Category: Νέα

 «Θα θυμόμαστε αυτή τη νίκη μέχρι το τέλος της ζωής μας, γιατί έπρεπε να παλέψουμε ενάντια σε ένα τεράστιο πλήθος αντιπάλων: την τοπική αριστερή πτέρυγα, τη διεθνή αριστερή πτέρυγα, τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, όλα τα χρήματα και τους θεσμούς της αυτοκρατορίας του Σόρος, τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης, και τον Ουκρανό πρόεδρος επίσης. Ποτέ δεν είχαμε τόσους πολλούς αντιπάλους ταυτόχρονα.»

– Ο Βίκτορ Όρμπαν στην ομιλία του αμέσως μετά τον εκλογικό θρίαμβο της 3^ης του Απρίλη.

Οι εθνικές εκλογές της Ουγγαρίας πριν μερικές εβδομάδες ανέδειξαν, σαφώς, με συντριπτική πλειοψηφία νικητή για 4^η φορά τον Βίκτορ Όρμπαν και τον πολιτικό σχηματισμό του Fidesz (Φίντες). Σπάνια έχει συναντήσει κανείς σε εθνικές εκλογές σε χώρα της Ευρώπης να τίθενται συμπυκνωμένα και ταυτόχρονα τόσα πολλά βασικά ζητήματα –και μάλιστα ρητά–, τα οποία, στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθορίζουν το μέλλον του Ουγγρικού λαού και της χώρας. Τα διλήμματα αυτά διατυπώθηκαν καθαρά τόσο από τον ηγέτη του Fidesz, όσο και από την ενωμένη αντιπολίτευση έξι κομμάτων που προσπάθησε ανεπιτυχώς να σπάσει την λαϊκή πλειοψηφία και κυριαρχία υπό τον Βίκτορ Όρμπαν.

Όπως ο ίδιος το έθεσε προεκλογικά,οι εκλογές στην Ουγγαρία είναι ζήτημα «ειρήνης ή πολέμου», λέγοντας ότι η ήττα του θα είχε ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη στρατιωτική υποστήριξη για την Ουκρανία. «Εάν η αριστερά κερδίσει τις εκλογές της Κυριακής, οι αποστολές όπλων στην Ουκρανία θα ξεκινήσουν αμέσως… Γι’ αυτό λέω ότι το διακύβευμα στις εκλογές είναι πλέον η ειρήνη ή ο πόλεμος. Η αριστερά αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την ειρήνη, ενώ το Fidesz αποτελεί εγγύηση», τόνισε ο Όρμπαν.

Φυσικά, όταν μιλούσε για την Αριστερά εννοούσε όλες τις τάσεις τις φιλοευρωπαϊκής παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς», «σοσιαλιστών» κ.λπ., που συνασπίστηκαν με τα άλλα (φιλελεύθερα-συντηρητικά ως …ακροδεξιά!) φιλοδυτικά κόμματα, μήπως και καταφέρουν να τον ρίξουν και εμπλέξουν την Ουγγαρία στον πόλεμο, στο πλευρό της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε). Ο Peter Marki-Zay (Πίτερ Μάρκι-Ζάι), ηγέτης του αντιπολιτευόμενου συνασπισμού, κατηγόρησε τον Όρμπαν για «προδοσία» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ υιοθετώντας μια φιλορωσική στάση που συνδέεται με τη στενή του σχέση με τον Πρόεδρο Πούτιν. Όπως διατύπωσε το δίλημμα από τη μεριά του, «ο Όρμπαν πρόδωσε την Ουγγαρία, πρόδωσε την Ευρωπαϊκή Ένωση, πρόδωσε το ΝΑΤΟ, πρόδωσε όλους εμάς», είπε ο Marki-Zay. «Δεν μπορεί να είναι για πάντα η μαριονέτα του Πούτιν. Πρέπει να ταχθεί με την Ευρώπη και πρέπει να ταχθεί με το ΝΑΤΟ». Και όπως το έθεσε ξεκάθαρα, το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι «ή με τη Δύση ή με την Ανατολή».

Όμως λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο, τον Ουγγρικό λαό, ο οποίος αποφάνθηκε για τον προσανατολισμό της χώρας του στην κρίσιμη αυτή καμπή, τόσο για τα εθνικά του θέματα, όσο και για τα σοβαρά εσωτερικά ζητήματα, ότι παρόλο που ανήκει στην ΕΕ αλλά και το ΝΑΤΟ, σίγουρα δεν θέλει να είναι ένα άβουλο προτεκτοράτο τους (π.χ. όπως η Ελλάδα), και εκδήλωσε για ακόμα μια φορά την εμπιστοσύνη του στην πολιτική Όρμπαν.

Πάραυτα αντέδρασε η ΕΕ, αφού δύο μόλις μέρες μετά την πανηγυρική επανεκλογή Όρμπαν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επανεκκίνησε τη σύγκρουση μεταξύ της ΕΕ και της Ουγγαρίας σχετικά με το Κράτος Δικαίου (και τώρα σαφώς βέβαια και με τη, στην ουσία, φιλορωσική στάση του Όρμπαν) και διεμήνυσε ότι ξεκινά μια διαδικασία που θα μπορούσε να παγώσει δισεκατομμύρια ευρώ που πρόκειται να λάβει η Ουγγαρία από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, καθώς επίσης και τα κονδύλια για την ανάκαμψη των χωρών από την Πανδημία. Αντίθετα, η ΕΕ αλλάζει την προσέγγισή της προς την Πολωνία, με την οποία η Ουγγαρία είχε συστήσει κοινό μέτωπο (βλέπε παρακάτω), ακολουθώντας την πολιτική του «καρότου» γι’ αυτήν, έναντι του «μαστιγίου» για την Ουγγαρία, και δρομολογεί εξελίξεις για να επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ ΕΕ και Πολωνίας, εάν βέβαια η Πολωνία ανακαλέσει ορισμένα από τα αιτήματά της την τελευταία στιγμή.

Αυτό οφείλεται στη σφοδρή αντιρωσική και φιλονατοϊκή στάση της Πολωνίας και με την παρέμβαση της ΕΕ ήδη διασπάται το κοινό μέτωπό της με την Ουγγαρία, η οποία τελικά απομονώνεται μέσα στην ΕΕ.

Τι αντιπροσωπεύει όμως η «περίπτωση» Όρμπαν για μια μικρή χώρα η οποία μάλιστα βρίσκεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ;

Η πολιτική Όρμπαν προπομπός εθνικής κυριαρχίας

Την 1^η Φεβρουαρίου, πριν το ξέσπασμα του πολέμου, ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας επισκέφθηκε τη Μόσχα και είχε συνάντηση με τον Ρώσο Πρόεδρο, με σκοπό (αλλά και  αποτέλεσμα) να συσφιγχθούν περαιτέρω οι ήδη καλές σχέσεις των δύο χωρών με στενότερη συνεργασία σε όλους τους τομείς. Στον οικονομικό τομέα, οι δύο χώρες αύξησαν τον εμπορικό κύκλο εργασιών από το περασμένο έτος κατά 30%, παρ’ όλους τους περιορισμούς λόγω της πανδημίας, ενώ προχωρούν από κοινού στην κατασκευή πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας στο έδαφος της Ουγγαρίας. Στον τομέα της ενέργειας, η Ουγγαρία σε συμφωνία με τη Ρωσία και την Gazprom, κατάφερε να εξασφαλίσει σταθερή παροχή σε καύσιμα και μάλιστα σε φθηνότερες τιμές από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη μέχρι το 2036. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Β. Όρμπαν «ολόκληρη η ήπειρος βιώνει ενεργειακή κρίση, αλλά η Ουγγαρία είναι ευγνωμονούσα για τη σύμβαση και σχεδιάζει να αυξήσει την άντληση». Μάλιστα, ο πρόεδρος της Ουγγαρίας μόλις τώρα, μετά τις νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας και το ρωσικό τελεσίγραφο για πληρωμή του φυσικού αερίου σε ρούβλια, δήλωσε πολύ επιτυχημένα ότι η Ουγγαρία δεν πρόκειται να αντικαταστήσει το ρωσικό αέριο με… πουλόβερ, διότι είναι ζωτικής ανάγκης για την (ενεργειακή) ύπαρξη της Ουγγαρίας.

Φυσικά, μένει να δούμε εάν θα μπορέσει ο Όρμπαν να εφαρμόσει αυτές τις πολιτικές μέσα σε μια ΕΕ που γίνεται κάθε μέρα και περισσότερο ένα δυτικό προτεκτοράτο της Υ/Ε. Έτσι, ακόμα και η κραταιά Γερμανία αναγκάστηκε να παρατήσει τη φθηνή τροφοδότησή της από τον ρωσικό αγωγό αερίου και να προμηθεύεται πολύ ακριβότερο υγροποιημένο αέριο από τις… ΗΠΑ! Στην προαναφερθείσα συνάντηση, η Ρωσία διά στόματος Πούτιν παρέδιδε ακόμα 5 εκατομμύρια δόσεις του πετυχημένου ρωσικού εμβολίου Σπούτνικ, δεδομένου ότι η Ουγγαρία ήταν η πρώτη χώρα που προμηθεύτηκε μεταξύ άλλων το ρωσικό εμβόλιο, σπάζοντας την απαγόρευση της ΕΕ. Μάλιστα στην Ουγγαρία διεξήχθη και η πρώτη συγκριτική έρευνα για την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια των εμβολίων, όπου το Σπούτνικ αναδείχτηκε γενικά σαν το καλύτερο εμβόλιο, το οποίο χρησιμοποιούν ήδη πάνω από 70 χώρες, με την κυβέρνηση Πούτιν να δεσμεύεται για τη μεταφορά της σχετικής τεχνογνωσίας του εμβολίου, ώστε η Ουγγαρία να γίνει συμπαραγωγός χώρα.

Στον εξωτερικό τομέα και πριν το ξεκίνημα της στρατιωτικής επέμβασης της Ρωσίας, στην κρίσιμη κατάσταση που διαγραφόταν στην περιοχή λόγω της απευθείας (επιθετικής) ανάμειξης της Υπερεθνικής Ελίτ (βλ. ΝΑΤΟ) στην κρίση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, ο Ούγγρος πρωθυπουργός είχε χαρακτηρίσει την επίσκεψή του «ειρηνευτική», τονίζοντας έτσι τη σημασία μιας ουσιαστικής προσέγγισης και συνεννόησης των αντιμαχόμενων μερών.

Επομένως, βλέπουμε ότι η Ουγγαρία, μια χώρα περίπου σαν την Ελλάδα σε μέγεθος, και παρόλο που είναι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, υπό την ηγεσία του Βίκτορ Όρμπαν, προσπαθεί να χαράξει τη δική της αυτόνομη εθνική πορεία, συσφίγγοντας τις σχέσεις της με τη Ρωσία. Και όλα αυτά, μάλιστα, σε μια περίοδο έντονης κρίσης στις σχέσεις της τελευταίας με τη Δύση, δεδομένης της σταθερής προσπάθειας περικύκλωσης της Ρωσίας, που έχει ως σκοπό την τελική υποταγή της. Και, τώρα, με το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης με την απόφαση της Ρωσίας για την αναγκαία στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία, εκεί που θα περιμέναμε ο Όρμπαν να κάνει πίσω σαν το «καλό παιδί» και να ευθυγραμμιστεί με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οργανισμούς από τους οποίους φυσικά δεσμεύεται, αυτός αταλάντευτα κηρύττει ότι ο πόλεμος αυτός δεν είναι την Ουγγαρίας, ότι δεν κατηγορεί γι’ αυτόν τη Ρωσία (αντιτιθέμενος σθεναρά στην επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας) και ότι δεν αλλάζει τον προσανατολισμό και την πολιτική της χώρας του. Και πράττει κατ’ αυτόν τον τρόπο για το συμφέρον της χώρας του βέβαια. Η συνέπεια ήταν να εισπράξει την επίθεση από τη δυτική μαριονέτα Ζελένσκι και τη μήνη της Υπερεθνικής Ελίτ, που εδώ και καιρό ψάχνει κάποιον τρόπο για να τελειώνει μαζί του.

Και όμως η μικρή Ουγγαρία –και πολύ περισσότερο τώρα σε συνθήκες πολέμου– υψώνει σταθερά το ανάστημά της, έστω και εντός ΕΕ (μην αμφισβητώντας προς το παρόν την ένταξη της σε αυτήν), και διεκδικεί το εθνικό της αυτεξούσιο, δηλ. την ανεξαρτησία της, να αποφασίζει η ίδια για τα σημαντικά εθνικά, οικονομικά και πολιτιστικά της θέματα. Γι’ αυτό και ο Βίκτορ Όρμπαν, επί 10 ολόκληρα χρόνια απολαμβάνει την υποστήριξη της πλειοψηφίας του Ουγγρικού λαού και έτσι κατέστη ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της χώρας του και ο μακροβιότερος εν ενεργεία αρχηγός κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τι ήταν όμως αυτό που καθιέρωσε τον Όρμπαν σαν τον ηγέτη της Ουγγαρίας στη δεύτερη πολιτική του περίοδο, που εγκαινιάστηκε με τη νίκη του στις εκλογές του 2010; Ας δούμε εν τάχει την πολιτική διαδρομή Όρμπαν.

Ο Βίκτορ Όρμπαν ξεκίνησε απλά σαν ένας μετακομουνιστικός κεντροδεξιός πολιτικός, του λεγόμενου κλασικού φιλελευθερισμού, που συνέβαλε στην ένταξη της χώρας του στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ενώ ήταν ο πρωτεργάτης της ένωσης των δυνάμεων των κεντροδεξιών φιλελεύθερων συντηρητικών κομμάτων στην Ουγγαρία, θητεύοντας σε σημαντικές ή κορυφαίες πολιτικές θέσεις στους εθνικούς ή ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ήδη όμως από την πρώτη πολιτική του περίοδο (1998-2002) που συμμετείχε στη διακυβέρνηση, παρόλη την ιδιωτικοποίηση της οικονομίας που συντελέσθηκε, έλαβε μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα: μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, προσπάθεια για μείωση του πληθωρισμού και της ανεργίας, επανεισαγωγή των καθολικών επιδομάτων μητρότητας, κατάργηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, ενώ καθιέρωσε νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία και εκπαίδευση κ.λπ. των εθνικών ουγγρικών μειονοτήτων που ζουν στις γειτονικές χώρες.

Μετά από μια μακρά περίοδο στην αντιπολίτευση, μπαίνει στη δεύτερη πολιτική του περίοδο (2010 ως σήμερα), και κάνοντας μια σημαντική συνειδητή πολιτική στροφή, εγκαταλείποντας τον κλασικό φιλελευθερισμό, περνάει στον λεγόμενο «δεξιό εθνικό συντηρητισμό». Έτσι, σε μια σημαντική ομιλία του το 2014 απέρριψε την κλασική φιλελεύθερη θεωρία του κράτους ως ελεύθερης ένωσης ατομικιστικών ατόμων (το οποίο αποτελεί πρότυπο και στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη αγορά, αποδομώντας κάθε έννοια έθνους, και γενικότερα κοινότητας). Αντίθετα, όπως σημείωσε, το είδος κράτους που υποστηρίζει, αν και σέβεται τις παραδοσιακά φιλελεύθερες έννοιες όπως τα δικαιώματα του πολίτη, αποκαλείται σωστά «μη φιλελεύθερο» (illiberal), επειδή θεωρεί την κοινότητα, και όχι το άτομο, ως τη βασική πολιτική μονάδα. Έτσι, σύμφωνα με την αντίληψη του Όρμπαν, το κράτος είναι μέσο οργάνωσης, αναζωογόνησης ή ακόμη και οικοδόμησης της εθνικής κοινότητας. Στην πράξη, ισχυρίστηκε ο Όρμπαν, ένα τέτοιο κράτος θα πρέπει να προωθεί την εθνική αυτάρκεια, την εθνική κυριαρχία, τις οικογενειακές αξίες, την πλήρη απασχόληση και τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, αναφέροντας χώρες όπως η Τουρκία, η Ινδία, η Σιγκαπούρη, η Ρωσία και η Κίνα ως παραδείγματα επιτυχημένης διακυβέρνησης, που δεν έχουν σχέση με τις φιλελεύθερες δυτικές «δημοκρατίες».

Φυσικά, εδώ θα μπορούσε κάποιος να εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις για το κατά πόσο μια χώρα που είναι πλήρως ενσωματωμένη στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά μπορεί πράγματι να εφαρμόσει παρόμοιες πολιτικές (ιδιαίτερα μέσα στην ΕΕ ένα από τα κατεξοχήν όργανα της Υπερεθνικής Ελίτ!).

Στην πράξη, οι κυβερνήσεις του Όρμπαν πήραν μια σειρά από μέτρα τα οποία θα προστάτευαν και θα τόνωναν την εθνική υπόσταση του Ουγγρικού λαού. Το 2015  μαζί με τις χώρες του ομάδας Βίσεγκραντ (Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία) η Ουγγρική κυβέρνηση ανέλαβε πολυάριθμες ενέργειες για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης και τη μείωση των επιπέδων προσφύγων και απαγόρευσε στην ουσία την παράνομη είσοδο μεταναστών στη χώρα, θεσπίζοντας αυστηρότερους κανόνες για την παροχή ασύλου. Στο οικονομικό πεδίο, μεταξύ άλλων θεσπίστηκε ένας νόμος για τις κεντρικές τράπεζες που «δίνει στην Ουγγαρία μεγαλύτερη ανεξαρτησία από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα». Παράλληλα, ο Όρμπαν αμφισβήτησε τον Nord Stream II, έναν νέο αγωγό φυσικού αερίου Ρωσίας-Γερμανίας. Είπε ότι θέλει να ακούσει ένα «εύλογο επιχείρημα γιατί ο South Stream ήταν κακός και ο Nord Stream όχι». Ο South Stream αναφέρεται στον βαλκανικό αγωγό που ακυρώθηκε από τη Ρωσία τον Δεκέμβριο του 2014 μετά από εμπόδια από την ΕΕ.

Στα θέματα οικογένειας, η κυβέρνηση Όρμπαν, πέρα από την περαιτέρω ενίσχυση των κινήτρων εναντίον της υπογεννητικότητας, απέρριψε κατηγορηματικά τις πολιτικές «των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ», που επιβάλλει η Υ/Ε μέσω της ΕΕ, αρνούμενος να υιοθετήσει τα παράλογα σχήματα «γονέας 1 και 2» στη θέση του «πατέρα» και της «μητέρας», και δεν ενέκρινε τη θέσπιση ειδικών δικαιωμάτων για τους LGBT+, συμβαδίζοντας με την πολιτική άλλων χωρών στα ζητήματα αυτά, όπως η Ρωσία.

Με αυτά και άλλα σημαντικά μέτρα, στον τομέα της διακυβέρνησης, των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, ελέγχου της Δικαιοσύνης και των ΜΜΕ, ήταν αναπόφευκτο να έρθει (όπως και η κυβέρνηση της Πολωνίας) σε άμεση σύγκρουση με την ΕΕ και έμμεσα την Υπερεθνική Ελίτ, και το δήθεν φιλελεύθερο Κοινοτικό Δίκαιο της ΕΕ, αφού οι κυβερνήσεις Όρμπαν αυτά που πρεσβεύουν και αυτά που πράττουν, όχι απλώς δεν είναι συμβατά με την προωθούμενη από την Υ/Ε παγκοσμιοποίηση, αλλά είναι και ευθέως αντίθετα με αυτήν και την υπονομεύουν: αντίκεινται στην κατάργηση των κρατών-εθνών, της εθνικής και πολιτιστικής κυριαρχίας και ομοιογένειάς τους, και εν μέρει στην κατάργηση της οικονομικής τους κυριαρχίας. Γι’ αυτό και η ΕΕ πολεμά εδώ και καιρό με λύσσα την κυβέρνηση Όρμπαν και κάθε παρόμοια κυβέρνηση ελπίζοντας να τις ανατρέψει.

Το ερώτημα όμως είναι: Γιατί αυξανόμενες λαϊκές πλειοψηφίες σε πολλές χώρες υποστηρίζουν παρόμοια μέτρα και αιτήματα που, πέρα από τα οικονομικά αιτήματα, σε άλλες εποχές θα χαρακτηρίζονταν «συντηρητικά» έως «ρατσιστικά»: εννοώντας εδώ τη διατήρηση των παραδοσιακών αξιών, τη μη αποδοχή της «ελεύθερης» δηλαδή παράνομης μετανάστευσης κ.λπ., όπως σκόπιμα χαρακτηρίζονται έτσι σήμερα από την Υπερεθνική Ελίτ;

Η απάντηση βέβαια είναι διότι οι λαοί ζουν στο πετσί τους και αντιλαμβάνονται, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, ότι βάλλεται η εθνική τους ανεξαρτησία αλλά και η ύπαρξή τους η ίδια, από την καθολικευμένη επιβολή της νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, που θα σημάνει την πλήρη οικονομική, πολιτική, εθνική και πολιτιστική υποδούλωση και σαλαμοποίησή τους. Έτσι, σε πολλές χώρες αναδύονται άτυπα κινήματα εθνικής κυριαρχίας (σημείωση 1) που εκπροσωπούν σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό τα λαϊκά και εργατικά στρώματα (αλλά αντιπροσωπεύονται προς το παρόν, κυρίως από τέως συντηρητικούς πολιτικούς), σε έναν υπόρρητο ή ρητό αγώνα κατά της Παγκοσμιοποίησης, όπως εκδηλώθηκαν κατεξοχήν στη Βρετανία με το BREXIT όπου τα εργατικά κυρίως στρώματα το επέβαλαν—και επειδή τμήμα της αστικής τάξης επίσης το επεδίωκε για οικονομικούς κυρίως λόγους— και έτσι τελικά η Αγγλία επέτυχε περήφανη λύση κατά της Υπερεθνικής Ελίτ, έστω και αν σήμερα η κυβέρνηση Τζόνσον πρωτοστατεί στον αγώνα κατά της Ρωσίας, μαζί με την υπόλοιπη Υ/Ε!  Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι και η Ρωσική Ελίτ υπό τον Πούτιν δεν έχει μέχρι τώρα αρχίσει αγώνα για εθνική και οικονομική αυτοδυναμία, που θα σήμαινε τη ρήξη και έξοδο από την Παγκοσμιοποίηση, και αυτήν ακριβώς την αδυναμία εκμεταλλεύεται σήμερα η Υ/Ε κατά της Ρωσίας του Πούτιν…

Ανάλογα κινήματα έχουν ξεκινήσει μεταξύ άλλων στη Γαλλία, την Ιταλία, στις ΗΠΑ και ακόμα και στη Γερμανία, όπου το εθνικοκυριαρχικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) όχι μόνο αμφισβητεί ευθέως πλέον την ένταξη της χώρας στην ΕΕ, αλλά εναντιώθηκε και στην αντιρωσική στάση της Y/E. Με τη σειρά της, αυτό που αντιπροσωπεύει η περίπτωση Όρμπαν είναι η «oυγγρική περίπτωση με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της»: ένα μικρό έθνος που θέλει να παραμείνει ζωντανό και επιδιώκει την μεγαλύτερη δυνατή ανεξαρτησία του τόσο από τη Δύση, όσο και από την Ανατολή, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.

Και είναι αξιοσημείωτη η θαρραλέα πολιτική και εθνική στάση του Όρμπαν, γιατί παρόλο που η χώρα του έχει σε κάποιον βαθμό αντικομουνιστική και αντιρωσική παράδοση, αυτός, όπως και ο Ουγγρικός λαός, δεν διστάζει να δει καθαρά το συμφέρον της πατρίδας του και προσεγγίζει σταθερά και όχι ευκαιριακά τη Ρωσία, σαν ένα ανεξάρτητο κράτος. Παρόλο βέβαια που η Ουγγαρία ανήκει στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ξεπερνάει τη γειτονική Πολωνία, που ναι μεν έχει έρθει σε σημαντική αντίθεση με την ΕΕ, αλλά στο ζήτημα του πολέμου, το σφοδρά αντιρωσικό κυβερνόν κόμμα υιοθέτησε όπως ήταν αναμενόμενο, μια άθλια φιλο-ΝΑΤΟϊκή στάση, ταυτιζόμενο πλήρως με την Υπερεθνική Ελίτ, και μόνο η Ελληνική κυβέρνηση του Μητσοτάκη μπορεί να την ανταγωνιστεί σε αθλιότητα.

Φυσικά, όπως έχουμε τονίσει σε όλες μας τις αναλύσεις η πραγματική λύση και προοπτική για τους λαούς δεν προέρχεται από «σωτήρες» επαγγελματίες πολιτικούς, και σίγουρα καμιά πραγματική εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει στα πλαίσια της ΕΕ και εντός των θεσμών της Παγκοσμιοποίησης. Μπορείτε όμως να φανταστείτε τις υποτελείς «κυβερνήσεις» της Ελλάδας με τους επαγγελματίες πολιτικούς της να σήκωναν το ανάστημά τους στα μισά από όσα το ορθώνει για τη χώρα της η κυβέρνηση Όρμπαν στα πλαίσια της εθνικής κυριαρχίας του Ουγγρικού λαού, όταν αυτοί οι ίδιοι πρωτοστατούν στην προώθηση της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης και της ατζέντας της Νέας Διεθνούς Τάξης, και μάλιστα σήμερα πρωτοστατούν στο ψέμα και την αθλιότητα εναντίον της Ρωσίας που αγωνίζεται για εθνική κυριαρχία;

Και αυτό γιατί είναι άλλο να είσαι μια φιλοδυτική φιλο-ΕΕ χώρα που όμως κοιτάει το εθνικό ή/και λαϊκό της συμφέρον σε στοιχειώδη ζητήματα (κρατώντας μια ουδέτερη ή έστω «χλιαρή» σώφρονα στάση ισορροπίας στην σημερινή κρίση, όπως έκανε παραδειγματικά η Τουρκία και άλλες χώρες), και είναι άλλο να είσαι μια δυτικόδουλη χώρα, «ανήκομεν εις την Δύσιν», ένα κανονικό προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ, όπως κατάντησε η Ελλάδα από το 2010, η οποία καταστρέφει κάθε οικονομική αυτοδυναμία της, ενώ σήμερα καταστρέφει και τη μακραίωνη σχέση φιλίας της με τη Ρωσία για χάρη των αφεντικών της, καθώς βυθίζει σε περαιτέρω φτώχεια και εξαθλίωση τον Ελληνικό λαό (πιθανόν κόβοντας αύριο το Ρωσικό φυσικό αέριο, εκτοξεύοντας την τιμή στην κατανάλωση ενέργειας 50% και πάνω). Και αυτό, όταν δεν διαθέτουμε εδώ και χρόνια αγροτικά μας προϊόντα στη Ρωσία, αφού κάνουμε εμπάργκο, με καταστροφικά αποτελέσματα στη γεωργία μας, ενώ από φέτος ξεκινούμε εμπάργκο και στον ρωσικό τουρισμό, με ό,τι συνέπειες θα επιφέρει και αυτό για το λαό μας…

Σ.Μ.

Υ.Γ. Βέβαια, ενόψει και της συνεχιζόμενης και εντεινόμενης σύγκρουσης στην Ουκρανία, είναι πολύ πιθανό εάν τελικά η Υπερεθνική Ελίτ επιβληθεί και απομονώσει τη Ρωσία (έστω κι εάν η Ρωσία καταφέρει να αποτρέψει την πλήρη περικύκλωσή της), ο Όρμπαν να εξαναγκαστεί  από την Υ/Ε να επιλέξει σαφώς στρατόπεδο, ειδάλλως θ’ αποβληθεί από την ΕΕ…

Σημειώσεις

Για τα νέα κινήματα εθνικής κυριαρχίας που αναδύονται κυρίως στην Ευρώπη αλλά και τις ΗΠΑ, διαβάστε μεταξύ άλλων:

1. Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: Τα εργατικά στρώματα στη Βρετανία άνοιξαν τον δρόμο για πανευρωπαϊκό αγώνα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση

2. Ευρωεκλογές ’19: Μεγάλη νίκη και εδραίωση των κομμάτων που εκπροσωπούν τα κινήματα για Εθνική κυριαρχία

3. Γιατί φουντώνει το κίνημα κατά της ΕΕ σε όλη την Ευρώπη;

4. Επίσης, τεκμηριωμένα όλη την εκτενή ανάλυση του Grexit.gr / ΜΕΚΕΑ για τις τεκτονικές αλλαγές των τελευταίων χρόνων στον αγώνα για μια δημοκρατική κοινότητα κυρίαρχων λαών, στο βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου (προς το παρόν μόνο στα αγγλικά) The New World Order in Action: Globalization, the Brexit revolution and the “Left”

Ανακοίνωση του Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ)

Η υπερεθνική ελίτ χτυπά τώρα το ποδόσφαιρο

Εδώ και μερικές ημέρες έχουμε συνταρακτικές εξελίξεις στο ποδόσφαιρο, ως το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο.

Κάποια μέλη της Υπερεθνικής ελίτ (Y/E) με πολύ παχιά πορτοφόλια και ενδιαφέρον (με το αζημίωτο βέβαια! – Αννιέλι, αμερικανοί ιδιοκτήτες Αγγλικών ομάδων κ.λπ.) προχώρησαν αιφνιδίως στην ανακοίνωση δημιουργίας κλειστής Λίγκας ομάδων ποδοσφαίρου, έξω από την ΟΥΕΦΑ και τη ΦΙΦΑ–ένα εγχείρημα το οποίο χρηματοδοτείται (με ασύλληπτα ποσά δισεκατομμυρίων δολαρίων) από τον οικονομικό κολοσσό της Υπερεθνικής Ελίτ της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, την Τράπεζα J.P.Morgan.

Το θέμα έλαβε τεράστιες διαστάσεις σε διάφορες χώρες και κυρίως στην Αγγλία, στην οποία οι φίλαθλοι αντέδρασαν ακαριαία και με σφοδρότητα, με αποτελεσμα οι έξι (6) πλούσιοτερες ομάδες της Αγγλίας, που εμφανίζονται συνιδρύτριες της European Super League, να ανακρούσουν πρύμναν και να ανακοινώσουν την παραίτησή τους από το εγχείρημα. Το BREXIT φαίνεται ότι μπόλιασε πολλές συνειδήσεις, ιδίως των λαϊκών στρωμάτων, στην Αγγλία! Με το θέμα ασχολήθηκε και αντέδρασε εντόνως και ο Πρωθυπουργός Τζόνσον, και ήδη το θέμα αυτό είναι στην παγκόσμια επικαιρότητα.

Το σχέδιο της δημιουργίας της νέας Λίγκας στον χώρο του πλέον δημοφιλούς αθλήματος στον κόσμο (στο ποδόσφαιρο, που αγκαλιάζει δισεκατομμύρια ανθρώπους) εντάσσεται στο γενικότερο σχέδιο της Υ/Ε της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης το οποίο στοχεύει στη διάλυση των κρατών-εθνών αλλά και κάθε θεσμού που υπηρετεί και τροφοδοτεί την ύπαρξη, επιβίωση και ανάπτυξη των εθνών, και της διακριτής κουλτούρας κάθε έθνους, με απώτερο βέβαια στόχο τη συγκέντρωση της παγκόσμιας οικονομικής, πολιτικής αλλά και πολιτιστικής δύναμης μέσω του ελέγχου των ΜΜΕ και των κοινωνικών μίντια στα χέρια των μελών της ελίτ αυτής.

Βέβαια, δεν μπορεί κανείς να μιλάει σήμερα για «εθνικό» ποδόσφαιρο, αφού εδώ και δεκαετίες, με τη σταδιακή άνδρωση και επικράτηση της διεθνοποίησης που οδήγησε στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, διεθνοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό και τα δημοφιλή αθλήματα, έτσι ώστε σωστότερο είναι να μιλάμε για ποδόσφαιρο των πολυεθνικών. Απλώς, η σημερινή κίνηση της Υ/Ε στο χώρο του ποδοσφαίρου αντανακλά τη γενικότερη πορεία των πολυεθνικών προς μια πρωτοφανή συγκέντρωση οικονομικής και πολιτικής δύναμης σήμερα.

Επομένως, οι στόχοι δεν είναι μόνο πολιτικοί, στο πλαίσιο της διάλυσης των εθνών-κρατών, αλλά (κυρίως) οικονομικοί, γιατί βέβαια είναι τεράστια τα κέρδη από αυτή τη μπίζνα και η Υ/Ε αυτό που επιδιώκει όπως και παντού είναι τη συγκέντρωση οικονομικής δύναμης σε όσο λιγότερα οικονομικά κέντρα γίνεται, αφού ξέρει πολύ καλά ότι η συγκέντρωση οικονομικής δύναμης είναι η κύρια προϋπόθεση και για τη συγκέντρωση πολιτικής αλλά και πολιτιστικής δύναμης.

Έτσι, πέρα από τους επιμέρους οικονομικούς και πολιτικούς ανταγωνισμούς και «παιχνίδια» που εκφράζονται στον αθλητικό χώρο, η ουσία βρίσκεται στην αντίδραση των λαών. Και οι Άγγλοι είναι οι περισσότερο υποψιασμένοι από κάθε άλλον ευρωπαϊκό λαό πάνω στο ζήτημα της ανεξαρτησίας των εθνών από τη μέγγενη της Υ/Ε της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, αφού έζησαν στο πετσί τους τον λυσσαλέο αγώνα της Υ/Ε για να ακυρώσει το BREXIT, δηλαδή τη σφοδρή επιθυμία του Βρετανικού Λαού να αποδεσμευθεί από τον «λάκκο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) — του προκεχωρημένου οργάνου της Υ/Ε στην Ευρώπη. Και επειδή τα εγκληματικά σχέδια της Υ/Ε κατά των εθνών τα έχει βιώσει ο Βρετανικός λαός με το BREXIT (το οποίο κατάφερε τελικώς και το επέβαλε), η εμπειρία του αυτή τον όπλισε, ώστε να εκδηλώσει την ακαριαία αντίδρασή του στο νέο, ισοπεδωτικό σχέδιο για τα (εναπομείναντα) εθνικά χαρακτηριστικά των ποδοσφαιρικών Συλλόγων και του αθλήματος των διαφόρων χωρών!

Φυσικά, οι Άγγλοι ποδοσφαιρόφιλοι θα διαμαρτύρονταν ακόμη και αν δεν υπήρχε Μπρέξιτ, η διαφορά όμως τώρα είναι ότι σήμερα, μέσω της κυβέρνησης του Μπρέξιτ, άσκησαν πίεση και απέτρεψαν το ξεπούλημα των κλαμπ που σχεδιαζόταν από τους κεφαλαιούχους. 

Μάλιστα, αυτή τη στιγμή δρομολογούνται εξελίξεις, αφού η βρετανική κυβέρνηση συζητά σοβαρά την απόδοση της ιδιοκτησίας των πάμπλουτων βρετανικών συλλόγων στους οπαδούς τους ή έστω τη συμμετοχή τους στην ιδιοκτησία, πράγμα που θα σημαίνει τον έλεγχό τους από τη λαϊκή βάση.

Το βέβαιο είναι ότι η Υ/Ε και τα άλλα όργανα της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης θα επανέλθουν, διότι ο στόχος τους, για τη διάλυση των εθνών (και της δημιουργίας πληθυσμιακών αμαλγαμάτων) και τον αφανισμό κάθε εθνικού χαρακτηριστικού στις ανθρώπινες δραστηριότητες (και δημιουργίας ενός παγκόσμιου πολιτιστικού ‘χυλού’), παραμένει γι’ αυτούς σε πρώτη προτεραιότητα.

Γι’ αυτό οι Λαοί (και ειδικότερα, εδώ, οι φίλαθλοι) δεν επιτρέπεται να εφησυχάσουν! Τα εθνικά χαρακτηριστικά κάθε αθλήματος (και ειδικότερα του ποδοσφαίρου, ως του δημοφιλέστερου αθλήματος) είναι στο στόχαστρο της Υ/Ε της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, και μόνον οι φίλαθλοι (οι λαοί, δηλαδή) είναι εις θέση να τα προστατεύσουν, όπως έκαναν τώρα στην Αγγλία οι Άγγλοι φίλαθλοι, και μάλιστα με εκκωφαντικό τρόπο!

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 23/04/2021

Ανακοίνωση του Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης

Η άθλια κυβέρνηση Μητσοτάκη μάς οδηγεί σε μια μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή από αυτή του 2010

Την ώρα που κάθε χώρα στον κόσμο κοιτάζει να αντεπεξέλθει στη μεγάλη πανδημία και επιλέγει την εμβολιαστική πολιτική της, η ελληνική κυβέρνηση των Μητσοτάκηδων επιμένει πάντα, σαν ο απόλυτος κολαούζος της ΕΕ και της υπερεθνικής ελίτ, να “περιμένει” πότε η ΕΕ θα καταφέρει να μοιράσει εμβόλια. Και αυτό, ενώ η Βρετανία του Brexit, ακριβώς χάρις στην ανάκτηση της ανεξαρτησίας της, καθορίζει αυτοβούλως την πολιτική της, έχοντας εμβολιάσει ήδη τον μισό πληθυσμό της, και είναι σχεδόν ένα βήμα πριν το ξεπέρασμα της πανδημίας, όπως άλλωστε δυνητικά πλησιάζει και η Ρωσία, η οποία, επίσης, εξάγει το πιο αξιόπιστο μέχρι στιγμής εμβόλιο –το Σπούτνικ– σε δεκάδες χώρες εκτός ΕΕ, και έχει κατασκευάσει ήδη 4 ακόμα εμβόλια.

Την ώρα που ρημάζει η ελληνική οικονομία, η άθλια ελληνική κυβέρνηση, με σχεδόν πέντε χιλιάδες κρούσματα τη μέρα και ιδίως με το αυξανόμενο βούλιαγμα των νοσοκομείων, αποφασίζει τώρα ν’ ανοίξει την αγορά γιατί καταλαβαίνει ότι η υπομονή των εμπόρων και των επιχειρήσεων έχει σωθεί, κάτι που όμως μπορεί να αποβεί μοιραίο για την πορεία της πανδημίας στη χώρα μας. Ταυτόχρονα, φυσικά και θα ανοίξει τον τουρισμό, όμως ήδη η Βρετανία, μεγάλος τουριστικός πελάτης μας, είναι σίγουρο ότι δεν θα κατατάξει την Ελλάδα στις «πράσινες» χώρες, εάν συνεχιστεί για μερικές εβδομάδες ακόμη η σημερινή έξαρση της πανδημίας στην Ελλάδα, πράγμα που αν πράξουν και άλλες χώρες θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην ελληνική οικονομία. Στην πραγματικότητα όμως αδιέξοδο δεν υπάρχει αφού ΧΤΕΣ η κυβέρνηση θα μπορούσε να κλείσει συμφωνία με τη Ρωσική κυβέρνηση για το Σπούτνικ και μάλιστα να κάνουμε και συμπαραγωγή, όπως αποφάσισαν η Τουρκία, η Ιταλία, η Αυστρία, αλλά και η Τσεχία και Ουγγαρία από τις χώρες που είναι στην ΕΕ, αλλά παρέβησαν τις αποφάσεις για τον αποκλεισμό του ρωσικού εμβολίου. Αντιθέτως, αντί ο Μητσοτάκης να ζητήσει συνεργασία με τη Ρωσία, αυτός προσέβαλε ανεπίτρεπτα τον Ρώσο πρωθυπουργό, όταν αυτός ήρθε να τιμήσει την μεγάλη επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση.

Αλλά πότε ελληνική κυβέρνηση κοίταξε το καλό της Ελλάδας και το συμφέρον του ελληνικού λαού; Πάντοτε άβουλοι και υποτακτικοί σε ό,τι πουν οι πάτρωνές μας και σήμερα η εγκληματική υπερεθνική ελίτ. Η οποία σήμερα παίζει ένα σκληρό παιχνίδι πολέμου με τις χώρες που διεκδικούν την εθνική κυριαρχία τους και γι’ αυτό απέρριψε την πρόταση του Βρετανού πρωθυπουργού Τζόνσον για συμπαραγωγή του βρετανικού εμβολίου (πριν ακόμη αμφισβητηθεί η καταλληλότητά του). Από την άλλη μεριά, όμως, τμήμα της ελίτ των Βρυξελλών υποστηρίζει αναγκαστικά το βρετανικό εμβόλιο, για να μη βρεθεί η Ευρώπη κατακαλόκαιρα με έξαρση της πανδημίας, σαν τη δραματική κατάσταση στη Γαλλία, η οποία επιτάσσει τώρα και τα στρατιωτικά νοσοκομεία. Η ΕΕ και πίσω από αυτή η υπερεθνική ελίτ προτιμούν να καταστρέψουν οικονομικά τις ευρωπαϊκές χώρες, κάτι που τις συμφέρει φυσικά, για να επιτευχθεί η πελώρια οικονομική και πολιτική συγκέντρωση σε ακόμα λιγότερα χέρια, αντί να δώσουν έγκαιρα την άδεια να κυκλοφορήσει το ρωσικό εμβόλιο Σπούτνικ στην Ευρώπη, και γι’ αυτό σκόπιμα το καθυστερούν, καθώς επίσης και για να προλάβουν οι δυτικές πολυεθνικές φαρμάκου να καταλάβουν όλες τις θέσεις της αγοράς.

Επομένως, έχει τεράστια ευθύνη η ευρωκατοχική κυβέρνηση Μητσοτάκη, αν προκαλέσει μια δεύτερη, ίσως και μεγαλύτερη καταστροφή στην οικονομία και στον ελληνικό λαό, μετά την ευρωκαταστροφή του 2010-2020, όπως τεράστια ευθύνη έχει και η εξίσου ευρωκατοχική ψευτοαριστερά των Τσίπρα και Σία, που δεν απαιτούν ευθέως το ρωσικό εμβόλιο (και δεν τόλμησαν να απαντήσουν στον άθλιο Μητσοτάκη όταν τους προκάλεσε!) για να βγούμε από την λαίλαπα, αλλά κοροϊδεύουν όπως πάντα τον λαό με μισόλογα. Τέλος ας μας πει ο απόλυτος υπηρέτης της Υ/Ε Μητσοτάκης, γιατί στην Ιταλία, Ουγγαρία, Αυστρία και Τσεχία όπου οι κυβερνήσεις παρήγγειλαν το Σπούτνικ, δεν δημιουργήθηκε «κυβερνητική κρίση», όπως αυτός λέει; Μήπως γιατί έχουν πρωθυπουργούς εκεί και όχι μαριονέτες;

Ακόμα, ας πουλήσει αλλού τα παραμύθια που εκστόμισε στη Βουλή ότι δήθεν δεν υπάρχουν τώρα ρωσικά εμβόλια, όταν η Ρωσία επισήμως αναφέρει ότι μπορεί να προμηθεύσει την Ελλάδα τον Μάιο με 500 χιλιάδες εμβόλια, την ώρα που στη λίστα προμήθειας του εμβολίου Σπούτνικ βρίσκονται σήμερα 59 χώρες!!

Ο λαός μας πρέπει να δει σοβαρά την κατάσταση και πού μας πηγαίνουν οι απόλυτα υποταγμένες ευρωκατοχικές “κυβερνήσεις” που εναλλάσσονται, και να αναλάβει τις ευθύνες του. 

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 08/04/2021

Το γεγονός ότι κανένας ηγέτης σημαντικού κράτους δεν ήρθε για τον εορτασμό των 200 ετών της Επανάστασης (με πρωτοστατούντα τον «φίλο της Ελλάδας» Μακρόν, που παίζει ρόλο του κυρίου εκπροσώπου της Υπερεθνικής Ελίτ) δεν είναι καθόλου τυχαίο και είναι φανερή ένδειξη του πώς βλέπει την Ελλάδα όλη η Υπερεθνική Ελίτ, σαν τον τελευταίο τροχό της αμάξης, για την οποία είναι αμελητέο να σπαταλάνε οποιοδήποτε χρόνο γι αυτή. Πράγματι, οι μόνες χώρες που έστειλαν σημαντικές αντιπροσωπείες ήταν, όχι τυχαία, η Ρωσία και η Βρετανία. Η Ρωσία γιατί ξέρουν πολύ καλά τα φιλορωσικά αισθήματα του Ελληνικού λαού, παρ’ όλο που ο Μητσοτάκης βρήκε την ευκαιρία να προσβάλει τον Ρώσο πρωθυπουργό για να πάρει κάποιο πιστοποιητικό από τον Πάιατ –και έκανε μεγάλο σφάλμα ο Ρώσος πρωθυπουργός που δεν σηκώθηκε να φύγει από την τελετή και να εκθέσει τις δυτικές ορντινάντσες στην κυβέρνηση– και η Βρετανία, η οποία βέβαια θέλει να παίξει ρόλο ανεξάρτητο από την ΕΕ μετά το Μπρέξιτ και την ανάκτηση της εθνικής της κυριαρχίας. Γι’ αυτό και τώρα κυνηγά η ΕΕ τη Βρετανία για τα εμβόλια, επειδή ήδη έχουν εμβολιάσει πάνω από τον μισό πληθυσμό και έχουν σχεδόν ξεπεράσει το πρόβλημα του ιού, ενώ στην ΕΕ συζητούν να φθάσουν στο σημερινό επίπεδο της Βρετανίας κατά τον …Αύγουστο!
Αυτή, όμως, είναι η κατάντια μιας χώρας της οποίας ο πρωθυπουργός, στη μεγαλύτερη επέτειο της Χώρας, τρέχει στο αμερικανικό αεροπλανοφόρο ενώ, την ίδια στιγμή, δεν υπάρχει ούτε μια πολιτική δύναμη, ακόμα και «πατριωτική», που να (τολμήσει να) μιλήσει καθαρά για την ανάγκη να αποκοπούμε ολικά από την δυτική εξουσία, δηλαδή την εξουσία της Υπερεθνικής Ελίτ, αν θέλουμε 200 χρόνια μετά την επανάσταση για την ανεξαρτησία να γίνουμε επιτέλους ένα πραγματικά ανεξάρτητο και κυρίαρχο έθνος-κράτος. (βλ. την ανακοίνωση του ΜΕΚΕΑ για το 1821).

Υ.Γ. Ακολουθεί η υπέροχη εκτέλεση του «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ» από το Άξιον Εστί στα ελληνικά από την ορχήστρα του Κόκκινου Στρατού «Αλεξάντροφ» για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και τη μακραίωνη φιλία Ελλάδας και Ρωσίας. Φυσικά, θα μπορούσαμε και εμείς να είχαμε οργανώσει μια ανάλογης ποιότητας και εμβέλειας εκτέλεση του Εθνικού μας Ύμνου και όχι την «εκτέλεση» που επέλεξε η Επιτροπή της Γιάννας…

ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ (ΜΕΚΕΑ) Grexit.gr – 01/04/2021

Ανακοίνωση του Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση – 24η Μαρτίου 2021

Το 1821 έγινε το πρώτο βήμα για την Εθνική και Κοινωνική Κυριαρχία, που βραχυκυκλώθηκε από τις ξένες και ντόπιες ελίτ

Χρέος μας να συνεχίσουμε την Επανάσταση

1. Η επανάσταση του 1821, η πρώτη επανάσταση για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού στα Βαλκάνια, ξεκίνησε μεν, όπως κάθε λαϊκή επανάσταση, «από τα κάτω», αλλά οι προεργασίες για αυτήν είχαν ξεκινήσει από πριν, από τις πνευματικές κυρίως ελίτ των Ελλήνων στο εξωτερικό (Ρωσία κ.α.), στις οποίες αργότερα προστεθήκαν και οι οικονομικές ελίτ (μεγαλέμποροι, καραβοκύρηδες κ.λπ.). Τα στοιχεία που ένωναν ελίτ και λαϊκά στρώματα ήταν βασικά δύο, αντιφατικά μεταξύ τους, στοιχεία που ήταν όμως και τα δύο στοιχεία της παράδοσής μας όπως διαμορφώθηκε ανά τους αιώνες: η ελληνική γλώσσα και η ορθόδοξη θρησκεία. Και ήταν η θεμελιακή αυτή αντίφαση που χαρακτήριζε όλη την νεότερη ιστορία του Ελληνικού έθνους, διότι βέβαια η έννοια του έθνους ήταν άγνωστη στην αρχαία Ελλάδα όπου το ενοποιητικό στοιχείο της κάθε κοινότητας ήταν η «Πόλις», μολονότι υπόρρητα υπήρχε η έννοια του έθνους, όπως φάνηκε ήδη από τους Ελληνο-Περσικούς πολέμους. Η θεμελιακή αυτή αντίφαση βασιζόταν στο γεγονός ότι το μεν στοιχείο της ελληνικής γλώσσας παρέπεμπε στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό που θεμελιωνόταν στον ορθολογισμό, ο οποίος απέρριπτε κάθε μυστικισμό, ενώ φυσικά το θρησκευτικό στοιχείο παρέπεμπε στο Βυζάντιο, το οποίο θεμελιωνόταν στον θρησκευτικό μυστικισμό.

2. Το Ελληνικό Κράτος που γεννήθηκε από την επανάσταση του ’21 είχε επομένως όλα τα χαρακτηριστικά ενός εξαρτημένου Κράτους, εφόσον η ίδια η επανάσταση δεν θα μπορούσε να θεμελιωθεί χωρίς την αποφασιστική στήριξη των «Προστάτιδων Δυνάμεων». Ο στόχος τους ήταν, βέβαια, φανερός: η αποθεμελίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που θα επέτρεπε το άνοιγμα των αγορών τους στις ανερχόμενες καπιταλιστικές οικονομικές δυνάμεις της εποχής (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία —μέχρι βέβαια τη Σοβιετική Επανάσταση του 1917). Το γεγονός αυτό βέβαια δεν μειώνει την ιστορική σημασία της επανάστασης του ’21 εφόσον, χωρίς αυτήν, θα περιμέναμε πολλά χρόνια ακόμα πριν πάψουμε να είμαστε μια επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι το Ελληνικό Κράτος ήταν, ήδη από τη γέννησή του, ένα εξαρτημένο πολιτικά και οικονομικά κράτος από τις Μεγάλες Δυνάμεις της Εποχής και κυρίως τη Βρετανία προπολεμικά, την οποία διαδέχθηκαν μεταπολεμικά οι ΗΠΑ. Ο «Εθνικός Διχασμός» άλλωστε πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν αντιπροσώπευε παρά τη σύγκρουση μέσα στην πολιτική ελίτ μεταξύ υποστηρικτών της μιας ή της άλλης πλευράς μεταξύ των αντιμαχόμενων Μεγάλων Δυνάμεων. Ο πραγματικός Εμφύλιος ξεκίνησε μεταπολεμικά όταν τα λαϊκά στρώματα που επάνδρωσαν τη Λαϊκή Αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών, τα οποία ονειρευόντουσαν ότι με την Απελευθέρωση θα ολοκληρωνόταν η Επανάσταση του ’21 και θα δημιουργούνταν ένα πραγματικά εθνικό κράτος που θα θεμελιωνόταν στην εθνική λαϊκή κυριαρχία, ήρθαν σε σύγκρουση με τις ντόπιες και ξένες ελίτ και τα λαϊκά στρώματα που τις υποστήριζαν. Τότε, οι Αμερικανοί επικυρίαρχοι που διαδέχτηκαν τους Βρετανούς, επέβαλαν, με τη σύμπραξη φυσικά των ελληνικών οικονομικών ελίτ και του ελληνικού στρατού που έλεγχαν απόλυτα, το «μετεμφυλιακό» Ελληνικό Κράτος, το οποίο ήταν ουσιαστικά μια κακή απομίμηση του Αμερικανικού παρόμοια με αυτές που επέβαλαν τον ίδιο καιρό σε όλη τη Λατινική Αμερική κ.α.

3. Εντούτοις, ο αγώνας για τη λαϊκή κυριαρχία δεν σταμάτησε ούτε μετά τη συντριβή των λαϊκών στρωμάτων που σήκωσαν κυρίως την Αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών. Παρ’ όλη την αστυνομοκρατία του Καραμανλικού καθεστώτος, κατ’ εντολή των ξένων πατρώνων του, ένα πελώριο φοιτητικό κίνημα με ριζοσπαστικά αιτήματα ανδρώθηκε τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες (κάτι σαν προοίμιο του Μάη ’68) που έδωσε ώθηση και στην καλλιτεχνική άνθηση της ίδιας εποχής αλλά και επάνδρωσε το πελώριο λαϊκό κίνημα που αντιστάθηκε στην έξωση του νόμιμου Πρωθυπουργού από το Παλάτι. Το αποτέλεσμα ήταν η 7χρονη στρατιωτική δικτατορία που έβαλε στον «πάγο» όλα αυτά τα κινήματα που εκδηλώθηκαν μετά την πτώση της Χούντας, διαστρεβλωμένα μέσα από τη δήθεν «Αλλαγή» του Ανδρέα Παπανδρέου η οποία απλώς «άλλαξε τα πράγματα για να παραμείνουν ουσιαστικά τα ίδια»! Δηλαδή, η Ελλάδα συνέχισε ακόμη να είναι ένα αμερικανικό προτεκτοράτο, μολονότι η ένταξή της στην ΕΕ και την Ευρωζώνη άρχισε να τη μετατρέπει σε προτεκτοράτο απευθείας της Υπερεθνικής  Ελίτ. Το γεγονός αυτό ήταν βέβαια αναπόφευκτο μετά την άνδρωση της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, στο πλαίσιο της οποίας τα έθνη-κράτη έγιναν απλά διακοσμητικά στοιχεία για την εκπλήρωση των εντολών της Υπερεθνικής Ελίτ.

4. Στο πλαίσιο της Νέας αυτής Διεθνούς Τάξης όπου η εθνική κυριαρχία χανόταν όχι μόνο για τα παραδοσιακά εξαρτημένα κράτη όπως η Ελλάδα, αλλά και για τους λαούς σε κυρίαρχες μέχρι τότε χώρες όπως η Βρετανία και οι ίδιες οι ΗΠΑ, γεννηθήκαν τα νέα κινήματα για την εθνική και κοινωνική κυριαρχία, όπως το Μπρέξιτ στη Βρετανία και τα λαϊκά κινήματα στις ΗΠΑ που στήριξαν τον Τραμπ, καθώς και παρόμοια κινήματα στην Ουγγαρία, την Πολωνία κ.λπ. Το ενοποιητικό στοιχείο όλων αυτών των κινημάτων που ήδη αποδείχθηκαν νικηφόρα στη Βρετανία ήταν η επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας που ήταν υπό διωγμό από την Υπερεθνική Ελίτ, κάτω από τα διασπαστικά κινήματα κάθε εθνικής κυριαρχίας που επέβαλε η Υπερεθνική Ελίτ, με βάση την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης. Δηλαδή την ιδεολογία που είχε βασικό σκοπό τη διάσπαση της ενότητας των λαϊκών στρωμάτων η οποία είχε σφυρηλατηθεί με βάση την ιστορική καταγωγή και παράδοσή τους, και τη δημιουργία, αντίθετα, διαιρεμένων λαών με βάση τη σεξουαλική τους ταυτότητα ή την πληθώρα εθνικών ταυτοτήτων που δημιουργούσε η μαζική μετανάστευση από χώρες με άλλους πολιτισμούς και παραδόσεις, την οποία ενίσχυαν οι ελίτ με κάθε τρόπο, που διέλυε τις ιστορικές ταυτότητες των λαών αυτών. Με αυτό τον τρόπο, δημιουργήθηκαν οι παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες του σήμερα, με πρότυπο την αμερικανική, όπου το ενοποιητικό στοιχείο των λαών ήταν μόνο ο καταναλωτισμός! Έτσι δημιουργήθηκε το σημερινό παγκοσμιοποιημένο σύστημα, που ουσιαστικά είναι μια παγκόσμια αγορά για τη μεγιστοποίηση των κερδών των πολυεθνικών επιχειρήσεων οι οποίες ελέγχουν τον σημερινό κόσμο…

5. Είναι λοιπόν φανερό ότι σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ άλλοτε, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε την Επανάσταση του ’21 για την πραγματική λαϊκή κυριαρχία που συνοδεύει την τυπική Εθνική κυριαρχία, κάτι που δεν πετύχαμε ποτέ στα 200 χρόνια από την πρώτη αυτή επανάσταση. Αυτή είναι η πραγματική σημασία αυτού που γιορτάζουμε σήμερα και όχι τα πανηγύρια των δικών μας ελίτ μαζί με τους εκπροσώπους των ξένων ελίτ. Στο πλαίσιο παρόμοιας ανάλυσης δεν έχουν βέβαια θέση οι μεγαλοϊδεατισμοί του κάθε Ερντογάν και οι λαοί θα μπορούσαν να συζούν ειρηνικά μέσα σε ομοσπονδίες κυριάρχων εθνών-κρατών, και είναι μάλιστα πιθανό τώρα ότι ακόμη και έθνη σαν τη Ρωσία και την Κίνα μπορεί να στραφούν σε ενώσεις σαν την Ευρασιατική Ένωση που είχε οραματιστεί ο Πούτιν, όταν πια καταλάβουν ότι τα κυρίαρχα μέλη της Υπερεθνικής Ελίτ δεν πρόκειται ποτέ να τις δουν σαν ισότιμα μέλη της, αφού το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι να χρησιμοποιούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους και το φθηνό εργατικό δυναμικό τους στην προσπάθεια μεγιστοποίησης των οικονομικών ωφελημάτων από αυτές.

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 24/03/2021

*Ένθετη φωτογραφία: Λεπτομέρεια από τον πίνακα του Βρυζάκη Θεόδωρου «Η Έξοδος του Μεσολογγίου», 1853

Από διαδήλωση το 2018 στη Σόφια ενάντια στην άφιξη Γιούνκερ

Ανακοίνωση του Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης

Η Βουλγαρία στον «άξονα» αντίστασης ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Ενώ η σύγκρουση μεταξύ της ΕΕ και της Πολωνίας και Ουγγαρίας βρίσκεται σε εξέλιξη για μια σειρά σοβαρών ζητημάτων που αναδείξαμε στην τελευταία ανακοίνωσή μας «Τα εμβόλια των Πολυεθνικών και η Εθνική Κυριαρχία» (1/12/20), φαίνεται ότι και η Βουλγαρία βρίσκεται στο δρόμο για να προσχωρήσει στον «άξονα των λαϊκιστικών χωρών», όπως χαρακτηρίζει η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) και η ΕΕ τις χώρες των οποίων οι ηγεσίες με τη λαϊκή βέβαια στήριξη δεν ευθυγραμμίζονται με τις επιταγές της ΕΕ.

Έτσι, μετά από αλλαγή κυβέρνησης στο Βουκουρέστι το 2019 —και εν μέσω αυξανόμενου άγχους για «αυταρχική» μετατόπιση στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη— το προσκήνιο έχει μετατοπιστεί στη Σόφια. Σε μια πρόσφατη έκθεση για το κράτος δικαίου στη Βουλγαρία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέφρασε ανησυχίες σχετικά με τη μη διαφανή ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης, την πίεση στους δημοσιογράφους και το νέο σχέδιο νομοθεσίας σχετικά με την ξένη χρηματοδότηση ΜΚΟ. Τον Ιούνιο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι ένας παρόμοιος νόμος στην Ουγγαρία ήταν ασυμβίβαστος με τα θεμελιώδη δικαιώματα της ΕΕ (βλ. “EU’s top court rules against Hungary on NGO funding”, Financial Times, 18/6/2020).

Η γειτονική μας Βουλγαρία, 14 χρόνια μετά την ένταξή της στην ΕΕ, είναι μία από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης μαζί με την Ελλάδα. Η πορεία της ήταν αυτή όπως όλων των κεντροανατολικών Ευρωπαϊκών κρατών, που μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού και την είσοδό τους στην «ελεύθερη αγορά», η παραγωγική τους δομή καταστράφηκε και οι λαοί τους εξαθλιώθηκαν, με «δώρα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης το να κοιμούνται πολλοί κάτοικοί τους στα παγκάκια. Το άφθονο χρήμα που έρευσε στις χώρες αυτές από την ΕΕ θυμίζει την περίπτωση της πατρίδας μας, που αφού τα περίφημα κοινοτικά κονδύλια συγκάλυψαν τη σταδιακή παραγωγική αποδιάρθρωση της γεωργίας και της βιομηχανίας μας, τελικά οδηγηθήκαμε στην οικονομική καταστροφή.

Ενώ όμως η Ελλάδα μετατράπηκε σε απόλυτο προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ και της ΕΕ, ακόμα και η Βουλγαρία δεν έφτασε σε αυτό το σημείο. Μετά το 2015 έκλεισε τα σύνορά της στην «ελεύθερη μετανάστευση», ενώ προσφάτως με τη Ρουμανία προωθεί νομοθεσία ελέγχου της χρηματοδότησης και λειτουργίας των ΜΚΟ στο έδαφός της, όπως μας πληροφορούν σε αποκαλυπτικό άρθρο τους οι Financial Times με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η Βουλγαρία προσχωρεί στην ενοχλητική ομάδα της Ευρώπης» (“Bulgaria joins Europe’s awkward squad”, 30/11/2020).

Η ΕΕ, βέβαια, παρουσίαζε μέχρι τώρα τις διαφωνίες με την κυβέρνηση της Βουλγαρίας απλώς σαν ζητήματα «διαφθοράς» και «διαφάνειας» (όπως άλλωστε κάνει και με την Ουγγαρία και την Πολωνία), σε μια σαφή απόπειρα εξαπάτησης των Ευρωπαϊκών λαών για τη σημασία των συγκρούσεων αυτών που βάζουν δυναμίτιδα στα θεμέλια του σαθρού οικοδομήματος που έστησε η Υ/Ε στην Ευρώπη σαν το πρώτο βήμα για την εγκαθίδρυση της ηγεμονίας της, με παρόμοιες ενώσεις να ακολουθήσουν στην Αμερική (η NAFTA, δηλ. η ΕΕ της Αμερικανικής ηπείρου, που θα αναζωογονηθεί μετά την «εκλογή» του εκλεκτού της Υ/Ε στις ΗΠΑ, του Μπάιντεν), την Ασία (ASEAN) κ.λπ., καθώς και μεταξύ ηπειρωτικών οικονομικών μπλοκ, όπως προμηνύει η στρατηγική συμφωνία ASEAN-ΕΕ και άλλες πολύ πρόσφατες κινήσεις.

Όμως τώρα αποκαλύπτεται ότι η Βουλγαρική κυβέρνηση δεν είναι τελικά και τόσο «υπάκουο παιδί» στις εντολές της ΕΕ, αφού όχι μόνο αρνείται να εκχωρήσει κάθε πολιτική εξουσία–απόφαση στους υπερεθνικούς κανόνες της ΕΕ (όπως έγινε με την Ελλάδα όπου ακόμα και στον τομέα της ενημέρωσης κυριαρχούν απόλυτα τα μέσα που ελέγχει η Υ/Ε), αλλά και εμποδίζει ευθέως την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ, διαλύοντας το σχέδιο της τελευταίας για πλήρη «ΕΕ-ποίηση» και ΝΑΤΟποίηση των Βαλκανίων, και περικύκλωση της Ρωσίας.

Αυτόν τον άμεσο κίνδυνο να ενταχθεί και η Βουλγαρία στον ευρωπαϊκό «άξονα αντίστασης», επισημαίνει και το συστημικό όργανο της Υ/Ε, οι πάντα καλά ενημερωμένοι Financial Times —αφού ο στόχος τους είναι η ενημέρωση των ελίτ και όχι η συσκότιση της αλήθειας για την «πλέμπα», όπως κάνουν τα άλλα συστημικά ΜΜΕ. Τελικά, τόσο η καταρρέουσα «ευρωπαϊκή οικογένεια», όσο και τα αφεντικά της στην Υπερεθνική Ελίτ, μετά την ιστορική απαρχή του Μπρέξιτ και στη συνέχεια την αμφισβήτησή της από την Ουγγαρία και την Πολωνία χθες, και τη Βουλγαρία σήμερα, αποκαλύπτουν ότι το μέλλον δεν ανήκει σε ενώσεις ψευτο-κρατών για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ελίτ, αλλά σε συνομοσπονδίες εθνικά κυρίαρχων λαών για την εθνική και κοινωνική ελευθερία…

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 5/12/2020