαϊκό χώρο είναι βέβαια η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), αυτή τη φορά με τον χυδαίο εκβιασμό των λαών της Ουγγαρίας και της Πολωνίας που έχει ως στόχο να καθυποτάξει τις εκλεγμένες τους κυβερνήσεις σε αυτό που ονομάζει «ευρωπαϊκό κράτος δικαίου», το οποίο στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από τη «δικαιοσύνη» της Υ/Ε ως υπέρτατο νόμο ενάντια στο εθνικό δίκαιο κάθε έθνους-κράτους με σαφή στόχο την πλήρη κατάργησή τους. Οι ηγεσίες των δύο χωρών, αν και δεν έρχονται σε ανοικτή ρήξη με τη Νέα Διεθνή Τάξη, αντιστέκονται σθεναρά τα τελευταία χρόνια στο βασικό της άρμα που είναι η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, η οποία προτάσσει τη δήθεν «ισότητα» που εξασφαλίζουν τα «ατομικά δικαιώματα» (π.χ. έμφαση στις σεξουαλικές ελευθερίες[1]) και το πολυπολιτισμικό πρότυπο, σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα και την εθνική κυριαρχία που κλιμακούμενα καταπιέζονται από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Στο πλαίσιο αυτό, η άρνηση των δύο χωρών να εναρμονιστούν με την απαίτηση του ιερατείου των Βρυξελλών για «ανοικτά σύνορα» και τη σχεδόν ανεξέλεγκτη δράση των ΜΚΟ στο έδαφός τους[2] —σε αντίθεση με το ελληνικό προτεκτοράτο, για παράδειγμα, όπου οι ίδιες, άμεσα ελεγχόμενες από την Υ/Ε με επικεφαλής τον «φιλάνθρωπο» δισεκατομμυριούχο Σόρος οργανώσεις αλωνίζουν ελεύθερα τον χώρο μας— πάγωσε την επικύρωση του προϋπολογισμού της ΕΕ για την περίοδο 2021-27.

Θρυαλλίδα για το κονκλάβιο των Βρυξελλών που ωμά εκβιάζει με κλείσιμο της κάνουλας του Ευρώ για την αναγκαία Κοινοτική βοήθεια μέσα από το περίφημο χρηματοδοτικό Σχέδιο Ανάκαμψης ώστε ν’ αντιμετωπίσουν οι λαοί τη θύελλα της πανδημίας, φαίνεται να ήταν το αυτονόητο δικαίωμα των δύο χωρών στην επιλογή της υγειονομικής τους πολιτικής σε σχέση με το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. Άλλωστε η Ουγγαρία, «παραβαίνοντας» τις προδιαγραφές των Υ/Ε και ΕΕ για αποκλειστική αγορά εμβολίου από τις δυτικές πολυεθνικές, βρίσκεται ήδη σε προκαταρκτική συμφωνία[3] για την αγορά αλλά και συμπαραγωγή του (αποκλεισμένου στη Δύση και την ΕΕ) ρωσικού εμβολίου, όπως δίνει τη δυνατότητα η ρωσική πλευρά και στην οποία έχει ήδη προχωρήσει σειρά χωρών, όπως και η γειτονική μας Τουρκία, που βέβαια δεν δεσμεύεται από καμία ΕΕ. Έτσι δίνεται η δυνατότητα στις χώρες αυτές να ανταλλάξουν τεχνογνωσία και να μην πάρουν εμβόλιο «γουρούνι στο σακί», αφού θα το δοκιμάσουν οι ίδιες στους πληθυσμούς τους για να δουν αποτελέσματα, να το βελτιώσουν κ.λπ., πέρα από το όφελος στο οικονομικό κόστος. Αν μάλιστα πάρουμε υπόψη το γεγονός ότι το ρωσικό εμβόλιο, με βάση τα σημερινά δεδομένα, είναι όχι μόνο το πιο φθηνό αλλά συγχρόνως το σχετικά πιο ακίνδυνο εμβόλιο (σε σχέση με τα σχετικά επικίνδυνα αμερικανικά εμβόλια των οποίων κανένας δεν ξέρει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες), ακόμη και σε σχέση και με αυτό της Οξφόρδης (που φαίνεται ότι ακόμα και βραχυπρόθεσμα έχει σχετικά χαμηλή αποδοτικότητα), τότε το ρωσικό εμβόλιο θα ήταν η μοναδική σχεδόν λύση. Αυτή όμως αποκλείεται από την Υ/Ε, πρώτον για να μη χάσουν τα τεράστια προσδοκώμενα κέρδη τους οι πολυεθνικές στη Δύση, αλλά και δεύτερον για ιδεολογικούς λόγους αφού ακόμη και σήμερα φοβούνται τον Ρωσικό λαό (όχι βέβαια τους αστούς στη Μόσχα και την Πετρούπολη!) για τις μακροπρόθεσμες λύσεις που θα δώσει στο πρόβλημα της εθνικής κυριαρχίας, το οποίο ο Πούτιν προσπαθεί να το «βολέψει» μέσα στη ΝΔΤ, πατώντας δηλαδή σε δύο βάρκες, πράγμα εξ ορισμού αδύνατο!

Τα δήθεν «βέτο» βέβαια που έχουν τα έθνη–κράτη (όπως το βέτο που φαίνονται αποφασισμένες να ασκήσουν —για πρώτη φορά στην ΕΕ— η Πολωνία και Ουγγαρία) τα οποία συμμετέχουν στους υπερεθνικούς οργανισμούς οι οποίοι εξ ολοκλήρου ελέγχονται από την Υ/Ε, αποδεικνύονται παραμύθια της Χαλιμάς για να τα αφηγούνται κυρίως «αριστεροί» απολογητές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης— σαν εκείνο της «Ευρώπης των λαών»— εξαπατώντας και υποδουλώνοντας τους στις επιταγές της Νέα Διεθνούς Τάξης, αφού οι ίδιες ελίτ έχουν προ καιρού φροντίσει να συμπεριλάβουν στα διάφορα σύμφωνα ένταξης εκείνα τα θεσμικά τερτίπια που δεσμεύουν ή απομονώνουν κάθε απόπειρα εθνικής κυριαρχίας εντός των τειχών τους. Και όταν αυτό απαιτείται, επιστρατεύουν στην προπαγάνδα τους και «επιφανή» μέλη της πολιτιστικής (υπερεθνικής) ελίτ όπως τον… «πολύ» Τζορτζ Κλούνεϊ, αγαπημένο κι αυτό παιδί του Τζορτζ Σόρος, που προφανώς εξαργυρώνοντας το Όσκαρ που του έχουν τάξει, κάνει δηλώσεις κατά της «απολυταρχικής» Ουγγαρίας του Όρμπαν. Βέβαια, ο ίδιος εκατομμυριούχος και οι όμοιοί του δεν λένε κουβέντα  για τον φασιστικής έμπνευσης νόμο του νέου εκλεκτού της Υ/Ε «αναμορφωτή» Μακρόν, που εν μέσω οργισμένων  διαδηλώσεων επιχειρεί να απαγορεύσει τη βιντεοσκόπηση και φωτογράφηση των αγριοτήτων των Γάλλων μπάτσων που τα τελευταία χρόνια έχουν τσακίσει τα εξεγερμένα λαϊκά στρώματα στη Γαλλία, όπως εκδηλώθηκαν κυρίως με τα Κίτρινα Γιλέκα. Όπως δεν είπαν κουβέντα όταν προ μηνών η Γερμανία της Μέρκελ απάνθρωπα απαγόρευε την αποστολή υγειονομικού εξοπλισμού της Κίνας προς την Ιταλία όταν η τελευταία δοκιμαζόταν άγρια από την εξάπλωση της πανδημίας. Αν ο «φασίστας» Όρμπαν είχε τολμήσει κάτι από τα παραπάνω, σύσσωμες αυτές οι ίδιες ελίτ και τα «προοδευτικά» τους εξαπτέρυγα θα είχαν ανέβει στα… κάγκελα να καταγγείλουν τον Ούγγρο πρωθυπουργό!

Στη συγκυρία αυτή που οι λαοί της Ευρώπης περισσότερο ή λιγότερο οργανωμένα ξεσηκώνονται διεκδικώντας την εθνική τους κυριαρχία, το ελληνικό προτεκτοράτο υποτάσσεται πλήρως στη ΝΔΤ και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Ο λαός μας, παλινωδώντας από τους απατεώνες «αριστερούς» του ΣΥΡΙΖΑ στους νεοφιλελεύθερους «ψευτοδημοκράτες» του Μητσοτάκη τύπου Πισσαρίδη, δεν αντιδρά διεκδικώντας την εθνική και κοινωνική του ανεξαρτησία. Κι αυτό δεν το αφήνει ανεκμετάλλευτο η Υ/Ε και οι ντόπιες ελίτ. Οι ακραίες νεοφιλελεύθερες εισηγήσεις της επιτροπής Πισσαρίδη θα είναι και η χαριστική βολή για τα λαϊκά στρώματα. Υποτιθέμενες «μεταρρυθμίσεις» όπως απελευθέρωση των απολύσεων και η επιβολή ενός κατώτατου μισθού εξαθλίωσης από μια επιτροπή τεχνοκρατών σε μόνιμη βάση, είναι χαρακτηριστικές του μέλλοντος που εισηγείται ο περισπούδαστος οικονομολόγος ο οποίος για τις υπηρεσίες του στην Υ/Ε βραβεύτηκε και με Νόμπελ (όπως και πολλοί άλλοι κυρίως Αμερικανοί συστημικοί οικονομολόγοι)! Πρόκειται για ένα νέο «μνημόνιο», επί της ουσίας, την ώρα που η εγχώρια συστημική προπαγάνδα  παρουσιάζει την πανδημία ως «πόλεμο» για να συγκαλύψει όχι μόνο τις δικές της αστοχίες αλλά και την επί δεκαετίες συστηματική υποβάθμιση των δημόσιων υποδομών υγείας στο όνομα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Η σημερινή βέβαια ουσιαστική κατάρρευση του συστήματος Υγείας δεν είναι παρά η αναγκαία συνέπεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν και στον βασικό αυτόν τομέα για την ευημερία του Λαού. Για να μην ξεχνάμε και τη δήθεν «τούρκικη απειλή»…

Το Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) όλα αυτά τα χρόνια, με αγωνιστική συνέπεια και δρώντας κόντρα σε ένα περιβάλλον που μεθοδευμένα φιμώνει κάθε γνήσια αντισυστημική φωνή στον τόπο μας, κάνει ένα μεγάλο κάλεσμα στον ελληνικό λαό να οργανωθεί από τα κάτω ακολουθώντας το παράδειγμα των λαών που σηκώνουν δυναμικά κεφάλι σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης διεκδικώντας την εθνική τους κυριαρχία. Να γυρίσει την πλάτη στα «αριστερά» και «δεξιά» φληναφήματα περί «Ευρώπης των λαών» που δήθεν μπορεί να αλλάξει «από μέσα» και απελευθερωμένο από ιστορικά παρωχημένους πλέον διχασμούς να αγωνιστεί για την ανάκτηση της δικής του εθνικής κυριαρχίας, να έρθει σε ρήξη με τον Ευρω-φασισμό κάνοντας αρχή με την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ειδάλλως το μέλλον που του επιφυλάσσει η Νέα Διεθνής Τάξη 200 χρόνια μετά τον Μεγάλο Ξεσηκωμό του ‘21, θα είναι στον απόπατο της Δύσης.

 

Σημειώσεις

[1] Το «κράτος δικαίου», όπως ερμηνεύεται από τις Βρυξέλλες, έχει ήδη κλονιστεί από τις τελευταίες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του Όρμπαν. Στις 10 Νοεμβρίου ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Ουγγαρίας Judith Varga εισήγαγε στο Κοινοβούλιο ένα νομοσχέδιο που κατοχυρώνει τον γάμο και την οικογένεια ως συνταγματικές έννοιες. Το Ουγγρικό Σύνταγμα θα αναφέρει ότι «η μητέρα είναι γυναίκα και ο πατέρας είναι άνδρας», σε αντίθεση με το υπερεθνικό Κοινοτικό «δίκαιο» που επιβάλλει στις χώρες-μέλη τη δήθεν ισότητα με την άρση κάθε περιορισμού στην προώθηση των σεξουαλικών μειονοτήτων.

[2] Στην πολιτική του Όρμπαν για προάσπιση της εθνικής και πολιτιστικής κυριαρχίας του Ουγγρικού έθνους, κόντρα στην άλωσή της από την Παγκοσμιοποίηση, έχει συνταχθεί και το ΚΚ Ουγγαρίας (τονίζοντας μεταξύ άλλων  τη σημασία του κυριαρχικού ελέγχου των συνόρων στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση που μεθοδεύει η Υ/Ε), κατανοώντας την αναγκαιότητα της εθνικής κυριαρχίας ως προϋπόθεσης για οποιαδήποτε ανάπτυξη κινήματος συστημικής αλλαγής. Αντιθέτως, στην πατρίδα μας το «διεθνιστικό» ΚΚΕ  που βλέπει την Ελλάδα σαν μια σχεδόν «ιμπεριαλιστική» χώρα (!), πέρα από τις προτάσεις του να μοιραστούν ισόποσα παντού στην Ελλάδα όλοι οι παράνομοι μετανάστες, έκανε και… «εποικοδομητικές» προτάσεις στην ΕΕ για το πώς οι Σύριοι «πρόσφυγες» (πραγματικοί και μη) θα πηγαίνουν απευθείας στην Γερμανία με πτήσεις τσάρτερ…

[3] Ο Ούγγρος υπουργός Εξωτερικών Peter Siyarto δήλωσε ότι η χώρα χρειάζεται ένα εμβόλιο για τον κορωνοϊό υψηλής ποιότητας και το ζήτημα του πού παράγεται είναι δευτερεύουσας σημασίας: “Η Ουγγαρία απορρίπτει κάθε μορφή λόμπι σχετικά με την προτεραιότητα του εμβολίου. Είναι σημαντικό για εμάς ο Ουγγρικός λαός να λάβει ένα αξιόπιστο και ποιοτικό εμβόλιο, και το πού θα παραχθεί είναι δευτερεύον ζήτημα”. Σύμφωνα με τον Siyarto, η Ουγγαρία επιδιώκει να αναλάβει μέρος της παραγωγής του ρωσικού εμβολίου στην επικράτειά της, όπως ανακοίνωσε το Υπουργείο Υγείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

 

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 01/12/2020

Αμερικανικές Εκλογές: H νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση ως το ταξικό ζήτημα της εποχής μας (Frank Furedi)

Σχόλιο Αντιπαγκοσμιοποίηση: Παρά το γεγονός ότι όλο το παγκοσμιοποιητικό κατεστημένο έχει στήσει το δικό του πάρτυ για την έκβαση των αμερικανικών εκλογών, ένα συμπέρασμα είναι τουλάχιστον βέβαιο: η εργατική τάξη του σήμερα και εν γένει τα θύματα της παγκοσμιοποίησης στήριξαν την υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ. Το άρθρο του Frank Furedi που ακολουθεί καταφέρνει να αναδείξει το ζήτημα αυτό αν και όχι με την απαραίτητη επάρκεια, κάτι που οφείλεται στην ανικανότητα του συγγραφέα να αντιληφθεί το φαινόμενο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της σύνδεσής της με τα αιτήματα για εθνική κυριαρχία που αναδύονται σε μεγάλο κομμάτι της Δύσης από τα λαϊκά στρώματα, που στην αμερικανική περίπτωση εκφράστηκαν μέσα από τον ρεπουμπλικανό υποψήφιο.

Έτσι, ο Furedi εστιάζει στην πολιτιστική πλευρά της σημερινής πολυδιάστατης σύγκρουσης μεταξύ της Υπερεθνικής Ελίτ και των κινημάτων για εθνική και οικονομική κυριαρχία, αδυνατώντας να δει τη βασική οικονομική της διάσταση, ασχολούμενος ως επί τον πλείστον με τις πολιτικές ταυτότητας (την πεμπτουσία της παγκοσμιοποιητικής κουλτούρας), οι οποίες, όπως ορθά παρατηρεί, αντιπαρατίθενται με την δήθεν ξεπερασμένη θέαση της κοινωνίας ως «ταξικά» διαχωρισμένης

Η διαπίστωση ότι και σε αυτές τις εκλογές μεγάλο κομμάτι των λαϊκών στρωμάτων αντιστάθηκε στον καταιγισμό «ρατσιστικής» και «φασιστικής» συκοφαντίας προερχόμενης, κατά κύριο λόγο, από τις φιλελεύθερες, «αριστερές» και «προοδευτικές» πολιτιστικές και μιντιακές ελίτ, δείχνει για άλλη μία φορά τα τελευταία χρόνια ότι ένα ρήγμα έχει διαμορφωθεί στις δυτικές κοινωνίες της παγκοσμιοποίησης. Ένα ρήγμα μεταξύ των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης (δηλ. της εναπομείνουσας παραδοσιακής εργατικής τάξης, των ελαστικά εργαζόμενων ή/και άνεργων, των νέων που αλλοτριώνονται από την παγκοσμιοποιητική κουλτούρα κ.λπ.) και των κοινωνικών στρωμάτων που οφελούνται από το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών που επιφέρει. Για εμάς το ρήγμα αυτό υποδηλώνει ότι το ζήτημα της παγκοσμιοποίησης είναι το ταξικό ζήτημα της εποχής μας και είναι αυτό ακριβώς που στοιχειώνει την Υπερεθνική Ελίτ, η οποία προσπαθεί να συντρίψει τα κινήματα για εθνική και οικονομική κυριαρχία πάση θυσία.

Αυτές οι εκλογές ως ο θρίαμβος της τάξης επί της ταυτότητας. Αυτό είναι το πιο αναπάντεχο και  σημαντικό αποτέλεσμα.

Frank Furedi, RT,  (04.11.2020)

Ανεξάρτητα του άμα ο Τραμπ ή ο Μπάιντεν κερδίσουν της αμερικάνικες εκλογές του 2020, αυτό που αποκαλύφθηκε είναι ότι οι δημοσκόποι και οι ειδικοί αναλυτές δεν έχουν κατανοήσει το τι συμβαίνει με το ταξικό ζήτημα, καθώς μάλλον για αυτούς η εργατική τάξη είναι απλά ένα απομεινάρι του παρελθόντος. Από τη δική τους οπτική, είσαι ή λευκός ή μαύρος ή λατίνος ή ασιάτης. Εναλλακτικά, θα είσαι είτε άντρας είτε γυναίκα, στρέιτ ή γκέι, τρανς ή μέλος οποιοδήποτε άλλης ομάδας ταυτότητας (identity group).

Οι πολιτιστικές ελίτ κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους προέβαλαν την εικόνα ότι όλες οι διαφορετικές ομάδες ταυτότητας θα συνασπίζονταν ενάντια στον Τραμπ, υπερισχύοντας έναντι του συρρικνωμένου αριθμού των λευκών ανδρών υποστηρικτών του.

Σύμφωνα με την στρατηγική των «ετοιμοπόλεμων» (woke) MME όπως οι New York Times, η Washington Post, το Vox, ο Τραμπ είναι ένας σκληροπυρηνικός ρατσιστής που απευθύνεται μόνο στο κομμάτι του εκλογικού σώματος που τάσσεται υπέρ της λευκής ανωτερότητας. Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με αυτήν την φαντασίωση, η ψηφοφορία στην Φλόριντα και στο Τέξας έδειξαν ότι ο Τραμπ τα πήγε πολύ καλύτερα στους λατίνους και στους μαύρους απ’ ότι περίμεναν. Το γεγονός ότι οι Ρεπουμπλικανοί σε αυτές τις δύο πολιτείες στην πραγματικότητα αύξησαν τα ποσοστά τους σε αυτές τις ομάδες ανθρώπων αναδεικνύει την πεποίθηση των  υποστηρικτών των πολιτικών ταυτότητας περί υπερίσχυσης της ταυτότητας έναντι της τάξης ως ανεδαφική .

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εμπλέκονται πολλοί λόγοι στο γιατί οι δημοσκοπήσεις πάντα υποεκτιμούν την υποστήριξη του εκλογικού σώματος στον Τραμπ αλλά και σε αντίστοιχους λαϊκιστικούς αγώνες όπως το Brexit. Αλλά ένας από τους λόγους για τον οποίο οι εκτιμήσεις τους βγαίνουν λάθος είναι το γεγονός ότι θέτουν τα ερωτήματά τους σε ανθρώπους που τους μοιάζουν, δηλαδή σπουδαγμένους επαγγελματίες των πανεπιστημίων, των οποίων η άποψη για τον κόσμο είναι θεμελιωδώς διαφορετική από εκείνους τους ανθρώπους που διανέμουν τα πακέτα της Amazon ή δουλεύουν πίσω από τα ταμεία των σουπερμάρκετ. Ένας ακόμα λόγος για τον οποίο οι δημοσκοπήσεις βγαίνουν εν τέλει λάθος είναι ότι οι άνθρωποι της εργατικής τάξης ξέρουν πως οι απόψεις τους αντιμετωπίζονται με απέχθεια από τις μιντιακές ελίτ με αποτέλεσμα συχνά να επιλέγουν να κρατούν τη γνώμη τους για τον εαυτό τους.

Όπως φάνηκε, μία από τις κρίσιμες διαφορές μεταξύ των ανθρώπων που ψήφισαν Μπάιντεν και αυτών που ψήφισαν Τραμπ είναι αν κατά τη διάρκεια της πανδημίας κατάφερες να εργαστείς από το σπίτι ή αν έπρεπε να βγεις έξω για να βγάλεις τα προς το ζην. Ενώ η επαγγελματική τάξη έπινε το τσάι της από το σπίτι ποστάροντας ταυτόχρονα θυμωμένα tweets για τον Τραμπ, οι άνθρωποι της εργατικής τάξης ήταν απασχολημένοι κάνοντας δουλειές εκτός σπιτιού. Οι επαγγελματίες με πανεπιστημιακή εκπαίδευση ήταν πολύ πιο πιθανό να ψηφίσουν Μπάιντεν από τους τύπους που δουλεύουν μες στο ψοφόκρυο συντηρώντας την υποδομή του έθνους.

Οι δημοσκόποι είτε παριστάνουν είτε όντως πιστεύουν ότι η εργατική τάξη είναι ένα απομεινάρι του παρελθόντος. Οι πολιτιστικές ελίτ λιγότερο ή περισσότερο επαναλαμβάνουν την άποψη αυτή και στο βαθμό που γνωρίζουν την ύπαρξη των ανθρώπων της εργατικής τάξης, τους θεωρούν ως μία ακόμα ομάδα ταυτότητας. Ακόμα και σήμερα αναφέρονται στην «αρρενωπότητα της εργατικής τάξης» ή της «τοξικής αρρενωπότητας» όταν φέρνουν στο νου τους την εικόνα ενός ατόμου της εργατικής τάξης. Αφού φαντάζονται ότι το φαινόμενο της εργατικής τάξης προσωποποιείται στον λευκό ρατσιστή άνδρα, τότε σίγουρα θα έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν ότι οι φτωχοί λατίνοι όπως και λευκοί που παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα είναι πολύ πιο πιθανό να ψηφίσουν Τραμπ παρά Μπαίντεν.

Το ότι η τάξη έχει πραγματικά σημασία απεικονίζεται και από το ποιοι άνθρωποι χρηματοδότησαν της εκστρατείες του Μπαίντεν και του Τραμπ αντίστοιχα. Οι μεγάλες τράπεζες, οι εταιρικοί γίγαντες της τεχνολογίας, οι πανεπιστημιακά σπουδαγμένοι και υψηλά αμειβόμενοι επαγγελματίες έδωσαν απλόχερα τα μετρητά τους στον Μπάιντεν. Σε αντίθεση, ήταν οι εργαζόμενοι – μάστορες και φορτηγατζήδες – με τη συνεισφορά των 10 δολαρίων που βοήθησαν στη χρηματοδότηση της εκστρατείας του Τραμπ. Αρκετά αναπάντεχα γύρω από το φαινόμενο Τραμπ φτιάχτηκε ένας λαϊκιστικός συνασπισμός εργαζομένων, αν και ιστορικά ήταν το Δημοκρατικό Κόμμα αυτό που βασιζόταν στην υποστήριξη της εργατικής τάξης. Όπως το Εργατικό Κόμμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, έτσι και το Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ δεν ενδιαφέρεται πια για την εργατική τάξη και έχει αποφασίσει να γίνει ένα κίνημα που εκφράζει τις απόψεις καλά αμειβόμενων, σπουδαγμένων επαγγελματιών.

Αυτό που έδειξαν οι αμερικανικές εκλογές είναι ότι η αμερικανική πολιτιστική ελίτ αδυνατεί να περνάει πάντα το δικό της. Οι πολιτικές ταυτότητας υπέστησαν ένα σημαντικότατο πλήγμα χάρη στο ένστικτο της κοινής λογικής που διαθέτουν οι άνθρωποι της εργατικής τάξης. Ας ελπίσουμε ότι η εργατική τάξη, φανερώνοντας τις φαντασιώσεις που διασπείρονται από τις δημοσκοπήσεις, θα αντλήσει έμπνευση από την επιτυχία της αυτή και η πεποίθηση ότι η φωνή της όντως μετράει θα ισχυροποιηθεί.

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: H Παγκοσμιοποίηση, η “Μαύρη Εξέγερση” και η «Αριστερά»

Ανακοίνωση του Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση (ΜΕΚΕΑ)

Παγκοσμιοποίηση, η “Μαύρη Εξέγερση” και η «Αριστερά»

Η έκρηξη οργής των μαύρων στις ΗΠΑ για την κτηνώδη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, που μετατράπηκε σε παναμερικανική εξέγερση, είναι εν πολλοίς δικαιολογημένη και οδήγησε, πέραν των επιθέσεων εναντίον αστυνομικών τμημάτων, και σε μη ελεγχόμενες από τους φιλελεύθερους παγκοσμιοποιητές καταστάσεις, όπως οι επιθέσεις στο CNN, σε τράπεζες και σε άλλα σύμβολα της υπερεθνικής ελίτ. Βέβαια, δεν είδαμε παρόμοιας έκτασης εξέγερση την εποχή Ομπάμα, στην οποία επίσης υπήρχαν πολλά περιστατικά φόνων από μπάτσους, ούτε όταν βομβάρδιζε παρέα με την Χίλαρι τον λαό της Λιβύης και το καθεστώς Καντάφι, που αγωνιζόταν για τους μαύρους της Αφρικής.

Οι λόγοι του κύκλου της βίας στην Αμερική ανάγονται όχι μόνο σε φυλετικές προκαταλήψεις που προέρχονται από παλιά και εκδηλώνονται ακόμα και σήμερα σε σώματα του κράτους όπως η Αστυνομία, αλλά και σε ανταγωνισμούς που είναι αναπόφευκτοι σε μια παγκοσμιοποιητική πολυπολιτισμική κοινωνία όπου αυτό που «ενώνει» τους πολίτες είναι ο καταναλωτισμός και ο ατομικισμός, ενώ παράλληλα καλλιεργείται έντονα από το κατεστημένο ο διαχωρισμός με βάση το χρώμα του δέρματος, το φύλο, τη σεξουαλικότητα και άλλα πολιτικά ασήμαντα χαρακτηριστικά, δηλαδή οι λεγόμενες «πολιτικές ταυτότητας».

Ο κυριότερος λόγος όμως είναι οι βαθιές κοινωνικοοικονομικές ανισότητες έχουν φτάσει σε πρωτοφανή ύψη λόγω της εμβάθυνσης και επέκτασης τις τελευταίες δεκαετίες στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης —και όχι απλώς λόγω του “καπιταλισμού”, όπως διακηρύσσει η παλαιολιθική αντισυστημική αριστερά που σήμερα διαδηλώνει στην Ελλάδα γενικώς και αορίστως «κατά του ιμπεριαλισμού, του καπιταλισμού και του ρατσισμού», λες και ζούμε κάπου στη δεκαετία του ’60!

Οι ανισότητες αυτές βγαίνουν στο προσκήνιο ανά πάσα στιγμή αρκεί να υπάρξει μια αφορμή για να ανάψει το φιτίλι. Έτσι, σήμερα στις ΗΠΑ, όπου ήρθε να προστεθεί και η μεγάλη πανδημία του κορωνοϊού με δεκάδες χιλιάδες θύματα κυρίως ανάμεσα στα φτωχά στρώματα και ειδικά τους Αφροαμερικανούς, καθώς και η πελώρια οικονομική κρίση που την ακολουθεί και έχει ήδη προκαλέσει 30 εκατομμύρια νέους ανέργους, η εξέγερση βέβαια μαζικοποιείται από πλατιά λαϊκά στρώματα που βλέπουν ότι το μέλλον τους είναι προδιαγεγραμμένο προς την εξαθλίωση.

Όμως, ο μονοθεματικός “αντι-αυταρχικός” κυρίαρχος χαρακτήρας της εξέγερσης, που συνεπαίρνει τους πιο αφελείς ειδικά στην αμερικανική αστική νεολαία —ειδικά σε μια τέτοια κρίσιμη προεκλογική περίοδο στην Αμερική η οποία μπορεί να κρίνει και την πορεία της σύγκρουσης του αγώνα για εθνική κυριαρχία ενάντια στην παγκοσμιοποίηση— ήταν εύκολο να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης ή και να πυροδοτηθεί περαιτέρω από την αμερικάνικη “αριστερά” και έμμεσα την υπερεθνική ελίτ, τους διάφορους Σόρος, αντίφα κ.λπ. Όλοι αυτοί τώρα δίνουν τα ρέστα τους για να πέσει ο Τραμπ με ξεκάθαρο στόχο να κατατροπωθεί το κίνημα για εθνική κυριαρχία “από τα κάτω”, το οποίο εκπροσωπούσε, στρεβλά έστω, ο Τραμπ. Δηλαδή το κίνημα των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης κυρίως ανάμεσα στα εργατικά λαϊκά στρώματα της Αμερικής, πολλά από τα οποία ψήφιζαν Δημοκρατικούς στο παρελθόν και λόγω της αποβιομηχάνισης που προήλθε από τη μεταφορά της παραγωγής των αμερικάνικων πολυεθνικών σε άλλες χώρες, έμειναν άνεργα ή κατέληξαν στην υποαπασχόληση κ.λπ. Και αυτό ανεξάρτητα από τις συχνά αλλοπρόσαλλες πολιτικές του Τραμπ που έκανε κατά τη διάρκεια της θητείας του, σε αντίθεση συχνά με τις προεκλογικές του υποσχέσεις.

Ο Τραμπ δηλαδή εκφράζει έστω και με στρεβλό τρόπο το αίτημα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών στις ΗΠΑ για ανακοπή του φαινομένου της Παγκοσμιοποίησης και εθνική κυριαρχία. Γι’ αυτό υποστηρίχθηκε από την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων με πρόγραμμα να επιστρέψουν οι βιομηχανίες στις ΗΠΑ, να ξαναδημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να μπουν έλεγχοι στις «αγορές» (κάτι που πέτυχε εν μέρει με τους δασμούς που επέβαλε στα κινεζικά προϊόντα) και γενικότερα να υπάρξει ένας βαθμός εθνικής πολιτικής και οικονομίας, αλλά και να σταματήσουν οι πόλεμοι στους οποίους πρωτοστατούν οι ΗΠΑ, στο εξωτερικό. Ο ίδιος στόχος, αυτός της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, εκφράστηκε καθαρότερα και επιτεύχθηκε με το ιστορικό Brexit, μετά τον επίμονο αγώνα του βρετανικού λαού και προς μεγάλη απογοήτευση της υπερεθνικής ελίτ (Υ/Ε) που έκανε λυσσαλέο αγώνα εναντίον του, αλλά και προς μεγάλη απογοήτευση της παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς» του βρετανικού Εργατικού κόμματος, που έχει μετατραπεί σε ένα αστικό κόμμα απατεώνων όπως ο δικός μας άθλιος ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι, η πελώρια οικονομική κρίση που μόλις τώρα ξεκινάει εξαιτίας της μεγάλης πανδημίας του κορωνοϊού, ο οποίος επελαύνει τώρα και στην περιφέρεια (χώρες του Τρίτου Κόσμου κ.λπ.), δείχνει και την ανοησία κάποιων «μαρξιστών» της κακιάς ώρας που υποστηρίζανε ότι η πανδημία χρησιμοποιείται (αν δεν «κατασκευάστηκε») από τις ελίτ (αορίστως) δήθεν για να υπερβούν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση προ κορωνοϊού. Και αυτό όταν βέβαια η προ-κορωνοϊού κρίση δεν συγκρίνεται με τη σημερινή κρίση που ανατέλλει, την οποία όλοι  οι έγκυροι αναλυτές προβλέπουν ότι θα είναι η μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση στην Ιστορία! Ή παρόμοια αβάσιμες είναι οι απόψεις ότι η πανδημία κατασκευάστηκε ή χρησιμοποιείται για να φέρει, αόριστα πάλι, τον «παγκόσμιο φασισμό», μη «βλέποντας» ότι ο παγκόσμιος φασισμός έχει ήδη αρχίσει να κτίζεται π.χ. στην Ευρώπη με την ΕΕ, για τις αποφάσεις της οποίας μόνο οι λαοί δεν ερωτώνται! Αν μάλιστα έκαναν το λάθος οι ελίτ στο παρελθόν και ρωτούσαν με δημοψηφίσματα τους λαούς, οι προτάσεις τους πάντα απορρίπτονταν και οι Ευρω-ελίτ έφταναν στην αθλιότητα να τα επαναλαμβάνουν μέχρι οι λαοί να «πειστούν» να περάσουν τη γραμμή τους. Γι’ αυτό και έπαψαν πια οι Ευρω-ελίτ να κάνουν δημοψηφίσματα… Και είναι βέβαια άλλο πράγμα ότι, αντικειμενικά, η πελώρια επερχόμενη κρίση θα φέρει μεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικής και οικονομικής δύναμης, καταστρέφοντας ακόμα και τμήματα της Υ/Ε, αλλά εναπόκειται στους λαούς να ανακόψουν τη συγκέντρωση αυτή αποκόπτοντας τους δεσμούς τους με το σημερινό σύστημα, τη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Τώρα, το τμήμα της υπερεθνικής ελίτ στις ΗΠΑ έχει λυσσάξει, αφού έβλεπε με τρόμο, ενόψει των προσεχών προεδρικών εκλογών, ότι η επανεκλογή Τραμπ είναι σχεδόν βέβαιη και βρήκε τη «χρυσή ευκαιρία» με την εξέγερση και ρίχνει στη μάχη όλους τους εκλεκτούς της «σύμμαχους» ή όργανα, την αλητεία της αμερικανικής ψευτο-αριστεράς, υποστηριζόμενης από μαζικά προβαλλόμενους ‘διανοουμένους’ τύπου Τσόμσκι, Ναόμι Κλάιν κ.λπ.

Έτσι η «αριστερά» αυτή:

—από την αρχή της εκλογής Τραμπ οργάνωνε διαδηλώσεις εναντίον του, ενάντια στον δήθεν «ρατσιστή» Τραμπ, πριν ακόμη γίνει κυβέρνηση (!), όπως αντίστοιχα χαρακτήριζε «εθνικιστικό» και «ρατσιστικό» το πανεθνικό κίνημα του βρετανικού λαού για Brexit.

—υποστήριζε άμεσα ή έμμεσα τους εγκληματίες «προοδευτικούς» Ομπάμα, Χίλαρι, που βομβάρδισαν και μακέλεψαν τη Συρία και τη Λιβύη εμπεδώνοντας την Νέα Διεθνή Τάξη, ενώ ο Τραμπ παρά τις αλλοπρόσαλλες φραστικές κυρίως ακρότητές του, στην εξωτερική του πολιτική σε αντίθεση με την κυβέρνηση Ομπάμα – Χίλαρι, αλλά και του προηγούμενου Ρεπουμπλικάνου Μπους, δεν έχει ανοίξει μέχρι στιγμής νέο πολεμικό μέτωπο, έχει παγώσει τις πολεμικές επιχειρήσεις και κατηγορείται για αποτυχία στο Συριακό Μέτωπο, ενώ έχει αποφύγει μέχρι τώρα την κλιμάκωση με τις χαρακτηρισμένες εχθρικές χώρες των ΗΠΑ.

Από την άλλη βέβαια, ο Τραμπ είναι ο πρώτος πρόεδρος που εξυπηρετεί απόλυτα τα σιωνιστικά συμφέροντα, πιθανότατα για να έχει και κάποιον υποστηρικτή ανάμεσα στις ελίτ. Το γεγονός όμως ότι δεν έχει εξαπολύσει μέχρι τώρα πόλεμο κατά του Ιράν, παρά τη λυσσώδη πίεση των Σιωνιστών (κάτι που προγραμμάτιζε σχεδόν ανοιχτά η Χίλαρι), δεν είναι τυχαίο.

Έτσι, η εγκληματική Υ/Ε, βλέποντας ότι ο εκλεκτός της Τζο Μπάιντεν χάνει τις εκλογές του Νοέμβρη παρά τη μαζική προπαγάνδα (όπως είχε κάνει και στο δημοψήφισμα του Μπρέξιτ, αλλά και στις τελευταίες βρετανικές εκλογές), με την πολύτιμη βοήθεια αυτής της εκφυλισμένης «αριστεράς», προσπαθεί να ανατρέψει την κατάσταση που διαμορφώνεται διεθνώς: την εμφάνιση δηλαδή σε όλο τον κόσμο κινημάτων για την εθνική και οικονομική κυριαρχία ενάντια στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και αυτό ενώ η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον δίνει δείγματα γραφής έχοντας μόλις εξαγγείλει πρόγραμμα για την ανάκτηση της εθνικής και οικονομικής αυτοδυναμίας της Βρετανίας…Και είναι βέβαια άλλο, ότι, αντικειμενικά, η πελώρια επερχόμενη κρίση θα φέρει μεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικής και οικονομικής δύναμης, καταστρέφοντας όμως ακόμα και τμήμα της Υ/Ε, ενώ εναπόκειται στους λαούς να ανατρέψουν το σύστημα και την πορεία αυτής της καταστροφικής Νέας Διεθνούς Τάξης.

Βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα εν όψει μιας γιγάντιας επιχείρησης της Υ/Ε και των δεκανικιών της στην παγκοσμιοποιητική «αριστερά», που έχει κύριο στόχο, όπως προαναφέραμε, να ανατραπούν καταρχήν τα αναδυόμενα κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και για εθνική κυριαρχία στην Αμερική και αλλού. Σε ένα δεύτερο επίπεδο γίνεται την ίδια στιγμή συστηματική προσπάθεια από τις πολιτιστικές ελίτ, τη διεθνή ιντελιγκέντσια και τα μίντια που πλέον ολοκληρωτικά ελέγχει η Υ/Ε, να εμπεδωθεί ακόμη περισσότερο η παγκοσμιοποιητική κουλτούρα του ατομισμού, της διαίρεσης των λαϊκών στρωμάτων με βάση εξωτερικά χαρακτηριστικά ταυτότητας και να δημιουργηθεί κλίμα εμφυλίου ανάμεσά τους. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στις πολυπολιτισμικές μητροπόλεις της παγκοσμιοποίησης, με την εκμετάλλευση συχνά των μειονοτήτων και των «απολίτικων» νέων που πέφτουν σήμερα δυστυχώς εύκολα στην παγίδα της παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς» και των μίντια ότι το κυρίαρχο που έχουν να παλέψουν είναι ένα δήθεν πανίσχυρο «ρατσιστικό», αν όχι φασιστικό σύστημα, όπως εκφράζεται από τους Τραμπ, Τζόνσον, Λε Πεν, Σαλβίνι κ.λπ. —οι οποίοι απλώς προσπαθούν να εκπροσωπήσουν/εκμεταλλευτούν τα μαζικά κινήματα για κυριαρχία που αναδύονται παντού—, αντί να παλέψουν ενάντια την τερατώδη και πρωτόγνωρη στην ιστορία εξουσία της υπερεθνικής ελίτ!

Ουσιαστικά δηλαδή η υπερεθνική ελίτ, που κυβερνά τη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, θέλει να στρέψει την αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων για τη συνεχή χειροτέρευση της οικονομικής και κοινωνικής τους ζωής μακριά από τις ίδιες τις ελίτ αυτές και το ίδιο το σύστημα σε ένα αλληλοφάγωμα για τα ‘ατομικά δικαιώματα’ κ.λπ. Το γνωστό απόφθεγμα που ιστορικά χαρακτήριζε τις ελίτ «διαίρει και βασίλευε» ίσως ποτέ δεν είχε βρει τέτοια μαζική εφαρμογή στους λαούς όπως σήμερα…

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 5/6/2020